Zo'n zes, zeven jaar terug hield ik me veel bezig met modelfotografie. Ik kwam net kijken in de fotografie en besteedde menig hobby-uurtje met modellen fotograferen. Inspiratie haalde ik uit allerlei bladen, zoals Elle en Dutch. De naam Carli Hermes viel al snel op. Fraaie en originele fotografie. Nog steeds kan ik genieten van zijn fotowerk. Het boek Backstage staat bij mij in de kast, een aantal jaar al ondertussen.
Lees verder

Wie een beetje om zich heen kijkt als die buiten loopt ziet de meest uiteenlopende mensen met de meest uiteenlopende uitdrukkingen. De fotograaf Simon Hoegsberg legde een aantal passanten vast op steeds hetzelfde stukje straat. En je ziet mooie uitdrukkingen, mensen in gedachte. Je gaat je afvragen waarom die mensen daar liepen, waren ze op weg naar huis of naar een geheime liefde misschien? En waar denken ze aan? Een leuk project.

Via Fotowillem

Tijdens het festival De Rode Loper in Amsterdam kan je bij een fototentoonstelling zien hoe een bekende Amsterdamse buurt in twintig jaar is veranderd. Cor Jaring laat het verleden van de Dapperbuurt zien, Bonno van Doorn het heden.
Met het festival, dat van 6 tot en met 8 september duurt, is er van alles te beleven op cultureel en kunstzinnig gebied. Eigenlijk wel jammer dat de exposities ook maar zo kort te zien zijn.

De laatste tijd zijn er aardig wat foto's van de hond van mijn ouders, Tarzan, hier op de log gezet. Het is een ideaal slachtoffer voor mijn spelerij met camera's. Het scheelt ook dat hij erg zielig kan kijken, het is een goede acteur. Honden op de foto kunnen erg leuk zijn. Een ware meester in het maken van hondenfoto's is natuurlijk Wegman. Hij heeft de meest hilarische en mooie foto's van zijn Weimaraners gemaakt. En is daar erg bekend mee geworden.

Op nl.foto is een hele discussie aan de gang over portretrecht. Bij vlagen een hele goede discussie, soms niet meer dan het bekende gehakketak en gezeur. Een goede bijdrage levert fotograaf Gerrit de Heus, nee niet verwarren met vader en zoon Heus. Nieuwsgierig naar foto's heb ik uiteraard zijn site bekeken en daar zit mooi werk bij. Vooral de begrafenis in Dali is prachtig.

De fotoserie waar bij het lopen van een paard beeld voor beeld is vastgelegd zullen de meeste mensen wel kennen van een poster of boek. Zo zijn er meer van dat soort series, bijvoorbeeld de kogel die in een bad van melk en water valt. Het is boeiende fotografie, eind 19e eeuw werden zo heel wat bewegingen vastgelegd en bestudeerd. Met een prachtig woord heet deze tak chronophotography, of zoals je wilt chronofotografie. Erg indrukwekkend om te zien hoe men toen de beelden moest maken. Een mooi stukje geschiedenis.

Dat had ik gisteravond wel verdiend vond ik.

Eigenlijk weet ik niet precies wat ik met de foto's van Txema Yeste aan moet. Aan de ene kant boeien ze me, ze dwingen mij tot nadenken. Best wel interessant fotowerk. Aan de andere kant doen ze me weer te weinig. Maar misschien ben ik nu gewoon wel even niet in de stemming om na te denken.

Met de digitale fotografie is Polaroid in de problemen gekomen. Want om te kijken of een opname zal slagen maak je tegenwoordig geen 'Polaroidje' meer, maar kijk je op je digitale camera. Behalve voor testopnames zijn de Polaroids uitstekend geschikt voor creatieve fotografie. Iemand die daar Polaroid voor gebruikt is Michael Going. Foto's gemaakt met de Polaroid SX-70 worden bewerkt en dat levert hele boeiende foto's op.

Liefhebbers van Désirée Dolron kunnen een maand uitkijken naar een expositie van haar bij Loerakker Galerie in Amsterdam. Van 5 oktober tot 3 november zijn foto's te zien van haar werk in Cuba, daar waar ze gevolgd werd voor Hollands Zicht.

Over Loerakker gesproken, na de expositie van Dolron is er een fotoexpositie met Morad Bouchakour, Walter Willems en Marie José Jongerius.

