Amsterdam, 30-07-2003

Ruim een jaar geleden had ik zijn naam ook al eens vermeld, toen vanwege zijn foto's in combinatie met een gedicht. Onlangs heeft hij ook ander werk online staan. Het gaat dan met name om bandfoto's en andere portretten. Goed werk, originele standpunten en afwisselend werk.

Mijn e-mailadres voor Rood Petje is wat eenvoudiger geworden. Gewoon bas at roodpetje.nl (waarbij at natuurlijk een apestaartje is).

Keizersgracht Amsterdam, 13:39

Amsterdam, 13:34

Amsterdam, 13:30

Dam Amsterdam, 13:19

Damrak Amsterdam, 13:10

Utrecht, 11:03

Prostitutie wordt vaak gezien als de onderkant van de samenleving. Het meeste gebeurt heimelijk achter dichte deuren en 's nachts. Eigenlijk zou een heel groot deel van de mensen de prostitutie gewoon liever niet zien. Fotografe Olivia Gay zocht het juist op en maakte diverse series. Series over de vrouwen van de prostitutie.

Nijmegen

Mocht iemand zich afgevraagd hebben of ik ook nog een keer foto's ga plaatsen. Morgen haal ik weer de nodige spullen op en dan ga ik weer aan de slag.

Een van de continenten waar ik graag heen zou willen is Azië. Bij voorkeur Indonesie, want daar liggen toch mijn roots. Het is eigenlijk pas van de laatste jaren dat ik behoefte heb om het continent van mijn voorouders te bezoeken. Ik wil weten hoe het daar is, hoe het er ruikt, wat er te zien is. Nu ken ik Indonesie alleen maar van de verhalen en de plaatjes. Foto's versterken mijn behoefte wel om er heen te gaan. Steeds als ik een serie van Jan Banning zie, dan denk ik 'ik moet daar ook heen'. Bij het bekijken van het zeer uitgebreide foto-archief van Alan Lee had ik het ook. Van Indonesie zelf staan er geen foto's, maar wel van een hoop andere delen van Azië. Door zijn foto's krijg je een uitgebreide indruk van het continent. Mooie en minder mooie dingen zijn vastgelegd. Alan Lee weet de sfeer goed te vangen en laat zien dat hij een allrounder is. Ook met de Hasselblad X-pan weet hij originele foto's te maken. Wie weet heb ik over een paar jaar ook wel foto's uit Azië in mijn archief, het kriebelt in ieder geval wel om er heen te gaan.

Er schijnt iets niet helemaal lekker te gaan met de thumbnails in Photoshop. In hoeverre het allemaal klopt weet ik niet, heb het met mijn eigen foto's niet kunnen reproduceren. Wel met de foto's op de gelinkte site. Maar goed, een gewaarschuwd mens telt voor twee :-)

Update: het zit waarschijnlijk niet in Photoshop, maar in de thumbnails vanuit de digitale camera volgens dit artikel.

Ook al ga ik binnenkort echt over naar digitaal en fotografeer ik nu eigenlijk al voornamelijk in kleur, mijn hart gaat toch uit naar de zwart-witfotografie. Niets verslaat een mooie barietdruk van een opname op Tri-X. Zelfs een erg fraaie dia niet. Met veel plezier heb ik dan ook gekeken op A beautiful black and white day [Ordinary Days]. Nergens een uitleg, de site bestaat uit alleen maar beelden. Gewone simpele alledaagse beelden. In zwart-wit uiteraard.

Nog steeds vind ik straatfotografie een van de allerleukste vormen van fotografie. Gewoon lekker op straat rondlopen en je ogen goed open houden. De camera altijd paraat, want de ultieme straatfoto duikt altijd onverwacht op. Snel reageren en weer verder gaan. Waarschijnlijk is het snelle werken een van de dingen die mij erg aantrekt. Mijn concentratieboog is niet zo groot, ik moet het meer hebben van impulsen. Het lijkt allemaal erg makkelijk, het gaat bij straatfotografie niet om de ultieme verlichting en compositie, maar om het moment. De gebeurtenis in een fractie van een seconde. Toch is een goede straatfoto niet zo makkelijk, de kans dat een foto niet gelukt is is vrij groot. Juist omdat je bijna geen invloed hebt op je beeld. Voor de straatfotografen wil iN-PUBLiC een thuis vormen. Met nieuws, een uitleg over straatfotografie en vooral met foto's wil men straatfotografie promoten. En de foto's die online staan, zijn erg fraai en vooral erg stimulerend. Ik heb weer zin om een paar Tri-Xjes te pakken en weer te schieten met de 24mm. Een mooi plan voor volgende week.

