Het gaat dan eindelijk eens gebeuren. Mijn fotosite wordt verbouwd. Met behulp van Barto voor de scripting en als het goed is wordt het steenkolen Engels ook nog verbeterd door een prof. En dat alles in ruil voor een afdruk. Kan ik me richten op het lay-outen, ieder zijn eigen gebied. Prettig zaken doen op deze manier!

Gisteravond was Desiree Dolron bij Hollands Zicht. Leuk om te zien, belichtingstijden van 16 minuten. Ik zou daar helemaal zenuwachtig van worden. En er was nog redelijk wat licht aanwezig. De resultaten die je zag op tv waren mooi.
Ze heeft ook een site, die is nog in aanbouw getuige niet werkende links en een dummytekst. Op die site kan je al wel fantastische portretten zien.

Ik kwam bij Kenn Lichtenwalter omdat ik op een link klikte van een modelfotograaf, maar ik vind zijn reportagewerk fraaier dan zijn modelfoto's. Heerlijke zwart-witportretten.

Van professioneel fotograaf is Ernesto Timor weer vrijetijdsfotograaf geworden. Om zo meer oog te houden voor het beeld. Beeld dat bij hem voor een groot deel bestaat uit verhalende foto's van naaktmodellen.

Ik heb er IE voor moeten opstarten, dat doe ik niet snel, maar het was de moeite waard. Poe is een agentschap waar een aantal goede fotografen zijn ondergebracht. Veel portret/mode voor bladen als Rails, BLVD en Carp en reclamecampagnes van bijvoorbeeld Ben, Pepe en We.

Mooie documentaires zijn te zien bij Journal E. Allerlei soorten medium. De fotografiesectie heeft een paar bekende series staan. De portretten van McMurry bijvoorbeeld en bij president Reagan achter de schermen.

Een agentschap dat zich richt op fotografen uit de grote steden van India. Met mooi werk en van interessante onderwerpen. Zelfs het North Sea Jazz Festival is er te zien.

Via Webgemms
Lees verder

Al een tijd staat Toby Deveson in mijn bookmarks. Vandaag weer even een kijkje genomen en weer mooie zwart-wit foto's gezien. Was me ook weer duidelijk waarom ik die site heb gebookmarked.

Je gaat naar een Photoshopdag en je komt bekenden tegen. Eentje wist ik dat die ik zou ontmoeten, ik had tenslotte met Kika afgesproken. Maar om bij binnenkomst gelijk een bevriend fotograaf uit Zevenaar tegen te komen en even later ook Peter Smith had ik niet verwacht. Wel gezellig. Dat was de hele dag wel. Een aantal instructies waren wel erg simpel, maar er zaten ook weer een paar erg leerzame tussen. Ik heb deze keer wel het een en ander opgeschreven en heb dus weer wat te oefenen.

Het browsen door de site gaat niet echt helemaal jovel. Gelukkig heeft ze meer verstand van fotograferen.

Binnenkort op vakantie en je wilt eens met echt goede foto's thuis komen? Doe inspiratie op bij de meester Martin Kers. Die man kan fantastische (landschaps)foto's maken.
Ik heb hem eens op tv aan het werk gezien en naar hem kijken aan het werk was al een genot. Achter de camera zittend en al fotograferend hoor je hem van alles zeggen "oh ja, dit is mooi" "geweldig" "fantastisch". Heerlijk zo'n man die zo intens met zijn beeld bezig is.

Kamera-Express zegt "regel het maar met Inca, het is een nee-ja verhaal, gaan wij niet tussen zitten"
Inca zegt "wij constateren een scheve pin, dat is geen garantie, dus betalen"

En dus bel ik nu met de rechtswinkel

Thomas Karner kan niet fotograferen zegt hij, maar doet maar alsof. En hij is een reportagefotograaf, maar op zijn site staan vooral vrouwen. Het maakt ook niet uit, als je alle foto's bekeken hebt, ben je een tijdje verder.

Een beetje als mirrorproject, maar dan met voeten. Zonder geur gelukkig.

Via Ecritures

Sfeerbeelden in de natuur, dat kan Mike Shane goed maken. Gewoon lekker in Nederland. Er zit een paar pareltjes tussen.

Heel veel popfotografie en portretten. Als ik zo in kan schatten een vrij eigenzinnige fotografe die Marcine Linder. Jammer dat je voor een deel, Documentary Portraits, een paswoord nodig hebt.

Met dank aan Jan-Edward

Voor mijn werk scan ik hele dagen. Tot vervelens toe. Een weekendje wat anders doen is dus lekker. Vanmorgen belde mijn broertje op. Of hij langs kon komen (hij was al onderweg) om foto's te scannen van zijn vakantie naar Israel. En dus zaten we de dag te scannen. Morgen mag ik weer scannen. De hele dag.