Zo krioelt Nijmegen van de nieuwe studenten en een dag later zijn ze weer verdwenen.

Nijmegen, 14:37

Een niet geheel onbekende naam in de Nederlandse fotografie is Koos Breukel. Voor wie hem niet kent: hij maakt fraaie portretten in zijn (daglicht)studio. Zo te lezen met een houten camera.

Een vrij eenvoudige site met mooie fotografie. Als je over de foto's gaat komen er ook nog (soms) wijze teksten bij. De fotograaf is Jonas Briels en je mag met hem een biertje gaan drinken.

Niets is leuker dan iemand besmetten met het fotovirus. Ik vind het echt geweldig als iemand door mij gaat fotograferen, of gewoon meer en enthousiaster gaat fotograferen. In aanvulling op het blije lijstje bij Kim: hier word ik erg blij van.

Nijmegen 16:32, zomaar in het wild.

Lees verder

Mijn idee voor de foto's van de loggers heb ik in mn kop. Moet het alleen nog op het scherm zetten en doormailen. Op dit moment hebben 21 loggers zich aangemeld, een mooi aantal en een lekkere mix. Zondag komt het eerste slachtoffer proefdraaien (en foto's kijken). Daarna gaat het fotograferen ongetwijfeld sneller.

Het seizoen is weer begonnen

De Italiaan Marco Bolognesi schildert, filmt en maakt vooral foto's. En lekker creatief, het theater en mode staan centraal in zijn foto's.

De Engelse fotografe Tina McClelland biedt haar bandfoto's op haar site aan voor gebruik. Kost niets, zolang het voor niet commerciele doeleinden is. Er staan heel wat bands en zangers/zangeressen op haar site. Een paar namen: David Bowie, Alanis Morissette, No Doubt, Eels en de Red Hot Chilli Peppers. Zeker geen verkeerde foto's. Maar de echte interessante foto's van haar staan bij PhotoSig. Het zijn zelfportretten en die zijn erg fraai. Niet een registratie van hoe ze eruit ziet, maar foto's met emotie en verhaal waar zij dan zelf het model is.

En nu alles nog opruimen.....

Het werk van Hans Tak is apart. Het lijken gewone snapshots. Niets meer en niets minder, maar het is wel meer. Zoals de serie waar hij duizend foto's van hemzelf met een jong meisje maakte. Ook in ander werk zie je de snapshotachtige manier terug. Op de een of andere manier trekt het mij, in bladen ook. Alsof het een bevrijding is als je zo je foto's maakt. Weg uit het keurslijf, weg van de regels. En toch goed je verhaal vertellen. De portretten zijn minder snappie, maar wel interessant. En de site? Die is ook niet standaard, ook een beetje bevrijdend, zonder een menu.

Het hing van gisteren af wat er vandaag gedaan zou worden. Had ik een goede serie, dan werd het de kleurendoka. Had ik geen goede serie, dan was ik van plan om naar de Uitmarkt te gaan. Ik was daar nog nooit geweest en het is volgens mij als een kind in een ballenbak. Een mogelijkheid om me fotografisch even uit te leven. Maar ook dit jaar gaat het aan me voorbij. Ik sluit me op in het donker. Zonder rode lamp, want dat gaat niet goed met kleurenpapier. Juist, ik heb een goede serie en die moet afgedrukt worden op 24x36cm en in kleur. Dag daglicht!

Even een serie uitzoeken, de doka in en eten was de planning. Het even kan weggelaten worden, voor de rest is alles gebeurd. De serie uitzoeken kostte veel tijd, maar was erg aangenaam om te doen. Goed praten over waarom een foto nu wel of niet moest, het geheel en fotografie in het algemeen. Heerlijk, met iemand die openstaat voor fotografie over foto's te praten. Was erg leerzaam en leuk, Barto is een uitstekende sparring partner voor mijn fotografie. Wel een etentje waard.
Daarna de doka in, een vrij eenvoudig negatief afdrukken dachten we. Beetje tegenhouden en de rest is standaard. Dus niet. Er zijn de nodige vellen door de ontwikkelaar gegaan voor we tevreden waren. Maar het resultaat mag er zijn. Ook het tweede negatief kostte (onnodig) veel tijd, maar wel weer een goed resultaat en dat telt. En uiteraard ook weer de nodige gesprekken gehad over fotografie en Barto weer een klein beetje het dokavirus meegegeven.
Zo wordt het toch later dan verwacht. Niet dat dat erg is. Ik ben lekker met fotografie bezig geweest op een goed niveau. En goed productief geweest. Het nuttige met het aangename verenigd dus.

