Fotografie is een vak waarin creativiteit en techniek beiden belangrijk zijn. Techniek kan je leren, creativiteit kan je ontwikkelen, maar een je hebt er wel een basistalent voor nodig. Iemand die zeker over talent beschikt en ook technisch alles op orde heeft is de jonge fotojournalist Kiran Ridley. Met prachtige series en enkelbeelden laat hij zien wat hij kan en dat is niet mis. Zowel in kleur als zwart-wit. Fotojournalistiek waar ik warm van word.

Iedereen een goed en flitsend jaar toegewenst. Ik hoop dat het licht prachtig zal zijn in alle opzichten. Vergeet vooral ook niet de mooie dingen vast te leggen. Ik ga lekker riching het westen en het voor mij toch wel bijzondere 2002 afsluiten. Tot volgend jaar!
Lees verder

Toch nog maar snel een cadeaubon verzilverd, ik kan even vooruit :-)

Nou ja, gevaarlijk.....

Willem de Zwijgerlaan Zevenaar, 20:17
*: doorhalen wat niet van toepassing is

Stationsplein Arnhem, 18:53

Burgemeester Smitstraat Utrecht, 8:35

René van Yepfoto is heerlijk aan het experimenteren met fotografie. Een van zijn grootste problemen waar hij mee zit zijn de wijkende lijnen als je een gebouw fotografeert. Je houdt je camera omhoog en het gebouw lijkt al snel te vallen. Meerdere malen heeft hij mij al gevraagd hoe hij het kan voorkomen. Naast een technische camera of een tiltobjectief, kan deze Wica misschien wel de oplossing zijn. Lijkt mij in ieder geval een leuke camera om eens mee te werken.

Tijdens het zappen viel ik net in reportage over Cor Jaring, al ontdekte ik pas aan het eind dat de reportage over hem ging. Zijn naam kende ik namelijk wel, maar het gezicht erbij niet echt. Wat ik zag was een man met een camera om zijn nek, hevig vertellend over van alles en nog wat. Ze gingen op bezoek bij een vriend die uitgebreid vertelde over de heldendaad van de 'rookbom' die gegooid was tijdens het huwelijk van Claus en Beatrix. Prachtig hoe die mannen daar stonden, prachtig hoe Jaring vertelde. Het tijdsbeeld riep mij gelijk gedachte aan Ed van der Elsken op. Ik genoot van de beelden, de verhalen en de emoties. Op het einde pakte hij een zooitje foto's en riep dat ze eens goed gearchiveerd moesten worden, dat het zonde was als het weg zou raken. Ik was het helemaal met hem eens. Zonde als foto's zo verdwijnen. En in de laatste minuut hoorde ik dat hij Cor Jaring was, een geweldige fotograaf. En ik vond het helemaal zonde als die foto's weg zouden gaan, want fotograferen kon hij. Net als tijdgenoot Van der Elsken. En Jaring is zeker zo bevlogen als Van der Elsken volgens mij, wat een genot om die man te zien.

Wij hadden wederom geen witte kerst, maar in Somerville MA hebben ze het wel gehad.

Gister noemde ik in de redactievergadering het woord Lomo en er werd bijna verketterend gekeken. Lomo leek wel een vies woord. Niet helemaal natuurlijk, want iedereen besefte wel degelijk de rol van Lomografie, de enorme funfactor die zo'n cameraatje heeft. De kwaliteit van de Lomografie wil nog wel eens erg verschillen, sommige mensen hebben de juiste slag te pakken. Zoals het duo 2Lazy4. In een originele website laten Francois en Camille soms erg goede lomo's zien.

Een van de dingen die leuk zijn om te doen is het fotograferen van concerten. Niet als dagelijkse of wekelijkse activiteit, maar zo nu en dan is het leuk. Je staat vooraan supergeconcentreerd te werken. Oordopjes zijn zeker niet overbodig. Het is hard werken, doorgaans staan de musici niet stil en je moet met een originele plaat komen. Anders wordt het al snel te registratief. Het Uur U is een popprijs voor Utrechtse bands en niet alleen muzikanten kunnen wat winnen. Ook voor recensisten en fotografen is er een wedstrijd. Op zich heel leuk en het lijkt me wel een uitdaging om mee te doen. Bij het lezen van de wedstrijdvoorwaarden en wat je kan winnen ga ik twijfelen. De ingestuurde foto's zijn voor de organisatie kostenloos te gebruiken en je wint een publicatie. Geen geld. Maar wel een tentoonstelling. Ik vraag me af of ik eigenlijk wel mee mag doen (ook al kreeg ik een inschrijfformulier in mijn mailbox): ik ben geen beginnende popfotograaf volgens mij en ik kom ook niet uit Utrecht (helaas). Ik denk er even over na.
Lees verder

