Soms is de scheidslijn tussen kunst en porno erg klein. Foto's met geslachtsdelen worden al gauw als porno gezien, maar soms ook als kunst. Erwin Olaf heeft geregeld foto's in musea gehad waar de geslachtsdelen open en bloot te zien waren. Dit soort foto's laten je de grenzen bepalen. Tot hoever kan de fotograaf gaan. Ook Natacha Merritt balanceert op de rand tussen porno en kunst. Zij fotografeert haar eigen sexuele gedachtes en experimenten als een soort dagboek, waarbij soms weinig meer aan de fantasie wordt overgelaten. Of het nu kunst of niet is, is aan de kijker. Voor Merritt is het gewoon haar leven. En Taschen zag daar wel een fotoboek in.

In puriteinse landen als Groot-Brittannië en de V.S. hebben ze ook nogal moeite met het onderscheid tussen bloot en porno, vandaar dat ze bij een blote enkel al beginnen te gillen. (Tegelijk zijn ze erdoor geobsedeerd, zie Britse en Amerikaanse amusementsprogramma's, om over rap-videoclips maar te zwijgen.)

Volgens mij is iets porno als het een afbeelding is van een seksuele handeling of direct daaraan refereert, zonder enige inhoudelijke pretentie. Als iemand bij een gewone foto met zichtbare blote huid al "porno" begint te roepen zegt dat vooral iets over de bekrompen/gefrustreerde gedachtenwereld van wie dat roept.

Jaja, maar vaste kijkers intussen wel dik laten betalen voor de maandelijkse portie kunst. Zit inderdaad op het randje...

Er is geen universeel verschil tussen kunst en porno denk ik. Het verschil wat mensen ervaren is een cultuur gegeven. En binnen zo'n groep geljkgestemden cultuur-genoten, geniet de een van wat de ander afschuwelijk vindt. Ik vindt Meritt geweldig, dat is zeker.