Via Ecritures

Een van de conflicten die mij erg bezig houdt is het conflict tussen Israel en Palestina. Een erg ingewikkelde kwestie, waar niet van de een op de andere dag een oplossing voor is. De gevoelens zitten diep, heel diep. Maar wie weet wordt de strijd toch nog een keer gestaakt. In ieder geval het geweld, want er zullen altijd wel irritaties over en weer blijven. Van de situatie aldaar is ondertussen ontzettend veel beeldmateriaal gemaakt. Beelden waar de spanning gewoon op te voelen is, zoals ook bij de nog vrij jonge fotojournalist Ahikam Seri. Indrukwekkende beelden, sommige zijn zelfs ronduit gruwelijk. Of de beelden zullen helpen bij het slechten van het conflict is de vraag. Maar het is wel belangrijk dat de beelden gemaakt worden, ze kunnen aan de hele wereld laten zien wat er speelt. Seri bezit daarbij het talent om het goed in beeld te kunnen brengen.

Willem de Zwijgerlaan Zevenaar, 11:47

Het is geen goede combinatie, werken en hoofdpijn.

Karen Harvey lijkt iets met de dood te hebben, of anders wel met thrillers. In de meeste van haar foto's is wel een ontzield lichaam te zien. En anders zit er wel een dreiging met de dood, of een achtervolging in. De foto's hebben in ieder geval een verhaal. Echte kunstcritici kunnen er ongetwijfeld mooie diepgaande verhalen bij vertellen. Ik voel wel wat bij de foto's, maar het onder woorden brengen is wat anders. Hoe dan ook, mijns inziens boeiende fotografie.

Aan amateurfotografie hangt vaak een negatief label. Het wordt vaak geassocieerd met minderwaardige fotografie. De term vrije fotograaf is misschien wel beter. Het verschil is namelijk vooral dat de amateurfotograaf niet voor zijn brood fotografeert. Dat scheelt ook een hoop druk. Je bent vrijer om je eigen beeld te maken. En dat hoeft lang niet altijd het bekende modellenwerk of de vertrouwde stadsgezichten te zijn. Kijk maar eens naar Willem Wernsen, hij maakt prachtige documentaire fotografie, waar menig beroepsfotograaf een voorbeeld aan kan nemen. Ook Pascal van Heesch begeeft zich op een bij amateurs een minder bekend terrein; de fotojournalistiek. Het zijn goede zwart-witseries en omdat zijn inkomen niet afhankelijk is van de foto's, is hij ook vrijer in zijn standpunten. Verkopen van beeld staat namelijk niet centraal. Dat levert soms bijzondere foto's op. Met name de serie Howrah Station en HKK=HKD vallen op door een andere kijk. En dat mag hij best vaker zo doen.

Even een rondje maken langs de favouriete logs en dan ineens je eigen kop zien.

Ik hink een beetje op twee gedachtes. Aan de ene kant houd ik van de pure rauwe fotografie, aan de andere kant kan ik de cleane strakke fotografie ook erg waarderen. Tot die eerste groep hoor in ieder geval Monika Merva. Zij maakt voornamelijk documentaire fotografie en daar past het rauwe erg goed bij. Misschien cliche, maar wel fraai. De portretten zijn direct. En zeker de serie over kinderen in Hongarije kan ik erg waarderen. Zo puur. Het zijn nog kinderen, maar toch ook al een heel eind volwassen.

In 1992 verruilde Christophe Agou zijn vaderland Frankrijk voor New York. Een stad waarin veel te zien en te fotograferen valt. Agou maakte een aantal interessante series. Niet de journalistieke beelden zoals je ze heel vaak ziet, maar meestal met een heel eigen stempel. Zijn eigen beleving komt naar voren. Natuurlijk ontbreekt ook 11 september niet in de series. De foto's over de ramp zelf zijn eigenlijk het minst boeiend, misschien wel omdat we die al erg vaak gezien hebben. Daarentegen boet het eerbetoon aan de Twintowers wel, het is veel persoonlijker. Ook de serie Daze Later laat een originele kijk zien. Mensen kijken naar Ground Zero, maar dat weet je alleen maar omdat dat in de begeleidende tekst naar voren komt. Zou je dat niet weten, dan wordt de serie misschien nog wel interessanter. Waar kijken de mensen naar? Voyeuristisch en origineel zijn de strandfoto's. Je gaat je bijna schamen dat je naar de foto's kijkt. Ook de foto's over de metro hebben iets speciaals, zeker de serie Vis a Vis.

