Het oudere werk van Julia Christe is reportagegericht. Niet de standaardreportage, maar met een sterk grafisch element vaak. Zeker bij de serie over parachutespringen komt het grafische sterk naar voren en dat levert prachtige foto's op. Dat grafische zie je zeker ook in het recente werk van haar. Veel meer geënsceneerd. De meeste mensen op de foto staan zelfs bijzonder stijf op de foto. Het maakt het werk er niet saai op. In tegendeel. Je wordt gedwongen goed te kijken, een mening te vormen. Dit zijn foto's die je niet zomaar loslaten. Met soms een gezonde dosis humor lijkt het. Of zet ze je daarmee op het verkeerde been?