Mooie foto's zijn te zien bij Tycho Merijn in verschillende soorten.

Kaarten met (macro)fotografie, gemaakt door Babs Eliaser. Geen e-cards, maar gewone echte kaarten, voor de snail-mail. Vooral de bloemenfoto's met de druppels zien er goed uit.

Lees verder

Het is dus Utrecht geworden waar ik heen ga. Zo vroeg op de zaterdag. Genoeg films meenemen en dan komt alles goed. Hopelijk kan ik mn idee goed uitwerken, heb niet zo zin om doelloos te fotograferen. Er moet gewerkt worden :)

Tijdens het afdrukken gewoonweg genoten van zwart-wit en de chemie van het analoge afwerken. Waarom heb ik eigenlijk een digitaal gekocht? Er kan niets op tegen lekker kloten in de doka! Een kleine 30 afdrukken verder en weer een aantal series in gedachte is mijn motivatie wel gestegen. Voorlopig toch nog even doorloggen en vooral doorschieten. Het wordt morgen Utrecht (ik ga er vroeg heen) en wellicht in de middag of begin van de avond even naar Amsterdam. Om verder te gaan met een serie die ik vandaag zag ontstaan. Hoezo zijn die chemische dampen slecht voor je?

Een fraaie online collectie foto's bij One Man's Eye.

Via Xiffy

Het is net als fietsen, je verleert het niet echt.
klikkliklik films inspoelen, HC-110 ontwikkelaar 1+31 verdunnen, ontwikkelaar in tankje, 1e minuut coninu agiteren, daarna om de halve minuut een keer. Na 7,5 min ontwikkelaar eruit kieperen, 1 minuut stoppen, stopbad eruit, 7 minuut fixeren, spoelen, drogen en klaar.
Kind kan de was doen.

Rusland heeft ook een prijs voor fotojournalistiek, de InterFoto Russia Press Photo Contest. Dit jaar voor de zevende keer gehouden voor fotografen uit Rusland en de voormalige Sovjetlanden. Winnaar is een foto van 11 september geworden. Opmerkelijk, in heel wat onderdelen zijn geen of minder prijzen uitgereikt.

Mijn motivatie is de laatste tijd ver te zoeken. Daar ga ik wat aan doen. Morgen lekker vrij genomen en de doka in. Kan ik eindelijk de foto's ontwikkelen en afdrukken van Amsterdam een paar weken geleden. EN van Nijmegen van een maand geleden, wil ik ook nog afdrukken. Lekker een dokadag, altijd goed.
Zaterdag weer fotograferen, vraag is alleen waar. Drie opties (in alfabetische volgorde):
1. Amsterdam. Daar is altijd wel wat te doen en ik wil wat meer met het Vondelpark doen en eindelijk eens de Jordaan in. Maar ben er niet zo lang geleden ook al geweest.
2. Leiden. Heb uitnodigingen staan om eens in Leiden langs te komen. Ben ik nog nooit echt geweest en voor mij dus fotografisch maagdelijk. Geen idee wat ik daar kan verwachten.
3. Utrecht. Net als Amsterdam altijd wel wat te fotograferen en ik kan er erg snel zijn. Ook voor Utrecht heb ik een leuk idee, maar dan moet ik wel vroeg op. Zou in andere plaatsen ook kunnen, maar dan ben ik daar weer te laat. En als ik Utrecht zat ben, kan ik altijd nog even naar Amsterdam ofzo. Of mn zus bezoeken, of mn moeder.
Ga ik morgen eens lekker over nadenken. Hopelijk komt het weer goed met mn motivatie.

Ik heb het al eens gehad over de WPP Masterclasses. Een van de deelnemende fotografen van 2001 was Brian Finke met een serie over cheerleaders. Brian heeft meer goede series gemaakt, onder andere ook voor Child Labor Project.

Een van de VU-medewerkers, Daan van Eijndhoven, heeft een aparte site met fraaie fotografie. Inclusief een soort fotolog.
Update: voor de Photoshopper onder ons, er staat ook een handige Channel Mixer voor zwart-witconversie op zijn site.

De oom die mij de fotografietik heeft gegeven werkte jaren als medisch fotograaf op de afdeling cardiologie in het AZU (nu UMC Utrecht geheten). Het is een aparte tak van de fotografie en als medisch fotograaf doe je meer dan alleen patienten fotograferen. Portretten, reportages, foto's voor onderzoeken, een heel divers beroep. Je hoort en merkt niet veel van deze fotografen, maar bij de Vrije Universiteit in Amsterdam heeft de afdeling fotografie een portfolio online staan, met alle vormen van fotografie die ze doen. Als je wilt weten wat zo'n foto nou kost, dat kan je ook vinden op de site. Erg luxe.

