Zwartwit was lang de norm in reportagefotografie, de fotograaf kon makkelijk de films zelf ontwikkelen en afdrukken en het zwartwitte beeld had een lading van zichzelf. Tegenwoordig wordt het gros in kleur gefotografeerd, ook al wordt het naderhand zwartwit gemaakt. Kleurenfilms zijn sneller klaar, je brengt het naar het lab en scant ze in. Als je tenminste nog niet volledig digitaal werkt. Langzaam ben je helemaal gewend aan het kleurenbeeld, zwartwit wordt zeldzamer. Aangenaam was dan ook het werk van Zoltán Vanscó. Op zijn site is bijna alleen maar zwartwit te zien. Goede series, gemaakt in diverse landen. Afwisselende fotografie en lekker met veel groothoek.

De echte top fotografeert nog steeds op film hoor, en zwart-wit, al is het dan soms op T400CN die daarna ingescand wordt. Voor wie niet echt elke minuut telt (zoals AP/Reuters) is dat ook snel genoeg.

"Bij World Press Photo is van de 53.597 ingezonden foto’s slechts 29,1 procent in zwart-wit. Maar bij het toekennen van de prijzen is de verhouding ineens zoek. Maar liefst dertig zwart-wit foto’s vielen in de prijzen tegenover 21 kleurenfoto’s. En dat geeft weer voeding aan de stelling dat jury’s graag een zwart-wit foto kiezen."

Ik denk eerder dat het komt doordat Stoddart, Refner, en Larsen, om er een paar te noemen, gewoon op zwart-wit film blijven werken. Voor kwaliteit blijft film de norm.

Het is een kwestie van tijd...

Bij de opkomst van de fotografie zou de schilderkunst dood zijn, niks van gebleken. Bij de opkomst van de televisie zou de bioscoop dood zijn. De bioscopen zitten vol.

Don't believe the hype.

Analoge fotografie zal niet verdwijnen, maar digitaal gaat wel het grootste deel vormen, in ieder geval in de reportage en fotojournalistiek. Dat valt niet te ontkennen. Ook filmliefhebbers als Nachtwey gaan over op digitaal als het zo uit komt.