Ik heb de video met james Nachtwey nu al een paar keer gezien en steeds krijg ik daarna zin om te fotograferen. Vandaag ook weer.
Wat me opviel bij de film was trouwens dat Nachtwey, steevast met Jim aangeduid, in zwart-wit fotografeert met, als ik het goed heb gezien, Tri-X. Juist, mijn favo film ook. Hij gaat erg netjes met zijn apparatuur om (kan ik wat van leren) en heeft bijna alleen maar groothoek op zijn camera. En wat Barto ook al opviel, hij meet zijn licht met een aparte meter. Tot zover de techniek. Voor de rest is het een enorm gedreven fotograaf, met een heel duidelijke band met zijn onderwerp. Dat zie je aan zijn foto's. Zijn opmerking dat je dergelijke foto's alleen maar in dergelijke situaties kan maken, omdat de mensen daar wel mee wil werken (het is onmogelijk om hier zomaar bij iemand een rouwproces te fotograferen, maar in de oorlogssituatie kan dat juist wel) vind ik eigenlijk wel logisch. Er komt toch wel naar voren dat het niet gaat om het geld verdienen aan leed, maar de wereld te laten zien welk leed er is. En met zo'n motivatie kan ik uitstekend leven.