Eigenlijk was ik op zoek naar vrolijke foto's, om mijn humeur weer wat op te vijzelen. Ik kwam op de site van René van der Meulen, kunstschilder en fotograaf. Echt heel vrolijk zijn de foto's niet, althans niet zoals ik in gedachte had, maar wel fraai. Mooi zwart-wit en dat maakt mij ook wel blij.

Een brief van Inca in de bus. Ik zou de CF kaart geforceerd ingevoerd hebben en dus valt de reparatie niet onder garantie. Als ik iets niet gedaan heb, is het het doordrukken van de kaart. Ik weet hoe kwetsbaar die dingen zijn. Heb ik nu drie opties:
1. € 185,00 excl BTW betalen en de camere gerepareerd terug krijgen
2. € 36,00 excl BTW betalen en de camera ongerepareerd terug krijgen
3. de camera niet terug ontvangen
Optie nummer 3 zou denk ik inhouden dat ik mn geld kwijt ben. Lekker is dit!
Niets vermeld over de flits overigens......

De pinhole camera wordt gebruikt als vluchtmiddel, als ontsnapping uit de wereld van de moderne camera's. En de pinhole gebruiken om jezelf te onderzoeken en terug te gaan naar de ware bedoeling van het beeld. Dat is wat Lisa A. Johnston op Aeturnus laat zien. En het zijn erg fraaie pinholes en fotomontages.

Met de kapperszaken hebben ze weinig te maken, met mode wel. Bij CosmoWorlds zijn namelijk een aantal goede modefotografen te boeken.

De reaktie van Jan-Edward op de Rolleiflex over Thom Hoffman deed me weer even denken aan het Tibet-lied van Eric van Muiswinkel en Diederik van Vleuten. Zij hebben met dit lied de Anni M.G. Schmidtprijs gewonnen en Thom Hoffman is een lijdend voorwerp van dat lied. Jan-Edward had de tekst overigens zelf op de Fotojournalisten mailinglijst gezet. Zoals hij heel vaak mededelingen en recensies aantipt op de lijst. Wat ik erg handig en interessant vind.

Lees verder

Morgen werk ik thuis en de digi zal naar mijn werk gestuurd worden. Zou morgen dan de digi eindelijk op het werk aankomen? Dat ik een mailtje of een telefoontje krijg met de mededeling dat er een pakketje voor mij is binnen gekomen. Dat ik gewoon weet dat het mijn digi is en ik er nog niet mee kan werken... Juist nu ik morgenavond er een zakelijke toepassing voor had. Maar ja, eerlijk gezegd durf ik niet meer te geloven dat ik de digi snel heb.
Daarom wacht ik morgen maar thuis op de bestelling van Capi die binnen moet komen. Was net zoveel als de digi met extra accu en geheugen ongeveer. Lekker analoog waar voor je geld :)

"De mensen bij Reuters blijken niet zo'n grote fan te zijn van Gaafy.nl.
Wij zijn tijdelijk even dicht om het archief wat op te schonen."

Tja, het verbaast mij eerlijk gezegd niet dat vroeg of laat deze opmerking zou komen. Een plaatje (of tekst) gebruiken op internet is immers publiceren en daar moet doorgaans voor betaald worden. Iets met copyright. Of het nu voor de lol is, of professioneel, dat is niet zo van belang. Zeker niet bij dergelijke bureaus. Zonder toestemming vooraf wordt het er niet makkelijker op om wat te regelen.
Het is wel jammer dat Gaafy nu 'gepakt' is, want ik vind het wel leuk om onderschriften te lezen of te bedenken bij foto's (en ik was daar niet de enige in). Afwachten hoe Gaafy nu verder gaat, want ANP is ook niet zo makkelijk.

Een onderwerp, twee fotografen, twee hoofdplaatsen, een site. Het resultaat: NYCASD.

Via Kimmik

Ik heb een voorganger van het goedkopere model (de Rolleicord in plaats van de Rolleiflex) en dat is een geweldige camera. En ook de nieuwste versie is weer een leuk hebbedingetje.

In de nieuwste Foto staat een hele mooie serie honden aan het strand, gefotografeerd door de Iraanse fotograaf Bijan Seylsepour. Met een enorme groothoek en fantastisch geflitst. Het smaakte naar meer en zo trof ik van dezelfde fotograaf een serie over het Iraanse strand.
Lees verder

Ook Lamster gaat digitaal. Hij weet het nog niet helemaal zeker, maar ik durf te wedden dat hij de camera eerder heeft dan ik de mijne terug.

Toch wel leuk dat je met internet werk van fotografen over de hele wereld kan bekijken. En dan zie je bijvoorbeeld een groep Turkse fotografen en ben je weer even bezig. Zo fotografisch werk bekijken scheelt toch een hoop reiskosten.

Een echte ordening kon ik niet ontdekken, en het niveau is ook wisselend, maar er zitten wel mooie foto's van steden bij.

