Het is voornamelijk zwart-witfotografie en mensen nemen een centrale plaats in. Soms zijn het portretten, soms zijn de mensen ergens mee bezig. In ieder geval is het werk van Michael Ebert wel aangename fotografie om naar te kijken, omdat het toch vrij losjes is gefotografeerd. Althans zo komt het in ieder geval wel over. Hij heeft ook een begin gemaakt met een fotografisch dagboek, alleen is dat blijven steken in september 2002. En dat is wel jammer eigenlijk.