De foto's staan een beetje door elkaar. Je hopt van reportage naar portretfoto en weer terug. Een kniesoor die daar op let, want je kan beter letten op de foto's op zich die Jude Edginton maakt. Portretten van meestal bekende mensen in een omgeving. Voor het grootste deel ongetwijfeld in scene gezet, maar ze ogen vrij nonchalant. Het zijn wel portretten die mij bevallen. De persoon is het hoofdonderwerp, maar er gebeurt nog veel meer omheen. Dat maakt het beeld wat spannender vaak. Zoals de jongetjes die op de achtergrond bij James Nesbitt (van Coldfeet onder andere) staan. Wat doen ze daar, is dat bewust? Waarschijnlijk niet bewust, de fotograaf laat dingen in het kader gewoon gebeuren en maakt daar gebruik van (net zoals Sander Veeneman en Barto).
Bij de reportagefoto's gat het overigens vooral om Burning Man, mooie (voornamelijk zwartwit) foto's van een wel erg vreemd festival.

Zeg Bas, ik wordt hier wel een beetje nerveus van. Mij in een adem noemen met Sander Veeneman ...

Kzal het niet meer doen :-)

Wat doen ze daar nu precies op het festival?