Gelezen bij Psy-Gothic:

We vragen onszelf: wie ben ik om briljant te zijn, prachtig, talentvol, fantastisch? Maar wie ben je om dat niet te zijn? Je bent een kind van God. Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst. - N. Mandela, president

Mooie uitspraak, ik kende hem niet. Lijkt me een goed plan deze uitspraak een paar keer tegen mezelf te zeggen ;-)

De lay-out van de site is niet mijn stijl. De foto's van James McEntee vind ik wel fraai over het algemeen. Het is wel jammer dat juist bij de meest interessante foto's (Personal) de linkjes niet werken.

Lees verder

Je ziet wel eens foto's waarvan je denkt wat bedoelt die fotograaf nu precies. Je hebt wel een idee, maar echt zeker weet je het niet. Dat geeft niets, want niets is leuker dan zelf na te moeten denken bij een foto. Niet van dat hapklare. Bij Ari Asp heb je dat soms ook. Foto's met humor, maar er zit meer achter dan gewoon een grappig plaatje. Wat precies, dat is aan de kijker.

Ruim een jaar geleden was ik eens op gesprek bij een IT-uitzendbureau. Het gesprek kwam, hoe kan het ook anders, op fotografie terecht en het bleek dat de broer van de intercedente ook fotograaf was. Zijn naam, Jeroen Bouman, zei me gelijk wat. Ik kende zijn werk. Mooie fotografie. Vandaag stuitte ik weer op zijn site, die veranderd is. En tot mijn grote verbazing bleek ik hem nog niet gelogd te hebben. Bij deze dus goed gemaakt, want de fotografie en de site zijn erg fraai.

Ach ja, waarom zouden we niet nog een trainingsdag Photoshop volgen?

Dansen is een uitingsvorm. Net als fotografie, een manier om jezelf bloot te geven zonder woorden te gebruiken. Een mooie combinatie van dans en fotografie is te zien bij Un|Still. Een site vol prachtige zwart-witdansfotografie, gemaakt door Laurent S. Ziegler.

Omdat ik al ruim een week niets meer had gehoord hoe het nu was met mijn digitale camera, toch maar weer een mailtje gestuurd. Ik werd net terug gebeld, dat ze bij Inca hadden geinformeerd en dat Inca vandaag de camera gaat repareren. Of ik ook aan Inca wilde doorgeven waar ik de camera heengestuurd wilde hebben. Dus ook maar gelijk maar gedaan en volgens Inca wordt de camera vandaag of morgen verstuurd. De spanning stijgt...
Ben ik alleen vergeten te vragen over mijn CF-kaartje.

Patrick Voigt is een portretfotograaf. Verhalen worden verteld aan de hand van een serie portretfoto's. Een mooie manier om een onderwerp fotografisch te onderzoeken.

Als je het dagelijks ziet, valt schoonheid vaak niet meer op. Ook de schoonheid van Nederland willen we wel eens vergeten. Met de landschapsfoto's van Hans Sas weet je weer hoe mooi het landje kan zijn.

Bij Blow-up kan je genieten van de foto's van jonge Belgen. Het werk is afwisselend en goed. Van alles komt langs en op allerlei manieren. Die Belgen komen er wel.
Lees verder

Fotografe Inge Hondebrink werkt veel met sociale thema's. Gezondheidszorg en gehandicapten spelen een belangrijke rol in de foto's. Mooie foto's van interessante onderwerpen.

De fotografie verschilt per continent of land. Ook wel logisch, want je fotografeert met de kennis, opvoeding en de ervaringen die je opgebouwd hebt in je leven. En per regio (uiteraard ook weer per persoon) is dat erg verschillend. Amerikaanse fotografie is ook vrij duidelijk. Ook bij Christopher Record zie je duidelijk de Amerikaanse stijl. Soms vind ik het mooi, soms ook wat minder. Maar dat is weer heerlijk subjectief.

Ik ben ff ontzettend blij!

Als ik mijn foto's ergens zie staan of als ik gewoon weer eens in mijn zooi aan het kijken ben, dan vind ik het wel eens raar. Raar dat ik die foto's gemaakt heb. Ik heb op een bepaald moment op de knop gedrukt, ik stond op een bepaalde plaats. Het moment van drukken en uitkaderen heb ik bepaald, ongetwijfeld met een reden. De personen/onderwerpen op de foto heb ik gezien, ik ben daar op die plek geweest of heb het licht in mijn studio zo neergezet. En wat ik zie is het resultaat. Als ik andermans foto's zie, dan zie ik een foto. Zie ik mijn eigen werk, dan vind ik het wel eens raar om te beseffen dat ik de fotograaf ben geweest. Ik ben fotograaf.

