Tijdens het zappen viel ik net in reportage over Cor Jaring, al ontdekte ik pas aan het eind dat de reportage over hem ging. Zijn naam kende ik namelijk wel, maar het gezicht erbij niet echt. Wat ik zag was een man met een camera om zijn nek, hevig vertellend over van alles en nog wat. Ze gingen op bezoek bij een vriend die uitgebreid vertelde over de heldendaad van de 'rookbom' die gegooid was tijdens het huwelijk van Claus en Beatrix. Prachtig hoe die mannen daar stonden, prachtig hoe Jaring vertelde. Het tijdsbeeld riep mij gelijk gedachte aan Ed van der Elsken op. Ik genoot van de beelden, de verhalen en de emoties. Op het einde pakte hij een zooitje foto's en riep dat ze eens goed gearchiveerd moesten worden, dat het zonde was als het weg zou raken. Ik was het helemaal met hem eens. Zonde als foto's zo verdwijnen. En in de laatste minuut hoorde ik dat hij Cor Jaring was, een geweldige fotograaf. En ik vond het helemaal zonde als die foto's weg zouden gaan, want fotograferen kon hij. Net als tijdgenoot Van der Elsken. En Jaring is zeker zo bevlogen als Van der Elsken volgens mij, wat een genot om die man te zien.

Je kan rond half twee vannacht de herhaling bekijken, als je het begin van de reportage gemist hebt.

Hij was ook echt aan het fotograferen met z'n Leica M3, in de haven van Amsterdam. Het verhaal van de rookbom vond ik wat zwak, daar was hij zelf niet bij geweest (dacht ik), mar de rest van de reportage was goed.

Wel grappig dat hij precies dezelfde woordkeus heeft als Paul Huf, zeker vaak samen in het café gezeten de afgelopen 20 jaar (tot begin dit jaar dan).

Jammmer dat hij het zoveel over vroeger heeft, fotografie is in principe niet aan leeftijd gebonden dus ik zou zeggen: vroeger is dood, gewoon doorgaan!