Eens in de zoveel tijd moet je op de foto vind ik. Dan weet je later nog hoe je eruit hebt gezien. Al tijden loop ik met het idee rond om eens een echte goede portretfoto van met laten maken. Eentje die eventueel ook bij mijn ouders thuis zou kunnen hangen. Verschillende fotografen schoten door me hoofd. Tot ik dit jaar de ingeving kreeg om me te laten fotograferen door drie bevriende fotografen. Alle drie kennen ze mij redelijk tot goed, ze hebben ieder een eigen stijl en bovenal zijn het drie toppers. Als resultaat zou ik dan drie foto's hebben van mezelf, door de ogen van een ander. Dat leek me boeiend. Gisteren werd de spits afgebeten door Barto. Met zijn nieuwe camera. Ik voelde me in ieder geval erg op mijn gemak voor de camera. En een voorproef heb ik ook al gezien. Die is al overtuigend en ik ben nu al blij met de foto.

moedig hoor!

Voor op de foto gaan hoef je niet moedig te zijn hoor. Er gebeurt helemaal niets aparts ofzo :)

Wat was het lekker rustig op de grote stille heide! Het ziet er trouwens niet uit zo met mijn hoofd half in een zwart apparaat ;-/

Is dat wel een camera? Het lijkt meer op een mobiele ogentester! :)