René wilde een paar prints hebben van zijn middenformaat negatieven. Analoge prints, om te vergelijken met de digitale prints. Even bakken vullen met zooi, paar afdrukjes maken en weer de bakken leegmaken en schoonspoelen. Gewoon ff snel een half uurtje, misschien uurtje in de doka. En dan besef ik me wel weer hoe lekker het is om een vaste doka te hebben. Geen ge-emmer met verduisteren etcetera, gewoon er even in en in no time is alles weer schoon. Als ik ooit ga verhuizen, dan wil ik op de nieuwe plek ook wel weer een doka. Ook al kom ik er niet zo vaak, het is gewoon zo heerlijk.

Dadelijk komt René langs. Foto's kijken. Moet ik mijn supergeordend archief weer tevoorschijn halen.

Samen is dat vier zou je zeggen. Ga even terug naar school en beleef avonturen met de foto's.

Zelfportretten maken kan heel leuk zijn, ze kunnen uitstekend de stemming van dat moment weergeven. Het is niet makkelijk, maar het is wel een goede vorm van zelfonderzoek. Isabelle Rozenbaum maakt al ruim 10 jaar zelfportretten en dat op een mooie manier. Ook een vorm van zelfonderzoek.

Wat kan je hier nou meer van zeggen dan dat het erg fraaie (model)fotografie is?

Op het kleurenrolletje van Amsterdam stonden ook een aantal foto's die niet door mijzelf zijn gemaakt. Nou weet ik wel wie ze wel gemaakt heeft, maar wie van ons is dan eigenlijk de intellectuele eigenaar?

'Lurkster' Ili Kudus is ook fotograaf en maakt fraaie foto's. De uitkadering en uitsnedes zijn heerlijk. Niet volgens de strakke regeltjes.

Nee maar, Lamster gaat ook al loggen. Ben benieuwd wat voor (on)zin daar komt te staan :-)

Als kijker mogen we bij PDN gaan stemmen op de mooiste foto's. In diverse categorieën. Wat mij opviel was dat heel wat foto's ook bij de WPP te zijn zien en het grote aandeel 9-11 foto's.

Dat is de subtitel van Souleyes, een site vol met erg goede sociale fotografie. Steeds aan de hand van een bepaald thema zijn foto's ingedeeld. Het is daar genieten van mooi werk.

De fotograaf Michael Jang uit San Fransisco fotografeert al heel wat jaar en op zijn site is een heel mooi overzicht te zien van zijn werk. De fotografie is heel erg direct en vaak ook rauw. Wel een stijl waar ik van hou. Ieder project heeft zijn eigen bijpassend muziekje, zodat het bijna op een klankdiareeks gaat lijken. En het is wat vroeg nog, maar als je de serie Ramones Tribute bekijkt, moet je de speakers even goed hard aanzetten. En dan lekker pogo-en!

Als klein jongetje was ik helemaal bezeten van auto's. Ik kende alle types uit mijn kop, adviseerde mensen met de aanschaf en sliep met autootjes in mn bed. Uiteraard was mijn kamer behangen met autoposters. De bezetenheid is helemaal weggegaan, mede dankzij de studie aan de HTS. Auto's interesseerde me niet meer, keek nauwelijks nog autofoto's, maar stiekem blijkt mijn autohart nog wel ergens te zijn. Want bij het bekijken van de foto's van Michael Furman werd ik even wat warmer. Zowel van de fraaie auto's als de fraaie fotografie.
Lees verder

Ik zag de link al een tijdje bij Ecritures staan en had steeds het plan om het ook even te vermelden, maar het kwam er niet van. Het gaat om 28mm. Een site die ik aan het begin van mn loggen als eens zag (ik had het plan om eerst de site 24mm te noemen, omdat ik erg veel met dat objectief fotografeer). Toen zat er nog niet veel op, nu staan er portfolio's van divers fotografen. Het is het eerste issue en ziet er veelbelovend uit. Deze keer staat onder andere Ecritures op met haar geweldige serie treinen & stations.

Zijn foto's kende ik onder andere van de Blvd, zijn site nog niet. Nu dus wel.

Gewoon goed uitgevoerd, geen speciale fratsen maar wel goed. Zo zie ik het werk van Alain Baars.

Naar aanleiding van de log over Demarchelier kreeg ik een mailtje met meer modefotografen. Een daarvan was Fred Meylan. Sommige foto's zijn van die 'spontane' foto's, alsof het lijkt dat de fotograaf er toevallig was. Maar bij zulke producties is er weinig spontaans.

Het neigt naar kitsch en je moet er van houden, maar apart is het werk van Koudis zeker.

Via Juul

Superheld Austin Powers is naast held ook fotograaf. Nu ben ik niet al te voorzichtig met de camera's en maak ook ik maffe foto's, maar zoals Powers fotografeert, zover ga ik (net) niet. Nog even en dan is de nieuwe film uit en ik ben benieuwd hoe deze Engelse Paul Huf weer aan het werk is. Groovy baby!