Op een regenachtige dag als vandaag kan je een paar dingen doen:
1. de regen fotograferen
2. de doka ingaan
3. lekker op de bank met een whisky in de fotoboeken kijken
4. over fotografie praten en foto's bespreken
5. foto's op internet kijken

Nummer 2 en 4 ga ik vandaag doen met Barto, misschien dat ik nummer 3 vanavond ga doen (heb net weer twee fotoboeken binnen :-) ) en voor nummer 5 kan je terecht bij Photosig.

Bij het doorkijken van dit soort artikelen krijg ik een enorme zin om lekker de doka in te gaan.

Fotograferen van voedsel is duidelijk niet mijn specialisme :-)

Het voedsel dat je op de foto's in kookboeken vindt is niet te eten. Het ziet er altijd heerlijk uit, maar alles is bewerkt met troep om het mooi te laten lijken. En toch watertanden bij de foto's. Voedselfotografie is een specialisme en de Belg Joris Luyten beheerst dat uitstekend. Heerlijke gerechten worden opgediend op zijn site en bij products zie je ingrediënten mooi gepresenteerd. Smakelijk eten! (eens kijken wat er vanavond gekookt gaat worden).

Zo af en toe krijg ik wel eens mail over een site. En soms zit daar werkelijk een pareltje bij. Zoals de site van Michael Kenna. Werkelijk schitterende landschappen. Erg sfeervol, heerlijk dromerig. En geen levend wezen te zien. Dat is soms ook wel lekker in een foto.

In de krant van vanmorgen zag ik de foto van de verdachte van de Enschederamp staan, gemaakt door Jasper Juinen. Wat me opviel was dat de verdachte toch redelijk herkenbaar was, zij het voorzien van een balkje. Een goede foto, in die zin dat het het nieuws van het vonnis goed vastlegt. Het incident was tekenend. Nu lees ik bij Jan-Edward dat fotografen vanwege dit incident niet meer welkom zijn in de rechtzaal. Uitgezonderd de Tubantia fotograaf, die geen foto's maakte. Een beetje vreemde gang van zaken. De omroepen schijnen de beelden te hebben uitgezonden. Mogen zij nog wel in de rechtzaal komen? Of worden alleen de fotografen afgestraft (wat niet de eerste keer zal zijn)?

Lekkere vrije fotografie, dat is wel een goede omschrijving van het werk van Grundflum. Het duo Noë Flum en Christian Grund pakt de onderwerpen op een kunstzinnige manier aan. Je ziet dit soort foto's wel in Rails en dergelijke, als creatieve reportage of portrettenserie. En ja, ik mag dat soort series graag zien.

Het heerlijke van internet is wel dat veel galleries een site hebben. Zo kan je toch vaak mooi werk zien, zonder dat je ooit in die gallerie zou komen. Of dat de kans klein is dat je er ooit komt. Bijvoorbeeld in de Robert Mann Gallery in New York, hoe vaak kom je daar? Voor de fotografie is het de moeite waard, maar wel een beetje ver weg. Gelukkig dat ze van de huidige tentoonstellingen een selectie online hebben. Kan je toch een beetje genieten van al dat moois.

Naar modefoto's kijken kan heel inspirerend werken, zodat je weer zin krijgt om aan de gang te gaan met een model. De foto's van Fabien Azzopardi zijn voor mij inspirerend. Heerlijk kijkplezier, nu nog tijd en een model vinden om weer een hele dag zoet te zijn.

Ik loop wel eens te zeuren over sites die ik tegenkom. En dan denk ik vaak: kijk eens naar je eigen site. Met kromme tenen Engels een een lay-out die ook niet echt super is en dan ook nog eens niet up to date foto's. Al een jaar lang ben ik bezig om mn fotosite aan te passen. Heel langzaam gaat het vooruit, het lastigste is wel de indeling in onderdelen. Maar goed, het is nog steeds de bedoeling om zsm een hele nieuwe site te hebben (die dankij Barto makkelijker te updaten is). En ondertussen ben ik de lay-out van Roodpetje ook alweer zat.

