Als ik mijn foto's ergens zie staan of als ik gewoon weer eens in mijn zooi aan het kijken ben, dan vind ik het wel eens raar. Raar dat ik die foto's gemaakt heb. Ik heb op een bepaald moment op de knop gedrukt, ik stond op een bepaalde plaats. Het moment van drukken en uitkaderen heb ik bepaald, ongetwijfeld met een reden. De personen/onderwerpen op de foto heb ik gezien, ik ben daar op die plek geweest of heb het licht in mijn studio zo neergezet. En wat ik zie is het resultaat. Als ik andermans foto's zie, dan zie ik een foto. Zie ik mijn eigen werk, dan vind ik het wel eens raar om te beseffen dat ik de fotograaf ben geweest. Ik ben fotograaf.

Hoera hij zegt het! ;)

Niet over blijven na denken, gewoon doordrukken die knop...

Bij mij is dat gevoel wisselend, soms denk ik 'goh dat ik dat heb gemaakt' en ook gebeurt het dat ik spontaan een knoop in mijn buik krijg.

Minder hard werken? Meer bewust zijn van je eigen aanwezigheid? Ach weet ik veel. Ik ken het gevoel wel en ben blij dat ik er minder last van heb want het zat mij dwars. Nu neem ik meer tijd voor onderwerpen, ben bewuster aanwezig en weet ook nog na lange tijd het hoe wat en waarom van de foto, hoe oppervlakkig of diepzinnig ik hem ook heb gemaakt.
Maar je bent de fotograaf dat blijft zo ...