Dat staat bij Ilya van Marle met grote letters als eerste op haar site. Met een serie portretten heeft zij de prijs in de categorie "Portretten-series" gewonnen. Een mooie serie over mensen die belangrijk zijn (geweest) voor de mensenrechten.
Waar ik zelf nog meer van gecharmeerd was, is de serie Portugalia.

Ik moet niet vergeten mijn goed voornemen wel uit te voeren: meer vrij werk maken.

Zoals ongetwijfeld bekend ben ik een groot liefhebber van analoge fotografie. Ik weet nog steeds niet waarom ik me niet zo aangetrokken voel tot digitale fotografie. Het is echt niet alleen de kwaliteit, want zeker beroepsmatig kunnen digitale camera's veel overnemen. Misschien vind ik het wel helemaal niet leuk om direct als ik de foto geschoten heb het resultaat al te zien. Hoewel het wel eens erg makkelijk kan zijn, niet voor niets gebruik ik wel eens Polaroid. Maar toch, pixels doen mij minder dan korrels. Zou het door de camera's komen? Het gevoel dat het resultaat veel meer het gevolg is van de camera dan van de fotograaf? Is het te makkelijk geworden? Je knipt maar raak en als het niets is, gooi je het weer weg en zo ga je door tot je geluk hebt.
Waar ik ook moeite mee heb is om me via het beeldscherm uit te leven op een foto. In de doka kan ik zitten ploeteren en zweten tot ik het juiste resultaat heb, maar achter het beeldscherm moet het gewoon snel. Ik beleef er minder lol aan. Beelden monteren doe ik al helemaal weinig. Meestal fotografeer ik zo als ik het wil hebben en als het niet goed is, dan gebruik ik een ander negatief. Of ik baal even en probeer dan de volgende keer wel het juiste beeld te maken. Geknutsel via muis en beeldscherm, nou nee. Ik ben dan ook geen kunstenaar die vooraf gaat bedenken welke beelden samen moeten komen ofzo. Ik probeer nog steeds alles in een foto te stoppen op het moment van afdrukken. De standaard filters in bewerkingsprogramma's bieden mij ook geen soelaas. Het is leuk voor even, maar wordt al snel kitsch. Maar ook daar zit ik zelden met voorbedachte rade mee te spelen, meestal uit verveling. En als je je beelden gaat bewerken moet je, mijns inziens, weten wat je wilt.
Sommige mensen doen alsof digitaal helemaal het einde is, of dat het fotografisch walhalla is. Ik weet het niet. Maar ja, ik zal ooit eens over moeten schakelen en had het eigenlijk allang moeten doen. Soms ben ik nog wel een subversief en misschien is dat het met digitaal ook. Of ik mis gewoon digitaal talent.
Ik zal er aan moeten wennen dat we niet meer praten over een bepaalde film en ontwikkelaar en welk effect dat heeft, maar over wat een digitale camera allemaal wel niet kan en welke functies een fotobewerkingsprogramma wel niet heeft.
Ach ja, ben misschien wel gewoon een oude zak.

Geboeid heb ik zitten kijken naar de surreallistische table-topfotografie van Lori Nix. Trouwens ook naar haar serie "She's funny that way".

Zou een wereld zonder doka leuk zijn?

Bij Barto staat een leuke link naar fotografielessen op Zuga.net. Sommige verhalen zijn zeker interessant, maar zoals Barto zelf ook opmerkt, soms ook wel erg Amerikaans.

In het Jeugdjournaal was vandaag te horen dat Willem Alexander het eerste Maxima zag achter een fotocamera. Maxima als fotografe dus. Gaat de liefde dan door de lens?

Altijd wel leuk om Amsterdam door de ogen van een buitenlander te zien.

Bij de streets non-photography zit ook een aardige fotolog.

De politie in actie, dat gebeurt soms wel eens.