Op mijn comp draait al een hele tijd lekker Photoshop 5.5. Nee nog steeds geen 7 gekocht. Vandaag beginnen ineens een error: There is not enough memory (RAM) to run Photoshop. Vreemd, alles geeft aan dat er geheugen genoeg is, en met 320Mb voldoe ik gewoon aan de eisen. Opnieuw opstarten en het helpt. Das mooi. Tot net, weer die error en nu blijft die komen. Niets helpt. HEEEEEEEEEEEELLLLLLP, ik kan niet zonder Photoshop!

Ik weet niet meer hoe ik zijn site tegen ben gekomen, maar een aardige tijd geleden zag ik de site van FotoBasB, afgekort FBB. Toen een draak van een site, ik weet dat mijn comp kreunde en steunde als ik de site wilde bekijken. Bij Kika zag ik de naam weer staan en deze keer maar weer eens gekeken. De site is veranderd, maar nog wel helemaal flash-based. Met muziekje, vreemde geluidjes, een computerstem die zegt waar je op klikt en foto's. Die staan er ook nog op. Fraai werk wel, maar een beetje ondergesneeuwd in de site. Jammer.
En ik weet ook weer waarom ik de speakers van de pc meestal uit heb staan.

Echt nieuw is de link natuurlijk niet meer, meer loggers hebben het al gemeld, maar toch. Leuk is het wel. Foto's van je vinger, bij voorkeur per ongeluk in beeld. Door dit soort projecten gaat het percentage gelukte foto's wel omhoog. Want als iemand zegt dat jij je vinger voor de lens hebt gehouden, kan je altijd nog zeggen dat dat voor het project was. Volgende site wordt "Pictures with my lens cap still on the camera"?

Het kost moeite om iets te zien bij The Grey Area. Donkere achtergrond, met niet iets donkerder letters en plaatjes. De foto's zijn zelf ook wel donker in de zin van mysterieus en de verlichting. Wat de fotograaf nu precies bedoelt weet ik niet, maar het zijn wel beelden die je bezig houden. Foto's van mensen die zweven en mensen in een huiselijke omgeving en dat donker verlicht. Er is iets met die mensen, maar wat? Aan de ene kant is het onheilspellends, maar aan de andere kant ook weer niet. Vreemd werk.

Stoppen of doorrijden?

Lees verder

Het is leuk om in de keuken van een andere fotograaf te kijken. Kijken hoe hij/zij een beeld opbouwt en daar wellicht je voordeel mee doen (of gewoon alleen maar genieten om iemand enthousiast bezig te zien). Ik schreef een tijd terug al dat ik bij Peter Smith in de studio was en gezien heb hoe Willy Dick gemaakt wordt. Echt heel leuk om te zien. Om niet iedereen bij Peter in de studio kan, is The making of Willy Dick ook online te zien. Maar in het echie meemaken is toch wel weer leuker, al was het maar omdat Peter een fotofiel is.

Lynchen was in Amerika heel normaal. Dat er foto's van gemaakt worden ook. Als souvenier. De foto's zijn nu een mooi document van wat eens was, zeker in combinatie met de extra informatie bij een deel van de foto's.

Via Snotverjeppie

Zo'n digitale compact is toch heel anders dan een digitale spiegelreflex.....

Mensen kijken is leuk, je ziet allerlei soorten mensen, niemand is hetzelfde. Bij Frits Schroeder kan je ook lekker mensen kijken en je hoeft er niet eens de deur voor uit. Soms zijn de mensen wat mooier gemaakt, soms zijn ze wat minder mooi, mar het zijn allemaal verschillende mensen. De een wat bekender/mooier/bijzonderder dan de ander.

Vrije fotografie met journalistieke inslag, zo verkoopt Hans Geerlings zich. Mooie zwart-witfotografie, althans voornamelijk zwart-wit. En lekker gebruik maken van een groothoek. Het zal niet verbazen dat dit werk wel in mijn straatje past.

Een nog jonge fotojournalist uit Polen is Andrzej Marczuk. Op zijn site een paar interessante foto's, niet volgens de regels, maar vrijer. Functionele onscherpte en goede standpunten. De serie over de love parade is wel vrij nromaal.