Een paar jaar terug waren vrij donkere foto's erg in. Ik vond dat erg mooi en nog steeds wel. Bij Frank Schott zie ik veel van die stijl terug en dat bevalt me wel.

Een van de toonaangevende modefotografen is wel Patrick Demarchelier. Hij werkt veel voor Bazaar en maakt heel herkenbare foto. Zijn site is wat moeilijk navigeerbaar, maar je wordt daardoor wel weer steeds aangenaam verrast.

Lees verder

De links zijn nu vet, in de hoop dat het voor de kleurenblinden onder ons toch beter te vinden is. En zonder de lay-out teveel geweld aan te doen. Lijkt me wel oke zo. Je moet met veel dingen rekening houden, das duidelijk.

In de studio van Peter Smith werkt ook Rogier Alleblas. Een fotograaf die veel dingen fotografeert. Ik heb wat van zijn werk in het echt kunnen zien en het is fraai. Van de serie over Complex 103 heb ik een stuk vervolg gezien. Ik hoop dat hij er ook wat mee gaat doen, want het is een sterke serie zo. Op de vraag wat hij het liefst doet, gaf hij als antwoord 'dit' en hij liet mij een prachtig met olieverf ingekleurde zwart-witfoto zien van een kopje. Mooi als je zoiets kan!

Theaterfotografie is erg leuk om te doen. Toen gistermiddag theaterfotografie ter sprake kwam zei ik dan ook dat het me leuk leek om het stuk te fotograferen. Uiteraard hadden ze al een fotograaf en toen ik naar de naam vroeg wist ik dat het hoe dan ook een verloren strijd was. Vivianne Sassen en Martine Stig fotografeerden voor het theater. Tja en dat is toch een strijd van twee godinnen tegen een eenvoudige sterveling.

Vanmorgen zou ik bij een fotograaf langsgaan om een foto af te geven. En even de studio te bekijken. Toen ik binnenkwam in het oude pand in Amsterdam Noord voelde ik me helemaal thuis. Er werken daar drie fotografen en de koffietafel lag vol met dozen met foto's. Keurig ongeordend zoals het hoort. De boekenkasten stond vol met mappen met jaartallen, de negatieven en dia's. In de studio niet de cleane boel die je vaak ziet, maar een ruimte waar gewerkt wordt. Een gezellige boel waar kunstenaars hun werk maken. Je ruikt lak, ziet her en der fotospullen en en passent zie ik ook nog de start van een nieuwe Willy Dick creatie. Ik voelde me echt helemaal thuis daar, een creatieve plek. Zou er nog een plaatsje over zijn?

Als tweede naam van Huis Marseille staat er gelijk bij 'stichting voor fotografie' en ik was er nog nooit geweest. Tot vandaag dus, want ik heb het ontdekt. Dat duurde even, want ik was en de straatnaam vergeten (wist alleen dat het grote gracht was) en ik had het nummer verkeerd onthouden. Wat dus tot resultaat had dat ik een paar deuren verwijderd was en ik echt even na moest denken waar het nou was. Tot ik even iets beter keek.
Binnen was het genieten. Ik ging voor de serie van Eddy Pothuma de Boer. Hij heeft daar een selectie van straatkinderen hangen en daar zit ook een serie portretten bij van kinderen van het weeshuis Nyumbani (dat moeten jullie ondertussen kennen). Over juist die foto's was veel ophef bij Deining, omdat de naam van de kinderen vermeld was, plus de tekst HIV positief gemonteerd was. En bij Nyumbani wil men juist de privacy garanderen en zodra een familielid de stempel HIV-positief heeft, kan je alles wel vergeten. Niets voor niets worden de kinderen dikwijls aan hun lot overgelaten. Nu is de serie wel heel erg sterk en indrukwekkend. Het heeft een enorme impact.
Hoewel ik dus voor die serie kwam, mocht ik het niet gelijk bezoeken. Er werd gefilmd daar en of ik een half uur kon wachten. Dat is geen probleem, want er hangt nog veel meer mooi werk. Als tegemoetkoming mocht ik overigens gratis naar binnen en dat kon ik waarderen. Maar nodig was het niet, want met het bekijken van een selectie van hun eigen collectie (momenteel hebben ze veel Corbijn hangen) en de geweldige serie van Juul Hondius was ik al gauw een half uur verder.
Ik weet Huis Marseille inmiddels te vinden en zal er zeker vaker naar toe gaan.

De keuze is uiteindelijk gevallen op de F5 met 24mm (had ook 50 en 135 bij me) met Tri-X. De 50 en 135 had ik dus thuis kunnen laten, maar goed. heb vandaag ook zowaar geflitst buiten (het laatste rolletje was een kleuren NPC) en had ook geheel overbodig een Rolleicord mee. Maar ja, echt zwaar was het niet, goede bepakking dus :-)

Net heel even genoten van fraaie fotografie bij Imagetfiction. Van kunst tot en met reportage en portretten. Goed voor de inspiratie.