Vanmorgen hoorde ik onderweg naar een vergadering dat Herb Ritts was overleden. Zo oud is hij toch niet dacht ik en dat klopte. Slechts vijftig jaar jong overleden aan een longontsteking. Ritts was een van mijn grote favorieten als het ging om modefotografie. Een fraaie stijl en zijn staat van dienst was zeker indrukwekkend. Ongetwijfeld was hij een inspiratiebron voor velen, voor mij in ieder geval. Dit jaar zijn dus al twee van mijn favorieten veel te jong overleden.

Oosterhout, 13:46

Utrecht, 8:18

Dit jaar heb ik geen enkele kerst-/nieuwjaarskaart verstuurd. Gewoon vergeten een te maken en de meesten die je kan kopen in de winkel zijn ronduit lelijk en de leuke zijn weer hardstikke duur. En ach, het is eigenlijk ook maar een vreemde gewoonte. Toch bij deze een ieder een fijne kerst toegewenst en ik vind de kerstgedachte van Webkim wel een mooie gedachte.
Kan ik mooi bij stilstaan terwijl ik de dokadampen dadelijk ga inhaleren. Bij een mooi rood lampje, toch een beetje kerstsfeer hier in huis :-)

Heel veel mensen maken foto's van hun kinderen. Gewoon zoals ze zijn, zonder enige bedoeling. Enkel en alleen om een moment vast te leggen. Het kind bij Sinterklaas, bij opa en oma, in de zandbak en in bad. Om maar een paar momenten te noemen. Kinderen fotograferen wordt echter steeds moeilijker, al gauw wordt je aangezien als een of andere pedofiel of kinderpornograaf. Zelfs als het je eigen kinderen betreft en het gewoon een soort van snapshot is. Niets provecerend, gewoon een naakt meisje in bad. Als één van de vele foto's van je kind. Toevallig ben je echter kunstenaar en je hangt de foto's op een expositie. Nog steeds gewone foto's van je kind in een uniek moment. Niets opwindends aan. Maar toch mag het niet. Het werk wordt bestempeld als pornografie. Soms denk je wel eens waar we mee bezig zijn. Natuurlijk is het goed dat er streng wordt opgetreden tegen kinderpornografie, maar het wordt soms wel iets te nauw. Je durft bijna geen kind meer te fotograferen, of er zelfs maar naar te kijken.

De duizendste foto die ik met mijn digitaaltje heb gemaakt. Binnen anderhalve maand, niet slecht toch?

Utrecht, 18:39

Willem de Zwijgerlaan Zevenaar, 15:02

Wittenburgstraat Zevenaar, 22:58

Wie weet welke film ik hier projecteer?

Toen ik op de middelbare school zat en ik eigenlijk pas fotografie had ontdekt, fantaseerde ik geregeld over een carriere als fotograaf (overigens gecombineerd met een carriere als topontwikkelaar in autotechniek). Als fotograaf was ik een veelpoot. Ik deed zowel modefotografie als journalistiek. En daarbij ook geregeld studiofotografie (ik had een grote studio waar ik fraaie DAF's fotografeerde). Van dat alles is niet veel terecht gekomen. Ik fotografeer nu weliswaar (autotechniek is niet mijn vak gebleken), maar richt me toch vooral op het straat/journalistenwerk. Catherine McArthur combineert wel fotojournalistiek met modefotografie. En in beide gebieden staat ze haar mannetje (m/v).

Station Nijmegen-Lent, 22:41

Station Zwolle, 8:11


Station Zwolle, 8:13


Stationsplein Assen, 9:05


A28, 17:00

Raadhuisplein Zevenaar, 19:02. Veel belangstelling bij de raadsvergadering over de bezuigingsplannen van de gemeente Zevenaar.

