Het lijkt zowaar dat ik fans heb. Vandaag had ik een lunch bij een freelancer en die meldde mij dat er volgend weekend een IRL was van Deining. Ik was daar eens aangesloten, maar ben daar weg gegaan omdat ik niet meer freelance fulltime, ik kon het gewoon niet trekken. Maar goed, de IRL was er dus. Stiekem toch heimwee naar dat zooitje daar en het leek me leuk om te komen. Zeker toen ik hoorde dat Iet kwam. Iet is een speciaal persoon. Zei heeft het project voor Nyumbani opgestart en ik heb veel met haar gemaild. En in die mails klinkt ze als een fan van mijn werk. Net zoals de freelancer waar ik vandaag lunchte (lunchde?). Beiden superaardige mensen die veel voor me hebben betekend afgelopen jaar. Iet zou ik dus kunnen ontmoeten. Er was nog een freelancer die mijn vertrek bij Deining betreurde en waar ik ook geregeld mee mailde en een liefhebber van mijn fotografie was. Ook hij zou komen. En dus zei ik ja, ik kom ook op die IRL, als ik mag komen. En verhip, ik blijk zeer welkom. Als Govert Schilling heel groot mijn naam in ASCII op de mail maakt, dan klinkt het net of ik nog een fan heb. Ik voel me bijna een speciaal persoon en geniet heel stiekem wel :)