De camera waar heel wat Nikon gebruikers op zaten te wachten en waarvan de laatste dagen aardig wat informatie lekte: de Nikon D2H. Zie ook de eerste indruk bij Let's go digital.

Het is een indrukwekkende camera, met bijzonder specificaties. De Canon Eos 1D zal wel snel fors in prijs gaan dalen volgens mij. Wat mij erg opviel is dat Nikon duidelijk naar de gebruikers geluisterd schijnt te hebben. Een hoop minpunten die ik bij de D1x ontdekte zijn nu bij de D2H verbeterd. Nu is het nog wachten op de D2X en de F6.

Willem de Zwijgerlaan Zevenaar, 16:35

Raadhuisplein Zevenaar, 11:05

De grote kracht van Patrick Swirc is mijns inziens het zwart-wit werk. Lekker rauwe fotografie, niet voorzien van allemaal glitter en glamour. Heel bijzonder is ook de travel diary, een erg originele en fraaie manier om een serie te presenteren.

Heel lang ging ik liever naar Arnhem dan naar Nijmegen. Waarom weet ik eigenlijk niet, tegenwoordig is het in ieder geval omgedraaid. Misschien ben ik wel teveel naar Arnhem geweest, of is het voor mij gewoon minder fotogeniek. Toch is in Arnhem nog een hoop te zien, getuige de fotosite Arnhem Online. Arnhemmer Martijn legt de gehele stad vast op de gevoelige plaat (of sensor). Naar eigen zeggen is hij pas een paar maanden bezig met fotografie. In een paar maanden tijd heeft hij nu ruim 350 foto's online staan. En de kwaliteit is zeker voldoende. Geen creatieve hoogstandjes misschien, maar voor een dergelijk document is dat ook niet eens gewenst. De echte waarde van de uitgebreide registratie zal over een aantal jaren echt blijken. Dan wordt zichtbaar hoe een stad verandert door de jaren heen. Wat dat betreft zijn dit soort projecten zeer toe te juichen.

Via Yepfoto, ook een echte Arnhemmer.

Al een aantal weken is in Museum Het Valkhof in Nijmegen de tentoonstelling Document van het Moment te zien. Een elftal fotografen geeft hun visie op Gelderland. Bij Omroep Gelderland zag ik afgelopen week een aantal aankondigingen voor de serie Gelderland Gefotografeerd. De fotografen, onder wie Henk Braam en Siebe Swart, lichten in de vierdelige serie hun werk toe. Op 2 augustus is de eerste aflevering te zien, de volgende afleveringen zijn op 9, 16 en 23 augustus te bekijken. Alleen in Gelderland overigens.

Het gonst al een tijdje over internet, de geruchten over de nieuwe Nikon digitale spiegelreflex. Het Franse blad Chasseur d'Images schijnt de scoop te hebben. Mijn eerste reaktie is, een lelijk apparaat. Maar wel interessant, met onder andere WiFi. Nog drie dagen en dan wordt de camera echt officieel getoond.

Via Photographyblog

Vrouwen schijnen meer dingen tegelijk te kunnen doen. Ik ben echter geen vrouw. Het beste kan ik me dan ook maar op een ding tegelijk concentreren. Tijdens de vierdaagse was dat lopen of fotograferen. Ik richtte me vooral op het lopen. Nou ja lopen... Met mijn twee tempogenoten van de WC, Martijn en Margriet, had ik vooral lol onderweg. De 30 km is dan ook geen watjesafstand meer, maar de gezelligheidsafstand :-). Alleen het fotograferen is er een beetje bij ingeschoten. En dat vind ik eigenlijk helemaal niet erg. Even lekker op vakantie geweest! En met een geweldige en leuke groep.