Ik zit fotografisch op een tweesprong. Aan de ene kant ga ik voor een technisch correct beeld. Ik denk na over compositie, belichting, verlichting etcetera, maar aan de andere kant ga ik voor slechts een creatief beeld. Het beeld waarin de techniek absoluut ondergeschikt is aan de inhoud. Voor mijn gevoel word ik nog steeds belemmerd in mijn fotografie door de technische achtergrond. Ik moet dat toch eens los kunnen laten.

Persoonlijke en vrij creatieve fotografie is te vinden bij Bryan Zanisnik uit New Jersey. Een fraaie serie is de serie over zijn laatste jaar op school en ook de bankenserie is erg interessant. Fotografie waar de factor gevoel een belangrijke rol speelt.

Straatfotografie zonder regels. Je hoeft nergens op te letten, alleen op je eigen gevoel. Is de foto onscherp, bewogen, verkeerd belicht of verkeerd verlicht? Het maakt niet meer uit als je aan Streets non-photography doet. Een buitengewoon inspirerende sites met een hele goede boodschap: ga je gevoel achterna! De site heeft ook een recept voor deze manier van fotograferen.
Het motto van de streets non-photographer wordt mooi verwoord:
when trying to capture the desired construction of the photographed subject, the non-photographer will not have to stop and bother with the tiring question of which lens will be appropriate to use at the time. she/he will only have to gracefully move around in order to find the desired distance from the subject. the brave non-photographer will not be afraid of tilting the camera or risking the well being of her/his new clothes while making a close-to-the-ground photograph.
Op de een of andere manier kan ik me er helemaal in vinden.

In de Groene Amsterdammer stond een zeer interessant artikel over oorlogsfotografie, naar aanleiding van de reportage over Nachtwey. Een goed geschreven artikel, dat duidelijk maakt dat oorgolgsverslaggevers een apart soort mensen zijn, maar die vaak ook zeer bedreven zijn.
In de laatste alinea staat een zin dat toch wel kenmerkend is voor de relatie fotograferende vs schrijvende pers:
Onder het robuuste gilde der oorlogsjournalisten vormen de fotografen en cameralieden de harde kern. Zij zijn het piétaille of de hondssoldaten die zich noodzakelijkerwijs in de vuurlinie moeten wringen, terwijl hun schrijvende collega's zich soms beperken tot het opdissen van sappige verhalen in de hotellobby of met persbriefings in kazernes. Fotografen bevinden zich vaker dan hun schrijvende collega's in de gevarenzone, maar worden minder betaald.

via Kunstlog

Ik ben niet gespecialiseerd in een bepaalde tak van fotografie;
mijn specialiteit is fotografie.
In kleur of zwartwit, analoog of digitaal:

Dat staat te lezen bij Martin Hogeboom. Een leuke stellingname en gezien zijn diversiteit aan onderwerpen maakt hij die stelling ook waar. Op een heel behoorlijk niveau.

Zo af en toe fotografeer ik ook voor FBF. Dat is een fotopersbureau, net zoals ANP, maar dan net wat anders. Ze hadden een tijdje een draak van een site, maar de nieuwe is een stuk mooier en bevat goed beeldmateriaal.

Zet een foto om in een HTML bestand. Het werkt leuk.

Via Tonie

Een strakke site en erg strakke fotografie. Wat is er meer te zeggen over het werk van H.G. Esch?

Het is natuurlijk gewoon reclame voor Fuji produkten, maar je kan wel een fraaie plaat tegenkomen bij Profiles. Hoewel ook veel standaard Amerikaanse fotografie.

Nog een paar weken en dan wordt de winnaar van de World Press Photo bekend. Ook zo benieuwd?

Ik heb last van mijn rechteroog, volgens mij is die onstoken. Dat is erg lastig, een ontstoken oog, voor een fotograaf. Het is weliswaar niet mijn foto-oog (ik ben linksogig), maar fijn is anders. Misschien maar even naar de dokter toe.

Bij mijn werkgever kreeg ik een nieuwe monitor. In eerste instantie zou er een calibreerunit meebesteld worden, maar die werkte alleen met een Mac. Bij de leverancier waren ze hoogstverbaasd dat wij de calibreerunit toch niet wilde hebben, omdat wij met PC's werken. De reaktie van hun: 'Een fotograaf die zonder Mac werkt, bestaan die?'
Ehmmmz, ik ken een fotograaf met een PC die erg graag een Mac wil....

