Naast mijn bezoek aan Huis Marseille was ik ook een aantal deuren verder bij Foam naar binnengegaan. Voor twee tentoonstellingen, de Keurcollectie van Eva Besnyö en Portraits van Mario Testino. Twee totaal verschillende exposties.

Mario Testino is een topfotograaf die menig beroemdheid voor zijn lens heeft gehad. De kracht van Testino is dat het bij zijn foto's vaak lijkt of ze spontaan zijn ontstaan, de fotograaf was er toevallig. Dat is met zijn onderwerpen niet echt het geval, er gaat veel voorbereiding in zitten en er wordt veel geënsceneerd. Toch zijn de foto's intiem, je voelt je als kijker al snel dichtbij de geportretteerde. Op de tentoonstellingen hangen ook enorme foto's, van zeker 2x1,5 meter, zo niet groter. En alles haarscherp. Vlakbij de entree hangt een prachtige foto van Meg Ryan, die foto is wel illustratief voor zijn werk vind ik. In de, fraai gekleurde hallen, loop je al snel tegen Kate Moss op, die veel aandacht krijgt. Ik maak er geen geheim van dat ik een zwak voor Kate Moss heb, dat de foto's van haar zo groot hingen vond ik totaal niet bezwaarlijk. Vooral een zwart-witfoto trok mijn aandacht en die zou ik graag thuis willen hebben hangen. In de volgende zaal hangen portretten van prinses Diana, die bijzonder fraai was vastgelegd door Testino. Diana is op de foto's echt een mooie vrouw en de intimiteit straalt er vanaf. Testino heeft een bijzondere gave om mensen ook mooi neer te zetten, want eigenlijk is iedereen die door hem is gefotografeerd mooi gemaakt. Sommige mensen zijn sowieso al mooi, maar worden door Testino nog mooier gemaakt. Genoten heb ik van Madonna, Keanu Reeves en Liz Hurley die ogenschijnlijk erg comfortabel met de afstandbediening op de grond ligt en tv kijkt. De groepsfoto's vond ik zelf minder sterk. Hoewel er wel veel te zien en te beleven was. Uitstekend uitgelicht, maar ze deden mij minder dan de enkele portretten. Misschien wel omdat ze er te geregisseerd uit zagen. Uit de tentoonstelling kan je wel opmaken dat sterren zich graag laten fotograferen door Mario Testino, hij weet er altijd wel iets moois en origineels van te maken. En wie wil er nou niet mooier gemaakt worden?

Van een geheel andere genre, maar zeker niet minder fraai of boeiend, was de Keurcollectie van Eva Besnyö. Prachtige zwart-witfoto's laten een mooi tijdsbeeld zien, zonder dat de foto's echt gedateerd zijn. Je ziet aan de kleding en voorwerpen wel dat het niet van deze tijd is, maar de manier waarop het vastgelegd is, is zonder meer tijdsloos. Het is duidelijk dat Besnyö een straatfotograaf was, die een originele visie had. De afdrukken zijn zonder meer fraai, bij het van dichtbij bekijken zie je de krassen van het hegatief en eigenlijk vind ik dat in dit geval erg fraai. Besnyö fotografeerde niet alleen maar mensen, ook menig interieur en exterieur is door haar gefotografeerd en ook die foto's hebben zonder meer klasse. Op de expositie is te zien waar haar foto's gebruikt zijn. Een foto van een jongetje met een grote contrabas is vaak gebruikt, in verschillende contexten. Dat beeld is ook erg sterk en inzetbaar voor veel doeleinden. Lang niet iedere fotograaf bezit die gave om zulke beelden te maken, Besnyö duidelijk wel.
De Keurcollectie is het door Besnyö zelf uitgezochte werk dat zij het beste vond. Het werk dat er hangt is dan ook van een bijzonder niveau. Niet voor niets wordt Besnyö gezien als een van de grondlegger van de Nederlandse fotografie en inspireert zij nog steeds vele fotografen.