Tussen Nijmegen en Overasselt, 18-07-03 10:23


Overasselt, 18-07-03 10:51


Nijmegen, 18-07-03 15:46

Nijmegen, 17-07-03 7:59


Nijmegen, 17-07-03 8:05


Zeven Heuvelenweg, 17-07-03 12:44


Zeven Heuvelenweg, 17-07-03 13:32

Nijmegen, 16-07-03 07:08


Alverna, 16-07-03 10:33


Wijchen, 16-07-03 11:31


Wijchen, 16-07-03 12:16


Lent, 16-07-03 19:45

Nijmegen, 15-07-2003 7:51


Lent, 15-07-2003 8:22


Elst, 15-07-2003 11:28


Oosterhout, 15-07-2003 13:29

Nijmegen, 14:51

Vierdaagse is verslavend, als je tenminste besmet met het virus. En dat ben ik, al dagen kriebelde van alles in mij. Ik was ongetraind, dus meelopen was eigenlijk niet verstandig. Vandaag even de vierdaagsegroep weer gezien en de verslaving is te groot. Net op het moment dat ik toch mee ga doen, zie ik een stroomkabel over het hoofd. Ik mocht weer kennismaken met de helden van de vierdaagse: de EHBO. Gelukkig alleen schaafwonden, dus niets staat in de weg om morgen te gaan lopen. De 30 km, want ongetraind de 40 of 50 km lijkt me niet echt verstandig. Trilalalalaaaaaaaaaaaaa :-)

Nijmegen, 13:29


Nijmegen, 14:23


Nijmegen, 14:30


Nijmegen, 14:32


Nijmegen, 14:35


Nijmegen, 14:42

Voor wie op de hoogte wil blijven van de digitale camera's, is dpreview natuurlijk een van de belangrijkste nieuwsbronnen. Wat algemener (technisch) nieuws is te vinden op Photography blog van Mark Goldstein. Hoewel het daar ook met name gaat om digitale fotografie.

Nijmegen, 14:49


Nijmegen, 14:54


Nijmegen, 16:34


Nijmegen, 17:00

Toch maar even het persbericht over mijn expositie even plaatsen. Vandaag kun je op vertoon van een flyer gratis naar binnen.

In museum De Stratemakerstoren hangt in de periode van 12-17 juli 2003 het werk van fotograaf Bas de Meijer. Deze freelance fotograaf is verslaafd aan fotograferen en aan lopen. Hij begeeft zich het liefst onder de mensen en is vaak op straat te vinden. Met een camera in de hand registreert hij gebeurtenissen die veel mensen vaak niet eens opvallen.

Vorig jaar liep hij mee met de Vierdaagse. Daar legde hij diverse elementen vast die bij dit jaarlijkse evenement horen: de gezelligheid onderweg, maar ook vermoeide mensen, kapotte voeten en de laatste loodjes. Bas de Meijer was er bij en onderging het allemaal.

Een selectie van zijn werk is tijdens de Nijmeegse Vierdaagse te zien in museum De Stratemakerstoren.

Op zijn website is een overzicht van zijn werk te aanschouwen.

Nijmegen, 14:10


Nijmegen, 14:16


Nijmegen, 16:11
Lees verder

Wie de portretten van Rineke Dijkstra kent, heeft al kennis gemaakt met een bijzondere manier van mensen fotograferen. In een ongemakkelijke houding staan ze voor de camera, alles doende om maar zo ontspannen mogelijk te lijken. Maar echt ontspannen staat niemand. Het geeft de foto's een aparte lading, alsof je als toeschouwer de geportretteerde helemaal aan het observeren bent. Dat doe je in wezen ook, maar nu via een plaatje.
Hoewel de foto's van Morten Nilsson heel anders zijn, kreeg ik toch een beetje hetzelfde gevoel. De foto's komen wat vervreemdend over. Echt gemakkelijk kijken de personen op de foto's niet. Ze weten zich niet echt raad met de camera. En als kijker voel je je ook een beetje ongemakkelijk. Je weet jezelf niet echt een houding aan te nemen.

Mijn paspoort is verlopen en ik heb vandaag dus maar een nieuwe besteld. Maar daar heb ik dan wel een pasfoto voor nodig. Bij de fotozaak, waar ze me overigens erg goed kennen, gezegd dat ik een pasfoto wilde. Geroutineerd ging ik half zijwaarts zitten. Dat was echter niet meer nodig. Ik kon nu gewoon recht voor de camera zitten. Met maar een objectief, in plaats van vier. Nu kon ik niet meer kiezen in welke ik ging kijken. Voor het afdrukken zag ik de foto nog op en scherm (ze moeten wel ff de kleuren bijstellen....) en toen afdrukken. Er is een hoop veranderd sinds ik voor het laatst een pasfoto heb laten maken. Ik wist wel dat alles anders was, de ervaring was desondanks wennen. Het enige vertrouwde was dat de foto zwart-wit was.