Steeds als ik de naam Eljee zie, denk ik aan de webring voor professionele fotografen. Die heeft hij nog in beheer. Eljee, Leendert Jan Bergwerff, fotografeert zelf ook. En op een manier die mij wel aanstaat. Goede documentaires, mooie portretten en divers ander werk.

Had ik maar een vak geleerd, zulk lekker weer en ik moet werken. Hele dag al lopen ontwijken, lekker wezen fietsen in plaats van fotograferen (het is veel te warm om te fotograferen, mensen zijn te snel geagiteerd en het contrast is toch niet fraai) en nu moet ik scannen. Bareuh, toch maar ff snel doen, want dadelijk wil ik lekker buiten in de open lucht naar Jalla!Jalla! kijken.

Update: scanner heeft het ook te warm, ik ga naar de film

Drie Zweedse fotografen delen een site, maar maken wel ander werk.

Een log over Cosmin Gogu bij Xiffy trok mijn aandacht. Ik was benieuwd. Maar dat is nu wel over. Niet dat de foto's niet mooi zijn, integendeel, maar als de site alleen maar in IE werkt en ik zoveel moeite moet doen, nou laat maar. In andere browsers zie ik van alles, maar geen foto. Nooit geweten dat ook Flashitems alleen in een bepaalde browser werken.

Je legt een wegwerpcamera ergens neer met een naam, hoopt dat die camera een keer terug komt en gaat dan de foto's die ermee gemaakt zijn ontwikkelen en uploaden. Dat is wel zo'n beetje wat Phototag inhoudt. Een beetje analoog aan bijvoorbeeld Bookcrossing. De resultaten zijn verrassend.

Met dank aan Webkim voor de tip

Ik loop al een tijd met het idee om een serie foto's te maken van webloggers. En dan niet bij de logger thuis, dat is al eens gedaan door MrGreen (al weet ik niet wat er uiteindelijk mee gedaan is). Ik heb eigenlijk zin om de logger helemaal geisoleerd te fotograferen, zonder een achtergrond en met een voor de logger herkenbaar voorwerp. En dat allemaal in mijn 'studio'.
Nu heb ik vaker ideeen voor foto's, maar voer ze veel te weinig uit. Daar gaat verandering in komen en ik zoek nu dus vrijwilligers die langs willen komen voor een foto. Beloning: een fraaie handgemaakte zwart-witvergroting (helaas is mijn budget ook maar beperkt). Wat ik met de foto's ga doen weet ik nog niet precies. En ik wil 15-25 mensen gefotografeerd hebben om een goede serie te kunnen maken. Wie interesse heeft: mail me.

Zou ze ooit nog eens op de foto gaan?

Sommige schrijvers gaan ook fotograferen, sommige fotografen gaan ook schrijven. Ik zit nu bij groep twee. Dat deed ik al eens bij een personeelsblad en dat beviel toen goed. Nu ga ik opnieuw schrijven. Geen verhalen of journalistieke reportages, maar voor een fototijdschrift. Testen, techniek en dat soort zaken. Binnenkort de eerste opdracht. Spannend! Zal het me bevallen? Kan ik het wel? Ik heb er in ieder geval wel zin in.

Carl en Roxanne O'Keeffe fotograferen allebei, doen beiden veel met digitale manipulaties, maar leveren wel heel ander werk. Het werk van Roxanne spreekt mij meer aan.

Slechts een twaalftal foto's en de naam en contactgegevens van de fotograaf. De foto's zijn wel boeiend, is wel een stijl waar ik van hou.

De hele dag negatieven scannen en dan niet tussendoor kunnen internetten is erg saai.

Bij de foto's die nu bij Gaafy ter beoordeling staan, viel een sepiagetoonde foto mij op. Een erg fraaie plaat, gemaakt door Mark Scheper. Op zijn fraaie site staan meer foto's, bij de reisfoto's kom ik de mooiste tegen.
Waar ik benieuwd naar ben zijn de foto's die hij gaat maken (of gemaakt heeft) met de Weltix uit 1939.

Ik blijf nog heel even in de portrethoek. Onbewust. Susy Cascado maakt namelijk fraaie portretten. Portretten waar de geportretteerde niet altijd herkenbaar is, maar toch wel belangrijk is. Met onscherpte en beweging. Ik ben er wel door gefascineerd. De architectuuropnames zijn mijns inziens ook fraai, met prachtig avondlicht. Boeiend licht, lekker een mengeling van kunst- en natuurlijk licht.