Vandaag lekker op stap. Mensen schieten en foto's kijken is het plan. Maar wat neem ik mee? Ik heb niet zo'n zin om mijn complete uitrusting mee te nemen. Als ik twee bodies meeneem, gebruik ik er toch maar een. Maar als ik er maar een bij me heb, mis ik soms weer de tweede. Hmmmmz, kleinbeeld of middenformaat? Of beiden? Kleinbeeld werkt lekker snel, maar middenformaat is zo mooi. En dan nog kleur of zwart-wit? Zwart-wit is super, maar kleur kan ik weer sneller verwerken en beter verkopen eventueel. En als ik zwart-wit ga, Tri-X of Plus-X? Er is genoeg licht, maar er gaat slecht weer komen geloof ik. Wat een keuzes.
Ik heb langere bedenktijd dan ik had gedacht dankzij meneer Nuon, want de treinen van en naar Arnhem rijden niet vanwege een stroomstoring. Ik denk rustig verder.

Het zijn rare wagentjes, maar Thomas Schlijper maakt er een leuke serie van.

Morgen voor de verandering maar weer eens naar Amsterdam. Twee mensen ontmoeten en uiteraard ook wat fotograferen. Het leuke van Amsterdam vind ik ook de tentoonstellingen. En dat is gelijk het vervelende vind ik, er is zoveel keuze. Een luxeprobleem eigenlijk. Ik denk dat ik voor de tentoonstelling van Foam in het Vondelpark ga en voor de expositie van Eddy Posthuma de Boer en Juul Hondius (nee andere Juul) in Huis Marseille. In Huis Marseille ben ik nog nooit geweest, dus dit kan wel een goede aanleiding zijn.

Van het blad European Photography had ik nog nooit van gehoord, maar het bestaat al een aantal jaar, vanaf 1980. De informatie is interessant, vooral beeldinhoudelijk. Het laatste nummer is in PDF te downen en ziet er goed uit. Veel tekst en gelukkig ook veel plaatjes :)

Een viertal fotojournalisten hebben een webmagazine opgericht, Chambre noire. Hoofdthema is het 18e district in Parijs, een mengsel van vele culturen. Niet alleen hun eigen (zwart-wit) fotografie komt aan bod, ook van enkele gastfotografen. Er staan ontzettend veel foto's op, ook van andere delen van de wereld, en het is een genot om naar te kijken. Je bent al gauw een paar uur zoet als je alles wilt zien.

Hoe vanzelfsprekend is het niet om thuis te komen. Een eigen bed, een plek waar je je veilig kan voelen. Veel kinderen leven op straat en 121 kinderen uit 11 landen kregen de kans om hun strijd en leven op foto's vast te leggen. Ze kregen een camera en fotografieles en mochten aan de gang. Het resultaat is de boeiende serie Homelessworld. Het is de bedoeling dat de serie de wereld rondreist om mensen bewust te maken van de problematiek. Helemaal origineel is het idee niet (ik denk bijvoorbeeld aan het Shootback project in Kenia), maar het blijft goed om dit soort initiatieven te ontwikkelen.
Denk overigens niet dat het allemaal ver van mijn bed is, ook kinderen in Rotterdam doen mee aan het project. En dan besef je toch wel dat je het goed hebt.

Heeft iemand toevallig de M-Magazine (bijlage bij het NRC) van afgelopen zaterdag voor mij? Er staan foto's in onder andere over het weeshuis Nyumbani en ik ben daar vreselijk benieuwd naar!

Als je zo het werk van veel fotografen ziet, dan zie je meestal wel een bepaalde lijn. Bepaalde thematiek, stijl of aanpak. Als ik dan mijn zooi foto's zie, dan ben ik eigenlijk maar een vreselijke flierefluiter.

Wie wel van romantische landschappen houdt, zal hier ongetwijfeld wel wat vinden.

Voor de chemici onder ons is bovenstaande natuurlijk makkelijk, van zilver naar silicium. In het engels, from silver tot silicon, is het de naam van een serie seminars onder andere georganiseerd door het Nederlands Instituut voor Digitale Fotografie. Er zitten een aantal hele interessante tussen en de prijs valt reuze mee. Voor €50,- kan je het nauwelijk laten.

Het leven onder water is boeiend. Ooit wilde ik eens onderwaterfotografie gaan doen, met name in de sloten. Want daar leven heel bijzondere dieren. Het is er nooit van gekomen, maar gelukkig zijn er fotografen die wel veel kopje onder gaan en foto's maken van alles onder de waterspiegel.