Nu trekken sites waarin trotse ouders het lief en leed vertellen van hun kinderen mij niet zo heel erg snel. Meestal ken ik die personen ook niet en dat maakt het er niet interessanter op. Ook de fotografie is meestal niet het meest spraakmakend. Dat is allemaal niet erg, ik ben gewoon niet de doelgroep van zo'n site. Als je er maar lol in hebt, dat is het belangrijkste. Gelukkig zijn er altijd een paar uitzonderingen. Sites over kinderen die je helemaal niet kent, maar die wel leuk in elkaar zitten. Zoals Zus en Zonen. Leuke opzet, leuke vormgeving en er zitten ook hele leuke foto's tussen. Lekker direct en vaak dynamisch in beeld.

Waalkade Nijmegen, 10-07-03 22:39

Arnhem, 12:11


Arnhem, 13:29

Oud Zevenaar, 09-07-03

Een zeer belangrijk onderdeel van de Nijmeegse Vierdaagse vormen de zomerfeesten. Heel veel muziek in de binnenstad van Nijmegen en alles vrij toegankelijk. Het is ook een ideale manier om wat aan concertfotografie te doen. Mits je er op tijd bij bent, want je moet wel vooraan zien te komen. Dit jaar ga ik waarschijnlijk voor het eerst tijdens de vierdaagsefeesten fotograferen. Concertfotografie is wel leuk om te doen vind ik. Iemand die het ook erg leuk vindt is Ron van Rutten. Ik ken hem via de Jonge Fotografen en het is een enthousiaste fotograaf. Met een duidelijk specialisme: portretten en muziek. Ondertussen heeft hij al een hoop bands gefotografeerd.

Degenen die about:blank via hun e-mail krijgen kennen het al. Maar voor wie nog niet geabonneerd is op deze e-zine over webloggers; in nr 14 staat een leuk interview met Thomas Schlijper.

Eindelijk weer een omkat. Niet van Rood Petje, maar van mijn fotosite.

Waalkade Nijmegen, 20:34

Stationsplein Nijmegen, 15:00


Waalkade Nijmegen, 18:09

Vorige week werd ik gevraagd of ik een groepsfoto wilde maken van de docenten van een school. Mijn middelbare school. Nu doe ik niet vaak dit soort fotografie, maar het leek me wel een leuke klus. Alleen het ging wel om zo'n kleine zeventig personen. En die moeten dan allemaal naar mij luisteren. Terwijl ik zelden luisterde toen ik naar hun moest luisteren. Een beetje spanning zat er wel in dus, zoveel overwicht heb ik niet op groepen. De docenten gedroegen zich echter voorbeeldig. Een goede klas begint bij jezelf zeg maar. Zodra ik aan het woord was, was iedereen stil en ze gehoorzaamden me keurig. Ze zullen wel gedacht hebben, we laten Bas even zien hoe hij zich had moeten gedragen :-)

Willem de Zwijgerlaan Zevenaar, 10:05

Zwolle, 08-07-03 12:51


Zwolle, 08-07-03 15:21

Zwolle, 08-07-03 15:14

Zwolle, 08-07-03 13:26

Zwolle, 08-07-03 13:17

Ik zat even wat te neuzen in mijn archieven. Al mijn oude sites heb ik bewaard, gewoon voor de fun. Een paar jaar terug beschreef ik op mijn sites ook altijd mijn uitrusting. En waarom ik bepaalde keuzes heb gemaakt. Toch opmerkelijk dat ik sinds 2000 eigenlijk weinig heb veranderd aan mijn apparatuur. Tot nu dan, want nu komt de grote stap. Ook in 2000 wijdde ik een klein stukje aan digitale fotografie, of gedigitaliseerde fotografie. Wel leuk om nu terug te lezen:
"I am a relative newbie to digital imaging. All the equipment I have are a computer and a flatbedscanner. I will expand it to a slidescanner and perhaps a digital camera. Digital imaging is nice. It's incredible what you can make. Just as with filters, you must watch out that digital imaging won't become a gimmick, a trick you can do. If you use digital imaging right, it can be very nice.
The digital cameras are improving at a fast speed. Nevertheless, IMHO the quality of the digital cameras is still not what it should be, or it's way too expensive. I think I will wait a little bit longer. The scanner is a nice intermediate. "
Het wachten duurde wat langer dan ik dacht :-)