Niet geheel onbekend is Joe McNally. Hij fotografeerde onder andere Kim Phuc, jaren nadat de wereldberoemde foto van de napalmaanval was gemaakt. En hij portretteerde de reddingswerkers van Ground Zero. Zomaar een paar bekende foto's van hem. Er staan er nog veel meer en ook andere foto's dan portretten.

Soms kom ik sites tegen die ik al eens gezien heb en waar ik eigenlijk van overtuigd ben dat ik ze al eens gelogd heb. Omdat de foto's mooi zijn. En dan heb ik ze toch nog niet gelogd.
Net weer zo'n site tegengekomen. Van Jan van IJken, een Nederlandse fotojournalist. Zijn boek 'a touch of divinity' heb ik meermalen in mijn handen gehad, maar staat nog steeds niet in mijn boekenkast (wordt wel eens tijd). Hij fotografeert projectmatig en van enkele series staan de foto's online. Mooie series, met interessante onderwerpen. Dom dat ik hem nog niet gelogd heb gehad.

Adriënne Norman is gespecialiseerd in portretfotografie. En dan niet de normale portretten zoals je bij fotohandel in je woonplaats vindt. Meer documentaire portretten, fraaie portretten met een verhaal.
Lees verder

Willem beschijft op zijn log het verhaal achter enkele portretten. Daaruit blijkt dat er bij een foto heel wat gepraat wordt. Het klinkt mij niet onbekend in de oren. Vanavond ook weer, portretje maken en ondertussen word je helemaal ingelicht over van alles en nog wat, praat je over veel dingen en ow ja, er moet ook nog een foto gemaakt worden. Soms lijk je als fotograaf meer op een maatschappelijk werker. Niet dat het erg is.

Altijd al willen weten hoe IJmuiden eruit ziet?

Omdat Ruud Strobbe geen zin heeft om zich te beperken, fotografeert hij alles wat hij leuk vindt. Van productfotografie tot trouwerijen en van portretten tot landschappen.

Om van A naar B te komen zijn er vele mogelijkheden. Peter Boudestein fotografeert de transportmogelijkheden op een fraaie manier. En daarnaast fotografeert hij wel meer.

Wat gebeurt er als een fotofreak een log begint over fotografie? In een jaar tijd heb je dan een site met 1043 logs, 261 foto's, veel links en bijna 18000 pageviews. En hopelijk een paar mensen enthousiast gemaakt voor fotografie.

Tijdens het zappen kwam ik de herhaling van Urbania tegen. Toevallig net bij een item over de fotografe Aysel Bodur. Deze turkse fotografe studeerde af aan het Rietveld in Amsterdam en maakt interessante zelfportretten. Zij staat op al die portretten naakt, midden op straat. Nu is naakt poseren al niet iets dat je zomaar doet op straat, voor een moslim is het wellicht een nog grotere drempel. Bodur vindt dat het belangrijker is om te zeggen en te ontdekken wat ze wil, dan het geloof volledig na te streven.
Ik had al eens eerder wat van het werk gezien, weet alleen niet meer waar en helaas kan ik op internet niets vinden. Als je toch wat weet te vinden, ik houd me aanbevolen.

Bewogen foto's, onscherpe foto's, vreemde foto's, vage foto's, onduidelijke onderwerpen en ga zo maar door. De foto's van Judith Dekker hebben wel sfeer, al is het soms totaal niet duidelijk wat het onderwerp was. Ik vind het wel leuk om bij dit soort foto's lekker te fantaseren over gevoelens, gedachtes en bedoelingen. Maar voor wie echt een onderwerp wil zien en graag ook rustige en scherpe beelden wil zien, is dit niet het juiste adres. Voor wie juist lekker vrij kijkt (en dat is heel erg goed om, in ieder geval zo nu en dan, te doen) is het juist wel een goed adres.

