Ik ben een straatfotograaf, en ben dus voor een groot deel afhankelijk van de toevallige ontmoetingen. Ik weet nooit precies wie of wat ik tegenkom en dat vind ik meestal wel prettig. Soms kom je wel mooie figuren tegen. Op zich is een man met een wat aparter hoofd een beetje standaard straatfoto, een makkelijke foto noem ik het altijd. Ik zat heel even te twijfelen of ik deze wel of niet zou fotograferen. Maar twijfelen moet je niet te vaak doen, dus ik begon te fotograferen. En ineens kijkt de man mij aan. Klik. "Wauw dat is een gave foto, die kerel keek precies in de lens" hoorde ik achter mij. Eerst zien, dan geloven dacht ik bij mezelf.

Ik vind mensen-met-aparte-hoofden-fotografie meestal ook niet erg leuk. Maar deze XXX bakfietsmeneer is geweldig!

Overigens zijn portretfotografen ook voor een groot deel afhankelijk van het toeval, zoals eigenlijk bij heel veel vormen van fotografie. Soms vraag je je dan wel eens af of jij nu de foto 'gemaakt' hebt of dat de toevallige gebeurtenis heeft gezorgd voor de foto.

Maar als je een portret maakt, dan weet je al wie je voor je hebt. En je bent vrijer om te sturen. Dat je ook voor portretten toeval nodig hebt, dat zal ik niet durven, willen en kunnen ontkennen :-)