Ogen zijn erg belangrijk voor fotograaf. Dat scheelt met het kijken. Oren daarentegen zijn ook niet onmisbaar. De laatste dagen liep ik halfdoof rond, mijn beide oren zaten potdicht. Lastig, want veel geluidjes hoorde ik niet. Ik miste mijn trigger zeg maar. Vanmorgen heb ik daarom maar even een bezoekje aan mijn huisarts gebracht. Even uitspuiten. Wat er uitkwam heb ik maar niet gefotografeerd. Maar het resultaat is op zijn zachts gezegd verhelderend. Ik kan weer horen. Dadelijk maar even luisteren naar het geklik van de camera. Zal wel weer fantastisch klinken!

Bunnik, 15:48

Bunnik, 15:36

Het wordt overigens ook weer tijd dat ik weer wat nieuwe fotosites ga bekijken.

Wat betreft zwart-witfotografie ben ik enorm conservatief. Al jaren gebruik ik dezelfde combinatie, een Tri-X film met HC-110 ontwikkelaar. Ik kon er mee lezen en schrijven (door het vele kleurgebruik is dat wel wat weggezakt). Een tijdje terug vond Kodak het nodig om de Tri-X film aan te passen. En aanpassingen betekent doorgaans opnieuw leren lezen en schrijven met de films. Hoewel het soms wel meevalt, vaak een net iets kortere of langere ontwikkeltijd. Maar deze keer niet. In het doosje staan ontwikkeltijden die mij doen huiveren. Bij de oude film moest ik nog 7,5 minuten ontwikkelen, de nieuwe Tri-X is volgens Kodak twee keer zo snel ontwikkeld. Nog maar 3,75 minuten dus. Een rottijd. Niet alleen omdat de halve minuut interval in de agitatie niet zo lekker is, maar vooral omdat de tijd te kort is. Vijf minuten minimaal is de regel om een constante ontwikkeling te houden. Ik had een aantal nieuwe Tri-X films dus liggen en twijfelde over de ontwikkeling. Zou het echt zo kort zijn? Moet ik dan overstappen op een andere ontwikkelaar? Gisteren zag ik dan ook nog eens een artikel over HC-110. Waarin ook de korte ontwikkeltijd van de Tri-X ter sprake kwam. Volgens de auteur een fout van Kodak. Maar wie moet ik nu geloven?

Met behulp van software is veel mogelijk en het wordt steeds moeilijker om een manipulatie te herkennen. Hoewel sommigen misschien anders zullen denken. Een klein testje (zomaar een test hier....) om te zien of je het onderscheid kan maken. Ik had acht van de tien goed.

Via Badlog

Vandaag een paar portretfoto's gemaakt en bij het wegbrengen van de films realiseerde ik me dat dit een van de laatste reguliere films is die gebruik. Nog even en dan is het digitaal. Het blijft voor mij nog wennen dat ik digitaal ga. Ongetwijfeld zal ik er erg snel aan gewend zijn en misschien ook snel wel niet anders willen. Het biedt mij immers voordelen. Maar van een echt vertrouwd medium ga ik met iets anders beginnen. Dat is een stap. Maar wel eentje waar ik zin in heb. Dat besefte ik ook. Thuis stapte ik overigens weer de doka in, even wat ontwikkelen.

Woerden, 10:18

Bronsbergen Zutphen, 20:02

Centraal station Utrecht, 15:47

Binnenkort hangen mijn foto's van de vierdaagse in de De Stratemakerstoren. Als gastexposant bij de jubileumtentoonstelling van Fotokring Meer Licht. Het begint nu pas echt door te dringen dat ik een echte expositie heb. Wauw.

Molenstraat Zevenaar, 17:26

Stationsplein Zevenaar, 16:42

Het lijkt een beetje op het telefoontje dat ik ruim een jaar geleden voerde. Vandaag had ik alleen geen K-E aan de lijn, maar Canon. Een paar vraagjes, een onderdeel van de lijst afgehaald en de order bevestigd. Nu is het wachten op de levering. En bij Canon gaan ze hun best doen om het zo snel mogelijk te leveren. De adrenaline giert desondanks toch wel door mijn lijf. Het is zo ver, Rood Petje gaat volledig digitaal...