Zoals ongetwijfeld bekend ben ik een groot liefhebber van analoge fotografie. Ik weet nog steeds niet waarom ik me niet zo aangetrokken voel tot digitale fotografie. Het is echt niet alleen de kwaliteit, want zeker beroepsmatig kunnen digitale camera's veel overnemen. Misschien vind ik het wel helemaal niet leuk om direct als ik de foto geschoten heb het resultaat al te zien. Hoewel het wel eens erg makkelijk kan zijn, niet voor niets gebruik ik wel eens Polaroid. Maar toch, pixels doen mij minder dan korrels. Zou het door de camera's komen? Het gevoel dat het resultaat veel meer het gevolg is van de camera dan van de fotograaf? Is het te makkelijk geworden? Je knipt maar raak en als het niets is, gooi je het weer weg en zo ga je door tot je geluk hebt.
Waar ik ook moeite mee heb is om me via het beeldscherm uit te leven op een foto. In de doka kan ik zitten ploeteren en zweten tot ik het juiste resultaat heb, maar achter het beeldscherm moet het gewoon snel. Ik beleef er minder lol aan. Beelden monteren doe ik al helemaal weinig. Meestal fotografeer ik zo als ik het wil hebben en als het niet goed is, dan gebruik ik een ander negatief. Of ik baal even en probeer dan de volgende keer wel het juiste beeld te maken. Geknutsel via muis en beeldscherm, nou nee. Ik ben dan ook geen kunstenaar die vooraf gaat bedenken welke beelden samen moeten komen ofzo. Ik probeer nog steeds alles in een foto te stoppen op het moment van afdrukken. De standaard filters in bewerkingsprogramma's bieden mij ook geen soelaas. Het is leuk voor even, maar wordt al snel kitsch. Maar ook daar zit ik zelden met voorbedachte rade mee te spelen, meestal uit verveling. En als je je beelden gaat bewerken moet je, mijns inziens, weten wat je wilt.
Sommige mensen doen alsof digitaal helemaal het einde is, of dat het fotografisch walhalla is. Ik weet het niet. Maar ja, ik zal ooit eens over moeten schakelen en had het eigenlijk allang moeten doen. Soms ben ik nog wel een subversief en misschien is dat het met digitaal ook. Of ik mis gewoon digitaal talent.
Ik zal er aan moeten wennen dat we niet meer praten over een bepaalde film en ontwikkelaar en welk effect dat heeft, maar over wat een digitale camera allemaal wel niet kan en welke functies een fotobewerkingsprogramma wel niet heeft.
Ach ja, ben misschien wel gewoon een oude zak.

Nee, je bent geen ouwe zak. Volgens mij is er nix een kwestie van moeten. Ik ben helemaal digitaal. Alles moet digitaal, bij mij. Maar dat loop ik geenzins anderen op te dringen. Ik heb juist bewondering en ontzag voor mensen die in staat zijn een foto van 2 bij 4 af te drukken. Dat kan ik niet, doka is nooit mijn kunstje geweest dus voor mij was negatieven inscannen en photoshoppen het begin van mijn digitale revolutie. Maar om iedereen digitaal aan te praten? Nee.
Gewoon doen waar je goed in bent, en waar je beter in wilt worden lijkt me een beter devies
Xiffy