Normaal houd ik me op dit log niet zo bezig met politiek, maar er moet me even wat van het hart. Er was vanavond een raadsvergadering over de bezuinigingsplannen, de raad zou er vandaag over stemmen. Na eerst een hele ronde van discussie, waarbij door de meeste partijen (behalve CDA en VVD die het plan hebben bedacht) uitstekende argumenten naar voren zijn gebracht en moties zijn ingediend (die steevast door CDA en VVD werden tegengestemd en zij hebben de meerderheid) werd er gestemd. Tegen alle alternatieven, hoe goed ook onderbouwd was de stemming gelijk. CDA/VVD tegen en de andere partijen voor. Op een amandement na, die werd ook door de SP tegengestemd. Heel duidelijk was dat de CDA en VVD best dingen aan wilden horen, maar er absoluut niets mee willen doen. Gevolg: weg Vrije Akademie, het theater moet zover bezuinigen dat voor voortbestaan mag worden gevreesd, muziekonderwijs wordt drastisch teruggebracht en andere instellingen krijgen zulke taakstellende bezuinigingen die niet reëel zijn en waardoor ook zij ongetwijfeld over een aantal jaar in de problemen komen. Waarom? Omdat CDA/VVD perse willen bezuinigen (op cultuur) en niets aan de inkomsten willen doen. Ze willen in 2006 Zevenaar weer financieel in balans hebben. Op zich niets tegen (in tegendeel), maar c'est le ton qui fait le music. Eindelijk zijn ze van die linkse bolwerken af. Jak, vreselijk kinderachtig waren ze. Dorpspolitiek ten voete uit. Heeft iemand een woning voor mij in Utrecht ofzo?

Mozartlaan Zevenaar 18:41


Van Oldenbarneveldtlaan Zevenaar 20:23

Stationsplein Geldermalsen, 9:06

Arnhemseweg Zevenaar, gisteren 21:38

Het Rond Driebergen, 12:12


Station Driebergen, 17:02


Station Driebergen, 17:10

Weverstraat Zevenaar 00:17, Paul Chevrolet and the Rocking Cadillacs
Lees verder

De grootste klap van de bezuinigingen zal vallen bij de Vrije Akademie. De volledige subsidie wordt stopgezet, waardoor de akademie moet worden opgeheven. Voor creatieve cursussen, zoals tekenen en schilderen, kan men niet meer in Zevenaar terecht.

Cultuur wordt in Zevenaar de das omgedaan. Instellingen moeten of verdwijnen of fors snijden in het programma. In de bezuinigingsplannen van de gemeente staat onder andere dat het ensemble-onderwijs moet verdwijnen. Daarmee verdwijnt ook dit wereldmuziekensemble Clãdz.

Het zal niet onopgemerkt zijn dat het aantal foto's op deze site significant is toegenomen. De reden is duidelijk: ik heb (eindelijk) een digitaal bij me. Dagelijks, 24/7. Verslavend en leuk. Soms 'durf' ik niet te fotograferen, soms zie ik het niet en vaak maak ik gewoon een snap. Voor de lol, maar het continu bij me hebben en dat ook weten zet me wel op scherp. Ik analyseer beter wat ik zie. Is het wat of niet? Kan ik het fotograferen, mag ik het fotograferen? Uiteraard stel ik me die vragen ook als ik de gewone camera bij me heb, maar nu doe ik het bijna continu, omdat ik continu de camera bij me heb. Dat is leuk en goed vind ik. Digitaal heeft mijn fotografie wel verrijkt durf ik te stellen. Niet zozeer door de kwaliteit, want ik maak soms knap beroerde platen met de Coolpix omdat ik niet wil flitsen (dat is zo lelijk met dat flitsertje en vreet stroom bovendien) en dus erg vaak met lange tijden werk. Maar ik zie wel meer en gebruik ook dingen in mijn andere fotografie. Juist door het spelen. Echt voor werk zet ik hem niet zo gauw in, maar ik ben er wel erg blij mee.
Lees verder

Station Arnhem, 19:18

Station Arnhem, 19:14

9:02


17:09


17:10


17:17

Het economisch tij zit voor de freelancers niet mee. Er komen meer freelancers, maar het werk groeit niet. Steeds meer bladen komen bij slechts een paar uitgevers en zij krijgen steeds meer macht en kunnen ook meer eisen stellen. Zoals freelancers contracten voorleggen waarin staat dat ze voor een appel en een ei hun werk moeten verkopen aan de uitgever. En teken je niet, dan krijg je geen werk. De zogenaamde wurgcontracten. De bonden protesteren wel en veel freelancers tekenen het contract ook niet, maar veel zijn gedwongen het wel te doen. Een aantal beeldfreelancers hebben een actie bedacht om hun ongenoegen kenbaar te maken en uitgever Sanoma op andere gedachtes te brengen. Op een manier waar ze zich goed kunnen uiten, via beeld dus. Fotograaf Peter Smith heeft zo ook zijn creatie bedacht. Uiteraard op basis van Willy Dick.