Wie liever naar Rotterdam gaat dan naar het Rijks, kan bij de Kunsthal ook twee interessante exposities kijken. Van de Nederlander Sem Presser en de Amerikaan Irving Penn. Het zijn jaargenoten, maar met een totaal andere fotografie.

Vanaf vandaag tot en met 1 april zijn foto's te zien in het Rijksmuseum in Amsterdam. Het gaat om en dertigtal originele drukken van Huf uit de jaren zestig.

Mijn stelling is dat niet de camera de foto maakt, maar de persoon achter de camera. De camera doet er dus niet alles toe. Maar soms kan ik ook kwijlen bij camera's. De site van Mamiya zette mij weer aan het kwijlen. En wel door de Mamiya RZ67. Met deze camera heb ik ooit moegen werken bij mijn oude werkgever. De marketingafdeling had die camera staan, maar gebruikte hem nooit. Toen ik vroeg of ik hem over mocht nemen, was het antwoord nee. Ze gebruikten hem nog zeiden ze... Ik was amper weg bij het bedrijf en de camera werd ingeruild voor een digitale compact (Nikon Coolpix 900). Ik kon wel door de grond zakken, want ik had meer voor de Mamiya over gehad.
Maar goed, kwijlen over camera's, daar had ik het over. De RZ67 zette mij namelijk weer aan het denken aan een camera die ik wel erg graag wil hebben, omdat het gewoon een geweldig concept is: een kruising tussen een starre middenformaatcamera en een technische camera. Handig op straat is het niet, maar daar trek ik me niets van aan :) Over welke camera ik het heb? Over de Fuji GX680.

Soms is het kijken naar sites van camerafabrikanten wel leuk. Bijvoorbeeld bij Mamiya, een fabrikant van fraaie middenformaatcamera's. Op de site staan mooie portfolio's, niet alleen van fotografen, maar ook van de assistenten. Zo'n onderscheid had ik nog niet gezien op een site.
En uiteraard veel camera's op de site. Zo las ik over de digitale 6x4,5 body. Helemaal niet verkeerd, maar goed dat de prijs er niet bij staat :) En uiteraard even kwijlen bij de RZ67...

In het kader van milieuvriendelijkheid: afdrukken met planten. Wel leuk om eens daadwerkelijk te proberen.

Via Mijn Kop Thee

Deze site heeft absoluut de potentie om erg interessant te worden voor me :)

Naamgenoot Bas is volgens zijn URL bekend van de tv. Ik ken hem niet, maar heb wel even de foto's bekeken. Vooral de F1 en de vliegtuigfoto's zijn fraai. Goed gedaan Bassie :)

Barto heeft een fraaie lens (met camera) laten vallen en nu is de lens naar de reparateur. Een pijnlijke zaak, maar zo schrijft Barto in zijn e-mail: De foto's zijn gelukkig wel redelijk geworden. En daar draait het bij een fotograaf toch om. Ik ben blijkbaar niet de enige met zo'n tik :)

Krijg je eens ongevraagde mail die nog interessant klinkt, kan ik het niet lezen. Niet door vreemde tekens, maar door een voor mij erg vreemde taal. Wie kan de spam vertalen? Je mag me mailen als je het weet.

Décès du photographe Jean-François Jonvelle
PARIS (AP) -- Il avait fait rougir les murs avec l'affiche ''Demain j'enlève
le bas'' en 1981. Le photographe de mode et de publicité Jean-François
Jonvelle, également renommé pour ses nus féminins d'un érotisme retenu, est
décédé mercredi soir à Paris, a-t-on appris jeudi auprès de son entourage.
Agé de 59 ans, il a succombé à un cancer.

