De reden om juist afgelopen weekend naar Parijs juist te gaan (en niet een week eerder of later bijvoorbeeld), was Paris Photo. Al een paar jaar word ik door een collega Deiner gepushed om toch echt naar die beurs te gaan. Dit jaar had ze dus eindelijk haar zin. De afspraak op vrijdagavond ging bijna de mist in. Ik miste mijn Thalys (met dank aan NS), maar dat had als voordeel dat ik van Nijmegen tot Roosendaal met Geert reisde. Geen onaangenaam gezelschap. Maar goed, Paris Photo. Een beurs waar je verschrikkelijk veel geld kunt uitgeven! Nu kon ik gratis naar binnen (leve de perskaart), maar de foto's die er hingen kon ik niet betalen uit de uitgespaarde entreekosten. Wel een boekje. Autoportrait van Martin Parr. Een gesigneerd exemplaar nota bene. Helaas was ik er niet bij toen hij het signeerde, maar toch. Van Parr hing overigens erg veel werk. Parr is in, dat is duidelijk. Van Ed van der Elsken lagen er ook veel boeken. Boeken die ik in ieder geval ook nog niet had. De prijs deed mij duizelen, dat duurt wel even voor ik die heb. Desondanks een boekje weten te scoren bij een handelaar uit Leiden (en een kennis van de Deiner). Amsterdam?, een leuk klein boekje. Met diezelfde handelaar, Deiner en meer van haar bekenden (verzamelaars en handelaren) gingen we na de beurs even eten. Er werd gevraagd of ik foto's bij me had en die had ik inderdaad meegenomen. Toen ze de foto's keken voelde ik me steeds kleiner worden. Ze vonden de foto's goed en er werd echt goed naar gekeken. Ik moest maar eens in een gallerie gaan exposeren. En meer van dat soort complimenten. Help! Het voelt toch ongemakkelijk, maar toch ook wel goed. En zo liep ik 's nachts met twee leuke boekjes, een volle maag en een goed gevoel naar Montmartre.

En denk je dat als ze de foto's niet goed vonden, ze dat eerlijk hadden gezegd, tijdens een gezellig etentje?

@ J-E
Donder toch op zeikerd