Tot en met zondag is het eindexamenwerk van de studenten aan de HKU te zien. Uiteraard ging ik voornamelijk voor de fotografie. En dan ook nog eens voor Martine Sprangers in het bijzonder. Haar werk had ik al een tijd geleden ontdekt en haar nieuwste series presenteerde ze op Fotomatic. In delen en ik wilde graag de series in hun geheel zien. En op prints in plaats van een beeldscherm. Het is echt interessant werk, met name Sjo is goed. Afwisselende foto's die een goed portret vormen van zomaar een vrouw in Brabant. Snippergroen is vooral aandoenlijk, een heel simpel gegeven wordt gefotografeerd. Omdat ik al foto's van de serie had gezien, deed ik al wat Martine eigenlijk wil: dat we eens naar de kleine groenstroken kijken en er aandacht aan geven. Integer is haar serie over de koranmeisjes. Ik heb alle vertrouwen dat zij wel op haar pootjes terecht komt.
Maar er hing nog meer mooi werk. Ik kan ze niet allemaal bespreken en helaas heeft niemand verder nog een website, dus ik kan ook niets laten zien. Leuk was in ieder geval de serie straatfoto's van Merel Maissan. Ze fotografeerde onder andere mensen op straat die in hun zelf gekeerd waren. In de openbaarheid en toch helemaal alleen. Goed gezien. Kathelijne Reijse presenteerde twee fraaie series. Eentje over het ontwaken van mensen. Niet een geheel origineel onderwerp, denk bijvoorbeeld aan de Before 10 am series van Veronique Vial, maar wel met een eigen insteek. De andere serie ging over Henny, een tienermoeder. Deze foto's heeft Reijse niet zelf gemaakt, maar Henny. Reijse gaf haar een camera en leerde haar ermee om te gaan. Het samenvoegen en begeleiden deed Reijse dus zelf en was goed uitgevoerd, het verhaal was duidelijk uitgelegd.
Een fotografe die er echt uitsprong was verder Nina Poppe. Vooral haar serie over familie boeide mij. Op iedere foto was Poppe te zien in een steeds andere gezinssamenstelling. De ene keer was ze een moeder, de andere keer de dochter. Heel inwisselbaar en dat wilde ze duidelijk maken met de serie. Wat mij betreft is ze daar echt in geslaagd. De serie over Duitsland is een lekker persoonlijk concept. Na jaren in Nederland gewoond te hebben ging ze weer terug naar haar geboorteland. Om het heimische gevoel weer vast te leggen. Misschien heb ik niet alles even goed begrepen, maar dat deert niet. Zij heeft haar gevoel wel verbeeld en dat is het mooie van de fotografie.
Een aantal namen heb ik niet genoemd (heb ook niets opgeschreven en niet alle kaartjes meegenomen, dat is dom), maar zij leverden geen minder werk op. Ik verwacht nog wel het een en ander te horen van de kersverse fotografen. De expositie is nog te zien tot en met zondag in de Jaarbeurs. Toegang is gratis en er is nog veel meer mooie kunst te zien.

Bedankt voor het lekker makertje Bas.
:(
Helaas moet je soms pioriteiten stellen.

Ach, dan weet je tenminste zeker dat je er heen moet gaan Geert :-)
Grote kans dat je ook Martine tegenkomt daar btw!

Leuk stukje heb je geschreven zeg! Je hebt er een goede blik op fotografie en een open en eerlijke wijze van schrijven. Zal het mijn klasgenoten zeker laten lezen! Ben trouwens ook vooral weg van het werk van Nina Poppe en Kathelijne Reijse. Jammer inderdaad dat ze geen webpagina hebben, want hun werk is erg de moeite waard!