In de Groene Amsterdammer stond een zeer interessant artikel over oorlogsfotografie, naar aanleiding van de reportage over Nachtwey. Een goed geschreven artikel, dat duidelijk maakt dat oorgolgsverslaggevers een apart soort mensen zijn, maar die vaak ook zeer bedreven zijn.
In de laatste alinea staat een zin dat toch wel kenmerkend is voor de relatie fotograferende vs schrijvende pers:
Onder het robuuste gilde der oorlogsjournalisten vormen de fotografen en cameralieden de harde kern. Zij zijn het piétaille of de hondssoldaten die zich noodzakelijkerwijs in de vuurlinie moeten wringen, terwijl hun schrijvende collega's zich soms beperken tot het opdissen van sappige verhalen in de hotellobby of met persbriefings in kazernes. Fotografen bevinden zich vaker dan hun schrijvende collega's in de gevarenzone, maar worden minder betaald.

via Kunstlog