Afgelopen week lekker vrij geweest en ook vooral weg geweest. Om me te ontspannen. Doel was deze keer niet fotograferen, maar gewoon even bijkomen van alles. Ik begon in Amsterdam, en eenmaal daar begon ik toch vrij snel te fotograferen. Omdat Amsterdam en al die mensen daar toch wel fotogeniek zijn. Het blijft leuk. De tweede dag liep ik wat rond in de buurt van Artis en zag vroeg in de ochtend ineens iets fraais. Enorme portretten hingen bij een school aan de muur. Prachtige portretten. Ze bleken van het project "Je leven vergeten" van Alex ten Napel te zijn. Portretten van mensen met de ziekte van Alzheimer. Werkelijk prachtig en een cadeautje om het zo onverwacht te zien.
's Middags op weg naar Antwerpen en donderdag wat rondgelopen daar en ik liep ineens bij het Museum van de Hedendaagse Kunsten. Gelijk naar binnen gegaan, want moderne kunst heeft mijn interesse wel. Bij de flyers lag er ook een van een gallerie vlak in de buurt. Met veel aandacht voor fotografie. En zo bekeek ik in Antwerpen "Erfenis van het moederlandschap" van Filip Naudts en Jerry Konincks. Mooie fotografie, vooral van Naudts. Heerlijk, alweer een verrassing.
Niet echt als fotografisch weekje gepland is het dus stiekem het wel weer geworden. Niet dat ik het erg vind, ik heb genoten.

Ik noem mezelf niet echt een portretfotograaf. Ik ben niet al te goed in regisseren vind ik zelf. Ik laat het meer gebeuren en leg het dan vast. Bij portretfotografie is het juist belangrijk om de persoon goed in beeld te hebben. En daar speelt toeval ook wel een rol. Vandaag weer portretfoto's gemaakt. Van iemand die toch onzeker was over op de foto gaan. Met angst en beven werd gekeken toen de camera uit de tas kwam. Ik zag een spontaan meisje en vroeg mezelf af hoe ik haar nu het beste kon vastleggen. Echt regisseren zat er niet in. Niet vanwege mezelf, maar ook omdat ik wel doorhad dat ze niet echt het type was om tot in detail te horen hoe ze moest staan. Spontaniteit, dat was het sleutelwoord toch wel. En de beste manier voor spontaniteit is het gezellig maken. Ik heb dus erg veel lol gehad vandaag met Webkim. Dat komt niet geheel op mijn rekening, want Kim is erg leuk en gezellig om voor de lens te hebben. Heerlijk gestoord en dat soort types voor mijn camera zie ik graag. Iemand die toch niet te beroerd is om vreemde dingen uit te halen. En dat waar veel mensen bij staan te kijken.
Nu is het wachten of dat ik wat ik de zoeker zag ook zo geworden is als ik had gedacht. Ik hoop in ieder geval dat ik Kim wat minder cameraschuw heb weten te maken. Ik heb in ieder geval een gezellige dag in Den Bosch gehad. En Den Bosch zal nog wel even napraten over die maffe fotograaf die dat meisje op de meest rare plekken rare dingen liet doen :-)

Fotograaf Peter van Beek maakt veel foto's met het thema psychiatrie. Fraaie foto's, soms misschien wat te fraai in beeld gezet misschien, maar zeker het bekijken waard. Heel fraai is ook de serie Maria van O., over de biologische moeder die onbekend is.

Via FotoWillem
Lees verder

Ben jij iemand die fiets- wandel- of kanovakanties houdt? En je wil ook nog foto's maken? Het blad Op Pad heeft een paar tips.

Mooie zwart-witfoto's van voornamelijk bouwwerken zijn te zien bij Wolfgang Mothes. Hij werkt ook veel met infraroodfotografie en dat geeft de foto's toch wel iets aparts.
Lees verder

Ik denk dat ik maar wat minder aan straatfotografie ga doen.

Een weekje vrij. Niet helemaal echt, want ik moet nog drie portretfoto's op lokatie maken voor een klant, maar eigenlijk wel vrij dus. Heerlijk, tijd voor leuke en broodnodige dingen dingen. Huis schoonmaken, facturen schrijven en betalen, (kleuren)doka in, foto's maken voor de lol en fietsen. Minder tijd voor internet in ieder geval. Althans, dat is het voornemen.

Soms zijn de foto's voldoende, er hoeft niets meer over gezegd te worden, dan doen de foto's zelf wel. Veel kijkgenot bij Arie Kievit dus. Vergeet vooral Dutch Landscapes niet te bekijken.

Leuk, naar andermans vakantiefoto's kijken.