Van het geld dat ik kreeg als spreker wilde ik iets doen wat mij ook fotografisch weer inspireert. Dus niet alleen een fles whisky. Bij De Slegte zag ik het boek Shootback weer. Ik had het al eerder in mijn handen gehad, maar toen niet kunnen kopen. Vandaag zag ik het boek weer en wist dat dit een juist 'cadeautje' was. Het gaat over een krottenwijk, slums genoemd, in Nairobi. Om de slum Mathare om precies te zijn. In totaal 31 kinderen tussen de 12 en 17 jaar kregen een camera om de slums te fotograferen. Doel van het Shootback project is om de jeugd daar te leren met behulp van fotografie hun verhalen te kunnen vertellen. Zodat zij zich kunnen uiten. Ze hebben les gehad in fotografie en de resultaten zijn verbluffend. Er zitten natuurlijk onscherpe en bewogen opnames bij, maar de boodschap in de foto's is erg sterk en het technisch imperfecte doet er dan helemaal niet toe. Misschien maakt het het beeld zelfs sterker.

Een paar jaar geleden zag ik al wat foto's, maar te weinig in totaal om echt een indruk te krijgen. Het boek geeft wel een goede indruk. Natuurlijk spreekt het me ook aan vanwege het Nyumbaniproject waar ik bij betrokken ben. Ook dat speelt zich voor een groot deel af in een van de vele slums in Nairobi. De foto hierboven is van een jongetje dat geadopteerd is vanuit Kenia. Hij is over zijn HIV besmetting heengegroeid en krijgt nu een goed leven in Nederland. Als ik in Shootback kijk, dan denk ik dat het jongetje hierboven veel geluk bij een ongeluk heeft gehad. Hij gaat een betere en meer stabielere tijd tegemoet. Want momenteel is het flinke oorlog in de slums.

Behalve foto's staan er ook teksten in van de kinderen. Een passage staat nu al in mijn geheugen gegrift en is tekenend voor hoe ik het boek heb ervaren, want naast veel narigheid is er ook hoop.
But whatever you have, thank God. If you don't have shoes, thank God because there are some people without legs