10:22


12:44

Stationsplein Zevenaar, 16:44

Den Bommel Meteren, 9:36

Station Geldermalsen, 8:30

Nieuwspoort Den Haag, 14:39

12:35


12:50


12:50


12:51


12:58


13:01


13:15


13:16

Lees verder

Zonegge Zevenaar, 19:38

Een paar dagen geleden noemde ik Gary Salter, een fotograaf met erg grafische foto's. Iemand die ook erg stilistisch fotografeert is Rui Camilo. Een grote varieteit in onderwerpen, maar met een duidelijke stijl. Strak, zoals Duitse fotografen dat wel vaker doen. En waar ik absoluut van ben gecharmeerd.

Rijksstraatweg Meteren, 08:52

Naar aanleiding van een mailtje: het project is niet stopgezet, maar door drukte kom ik er even niet aan toe. Niet eens aan ontwikkelen, de geschoten loggers liggen in de koelkast. Als het goed is kom ik binnenkort in rustiger vaarwater en ga ik weer wat doen. Maar daar mail ik binnenkort wel weer over.

Een aardige rubriek in Focus is de rubriek over auteursrecht, geschreven door Hans Hermans. Deze keer werd het plaatsen van foto's met personen erop en de 'privacywet' besproken. De wet op de privacy bestaat schijnbaar niet, het wordt verward met de clausules over portretrecht in de auteurswet. Ik ga niet het artikel helemaal samenvatten, maar opmerkelijk was wel de opmerking dat als een geportretteerde zegt dat die niet wil dat de foto gepubliceerd wordt en het niet verder uitlegt, het geen voldoende basis om de foto niet te publiceren. Oftewel als iemand 'ik wil het niet' zegt, dan mag ik alsnog de foto plaatsen, mits ik uiteraard het portretrecht in acht neem (de foto mag geen schade berokkenen aan de geportretteerde bijvoorbeeld). Er stonden meer interessante opmerkingen in. Maar daarvoor moet je zelf maar even naar de bibliotheek gaan of het nummer kopen.

Zomaar in mn 'schoen' op het werk vanmorgen.

Stationshal Utrecht CS, 19:17


Stationshal Utrecht CS, 19:22

Julianaweg Utrecht, 15:46

Van Micheline kreeg ik een bericht
plaats geen foto maar een gedicht
Rijmen in plaats van beeld
is mij dat wel toebedeeld?

Fotograferen is immers mijn werk
in woorden voel ik me minder sterk
Schrijven doe ik wel met het licht
of het nu een straatje is of een mooi gezicht

Voor de lezer heb ik een klein moraal
blijf fotogaferen, analoog of digitaal
Want als je nu vastlegt wat je ziet
grote kans dat je er later (weer) van geniet

Laat ik de staf nu maar doorgeven
aan iemand die voor mijn camera stond te beven
Met het dichten is Webkim ongetwijfeld even zoet
ze heeft nu een eigen boek, dus het komt ongetwijfeld goed

Rijksstraatweg Meteren, 8:46

In de laatste P/F staat een portfolio van Pep Bonet. Een jonge fotograaf die nog maar pas met fotografie bezig is en zeer duidelijk over een geweldig talent beschikt. Hij is al uitverkoren om mee te doen met de World Press Photo Masterclasses. Op zoek naar werk van hem op internet kwam ik bij zijn agent, Par31 uit Rotterdam. Opmerkelijk dat hij daar bij zit, want Par31 vertegenwoordigt zo te zien vooral (goede) modefotografen. Samen met Floris van Bergem is hij een vreemde eend in de bijt. Wat onderwerpskeuze dan. Wat niveau betreft zijn de fotografen stuk voor stuk zeer goed.
Ik verwacht overigens van Pep Bonet in de toekomst nog veel meer te horen. En eerlijk gezegd hoop ik het ook.

