Vandaag kreeg een afdeling van het Verpleeghuis hier in Zevenaar een enorme vlaai aangeboden. De afdeling huisvest veel (zwaar) demente ouderen. Ik moest een foto maken van de overhandiging van de vlaai, maar mocht in verband met de privacy geen bewoner op de foto zetten van het personeel. Aan de ene kant jammer, want ik zag de pret in de ogen. Zeker ook omdat Sinterklaas erbij was.
Nu ben ik wel vaker op die afdeling geweest, voor onder andere een zoveel jarig huwelijk, en steeds als ik daar kom heb ik diep respect voor het geduld van het personeel. En ook steeds heb ik de drang om een reportage te maken over zo'n afdeling. Het lief, het leed, de contacten, het missen van de contacten, de liefde van het personeel. Ik kan me moeilijk voorstellen dat ik later ook in zo'n afdeling zou liggen. Wat gaat er door je heen, gaat er uberhaupt nog wel iets door je heen. Je hele leven actief geweest en dan zit je daar. Ik hoop dat die mensen gelukkig zijn.