Via Kika

Heel erg veel foto's staan er niet op de site, maar het niveau is goed. Steeds met de gebruikte apparatuur (verandert niet veel overigens) en ook een aardig stukje over de apparatuur. Met een hele goede kanttekening bij digitale fotografie.

Kom ik net terug van Sexy Beast, ff een rondje logs doen zie ik dit ineens bij Gaafy staan:
Link van de dag:
RoodPetje is een fotolog. Dagelijks staan er tal van leuke links en foto's die de moeite waard zijn.

Leuk :-)

Al een aantal jaar ben ik een liefhebber van Yani. Een Nederlandse fotograaf, die zijn naam aangepast heeft voor een internationale carriere. Hij is weer helemaal terug in Nederland en heeft met Vincent van Wijngaarden en Bert Teunissen de site hazazah. Op die namen kwamen ze omdat ze dachten dat Tommy Cooper dat zei bij het goochelen. Het was niet zo, maar die naam die bleef.

Het is jammer dat er zo weinig foto's op de site staan, want Debbie Kakisina heeft een mooie serie gemaakt over Molukkers in Nederland. En die serie ontbreekt juist op de site.

Een aardige tijd tijd terug schreef ik over Peter Smith. Een fotograaf die met maquettes mooie foto's maakt. Ondertussen heeft hij een eigen site, met naast de kunstzinnige foto's ook wat ander werk. Ik blijf het boeiend vinden, zeker omdat het merendeel gewoon handwerk is.

Gister is bij de Avro een nieuwe serie begonnen, Hollands Zicht. Met mijn domme kop ben ik het vergeten te programmeren, want ik kon het gister niet zien. Hollands Zicht laat de werkwijze van Nederlandse fotografen zien. Ze worden gevolgd tijdens hun werk en de selectie. Gister was Eddy Posthuma de Boer aan de beurt. De volgende keren komen deze fotografen aan bod:
08 juni - Hellen van Meene
15 juni - Desirée Dolron
22 juni - Wendelien Daan (die moet ik absoluut zien)
29 juni - Thom Hoffman
06 juli - Jaap Vliegenthart
13 juli - Kadir van Lohuizen (ook een must voor mij)

Als je met twee andere fotografen in de trein zit, dan wil er nog wel eens gefotografeerd worden. Mekaar met name. En zo ben ook ik door Barto weer vereeuwigd. Ik kan het resultaat wel waarderen.

Gisteravond speelde ik even met de camera van Barto. Ik zag ineens wat leuks voor mirrorproject.

Kika vroeg of de foto in mn logo op station Utrecht CS is gemaakt. Goed gezien Kika. Dit is een andere foto van dezelfde dag, kan je het helemaal zien. De mensen keken wel erg graag toen ik de camera in de lucht hield, mijn kant op gericht, maar wel over mij heen.

Donderdagmiddag lag er een briefje in de bus. De postbode was geweest met een pakje dat niet door de bus kwam. De fotoboeken die ik had besteld voor mijn verjaardag. Joepie!!! Ik moest alleen tot vanmorgen wachten voor ik ze op kon halen, want vrijdag was ik er niet. En nu liggen ze dus thuis. Ik heb weer wat te kijken en ben erg blij met de cadeautjes :)

Als reptielenliefhebber vind ik dit wel een erg leuke site (met foto's gelukkig ;-) ). Verhalen doen mij denken aan de tijd dat ik terraria had.

Op de Adobedag gister wereden heel wat handige tips gegeven. Niet alleen voor Photoshop 7, want het is natuurlijk wel gewoon een promodag voor de nieuwste software, maar ook voor oudere versies. Iemand die heel erg handig met Photoshop is en dat ook liet zien, was Guy Gowan. Een aantal tips komen op de site (vanaf augustus). Erg handig, want het bijhouden en opschrijven, dat was geen doen (al was het maar omdat ik geen schrijfblok bij me had, maar dan nog).

Vandaag lekker naar Amsterdam geweest, ik had mijn Hexar mee. Gewoon voor wat snapshots. Nog voor ik bij de lezing van Sander Veeneman was (wat erg goed was overigens), had ik hem al verkocht min of meer. Toen ik in Arnhem uitstapte had ik hem al niet meer. Dat gaat hard :-) Heb ik wel weer extra geld voor een digicam, want ik ga K-E maandag bellen dat ik de Coolpix niet meer wil. Heb weinig vertrouwen meer in dat exemplaar.

Voila, dit is hem dan, de omkat. Hoop dat het een beetje bevalt en zo niet, dan niet :)
Het enige wat ik wel ineens heb is dat het opbouwen niet helemaal correct gaat. In plaats van 7 dagen, verschijnen er 7 entries op de eerste pagina's (heb het nu op 14 gezet). Vreemd. Ik ben wel 'geupgrade'van 1.21b naar 1.21c, maar had dat met mijn vorige lay-out ook al gedaan.
Lees verder