In een artikel in De Fotograaf zegt Patricia Steur dat de meeste fotografen verlegen zijn, maar dat ze de verlegenheid moeten overwinnen om van mensen een foto te kunnen maken. Een stelling waar ik veel in herken. Ook ik ben eigenlijk best wel verlegen, maar met een camera voor mijn neus durf ik veel meer. De camera als tussenschot, een beetje cliche maar wel waar.

Nu hoor ik aantal hard lachen dat ik zeg dat ik verlegen ben. Ik kan je de oren van je kop lullen, maar ik lul ook gewoon veel om mijn verlegenheid te verbergen.

Ik lach niet :-)