's Hertogenbosch, 12:02


's Hertogenbosch, 12:08

Frankenthalerstraat, 9:50


Teteringsedijk, 10:04


Boschstraat, 10:14


St Annastraat, 10:18


Grote Markt, 10:37. Blijkbaar een start van een campagne tegen zakkenrollers.


St Jansstraat, 10:40


Grote Markt, 10:46


St Jansstraat, 10:54

Gorinchem, 14:15


Gorinchem, 14:17


Gorinchem, 14:19


Gorinchem, 14:21


Gorinchem, 14:28

Of het nu om auto's, mensen of andere zaken gaat, Gary Salter fotografeert het en maakt er grafisch sterke platen van.

Koeriersstraatje Meteren, 08:47

Via Ecritures kwam ik terecht bij Kracht, een fotoproject van Lisette van Hooijdonk. Zij heeft veel Hiv-positieve mensen geportretteerd en het is een indrukwekkend geheel. Zoveel verschillende mensen. Bij ieder portret staat ook een stukje tekst, wat kracht voor hun betekent. Een boeiende serie die laat zien hoe ver Hiv/Aids in de maatschappij doorgedrongen is.
Grote indruk heeft ook Looking for the light mij gemaakt. Goede series, die je weer even aan het denken kunnen zetten. En met soms prachtige uitspraken: Aaron knows we have Aids and knows that it can kill us. But he's no different from other kids. He just goes and goes (uit Ray of hope).

Net als vorig jaar wil ik weer stilstaan bij het thema Aids. Een verschrikkelijke ziekte, die waarschijnlijk niet uit te leggen valt. Wat er met je gebeurt als je besmet bent en hoe je je voelt is moeilijk uit te leggen lijkt me. Net als veel andere dingen begrijp je het pas als je het zelf hebt. Toch kan er wel wat gedaan worden om een beeld te vormen. Met behulp van fotografie bijvoorbeeld. Natuurlijk is het een standpunt van iemand, maar het kan wel helpen. Fotografie kan ook daadwerkelijk de slachtoffers helpen, zoals bij Positive negatives van Fondations Femme Plus. Met behulp van fotografie krijgen de Hiv-positieve vrouwen weer een leven, een doel. De foto's zelf zijn helaas niet online te zien, maar in het filmpje komen enkele foto's in beeld. Bij dezelfde Christian Aid organistatie is ook een discussie geplaatst over de rol van fotografie bij Aids in het kader van Cold heaven. Een tentoonstelling met mooi werk van Don McCullin.
Foto's van met het virus besmette mensen kunnen het bewustzijn bij niet besmette mensen verhogen. Al je soms series ziet, dan sta je soms met onmacht te kijken. Zoals bij de zestienjarige Stephanie. Het virus krijgt een gezicht en duidelijk is dat het niet alleen in de arme landen voorkomt. Uit de foto's blijkt wel dat ze blijft doorgaan. Ondanks de ellende die aan haar gezicht is af te lezen, zie je ook een vechtlust. Vechtlust hebben ook de demonstranten in Toronto. Ze vragen aandacht en begrip voor hun situatie. De serie laat overigens wel veel homofielen zien, nog steeds worden homo's vaak (ten onrechte) geassocieerd met Aids en vice versa. In de serie zitten ook een aantal portretten van slachtoffers thuis. Het blijft naar je keel grijpen. Zo ook de foto's van Tom Stoddart in Us News over Aids in Afrika. Vel over been, totaal leeggevreten. Op en vaak op sterven na dood. Je ziet het ook bij Robert Thomas, gefotografeerd door Paul Meredith. Zijn laatste halfjaar is vastgelegd en op zijn 42e overlijdt Robert Thomas aan de ziekte. Een serie uit 1991, de strijd tegen Aids is een lange strijd. Hoe lang zal het duren voor er een vaccin is? Het is niet alleen een kwestie van tijd, maar ook van geld. Om aan geld te komen kan ook fotografie ingezet worden. De stichting Focus on Aids organiseert veilingen, waar beroemde en minder beroemde fotografen hun werk verkopen om geld te krijgen voor Aids-onderzoek en voorlichting. Dat laatste is ook nog steeds belangrijk, om verdere verspreiding te minimaliseren. Aids kan iedereen treffen. Man en vrouw, oud en jong.