Jean-François Jonvelle était né en 1943 à Cavaillon, dans le Vaucluse.
Plusieurs de ses livres tels que ''Celles que j'aime'' (1983) et ''Fou
d'elles'' (1994) avaient rencontré un grand succès. Travaillant en noir et
blanc, en 1998, il avait publié ''Balcons'' avec la styliste Nathalie
Garçon; on y découvrait le décolleté d'actrices telles que Marie Gillain,
Mathilde Seigner ou Agnès Jaoui.

''Quand je photographie une femme, je veux qu'elle sache qu'elle est la plus
belle de la terre parce qu'une femme qui se sent belle est vraiment la plus
belle femme du monde'', avait déclaré Jean-François Jonvelle au magazine
Photo. ''Je ne suis pas attiré par une plastique irréprochable. En fait, ce
que j'aime chez une femme, ce n'est pas tant ses charmes que son charme''.


Lees verder

Ecritures was op het idee van de schaduwen gekomen door een foto bij Meg. Meg is zoals ze zelf zegt een fotografieliefhebber en aan het aantal foto's te zien geloof ik dat graag.

Bij Ecritures staat de vraag wie wel eens zijn/haar schaduw gefotografeerd heeft en of diegene dan ook een linkje wil sturen. Uiteraard heb ik mijn schaduw wel eens gefotografeerd, meerdere malen zelfs.
Wie heeft er nog meer schaduwen?

Ik heb wel eens tegen mensen gezegd dat ik een haat-liefdeverhouding heb met Nijmegen. Eerst kwam ik er zelden, maar sinds ik daar gewerkt heb kom ik er erg vaak. Is het niet om het een, dan wel om het ander. Werken doe ik al een tijd niet meer in Nijmegen, maar ik heb er nog steeds vrienden en bekenden zitten, loop de vierdaagse (ja ik ben gek) en ook fotografisch heb ik toch wat met Nijmegen. Mijn eerste lezing was bij een fotoclub in Nijmegen, er is een interessante fotogroep (met dank aan Barto) en ik heb een cursus Experimentele en Creatieve fotografie gevolgd bij De Lindenberg. Dat laatste absoluut met veel plezier, misschien dat ik wel weer deel ga nemen volgend seizoen. Zoals ik al zei, ik kom niet van Nijmegen los :)

Ik hoop niet dat ik mensen ontmoedigd heb om lid te worden van een fotoclub, vooral doen als je meer wil leren. Clubje in de buurt vind je bij de Fotobond.

Met een goede vriendin van mij, Marieke, heb ik afgesproken dat we een keer per maand met een paar foto's naar mekaar toe gaan en dan onder het genot van een goed gals wijn oid bespreken waarom die foto's nou gekozen zijn, wat je er in ziet en wat die foto doet. Dat kunnen volgens mij heel aangename avonden worden.
Marieke is afgestudeerd aan de Fotovakschool, studeert nu voor art-director en doet graag commercieel en reclamewerk. Ik ben autodidact, door de praktijk wijzer geworden en doe vooral straatfotografie. Beide zijn we verzot op fotografie en vinden dat techniek ten dienste staat van de boodschap. En we willen graag wat meer autonoom werk maken. De verschillen en overeenkomsten lijken me wel boeiende discussies opleveren.

Voor wie meer wil weten over auteursrechten, portretrechten en dergelijke, raad ik aan eens een kijkje te nemen bij Cedar.

Een paar berichten gelden noemde ik al Erwin Puts als een techniekfreak. Hij zoekt heel veel tot in de details uit en weet theoretisch vrij veel van fotografie. Een andere techie in de fotografie is Mich Buschman. Ook hij gaat door tot de technische perfectie. Beide heren zijn redacteurbij een fotoblad (Puts bij Foto en Buschman bij Focus) en vertellen ook veel over de techniek en doen veel testen. Wat betreft beeldinhoud vind ik ze niet de allersterksten, maar technisch staan ze absoluut hun mannetje. Vraag is, wat is belangrijker?
Lees verder

Als mensen mij om advies vragen over fotografie en ze verder willen met fotografie verwijs ik ze ook altijd naar een fotoclub. Want bij een fotoclub zitten als het goed is meer gelijkgestemden en van elkaar kan je veel leren. Dat was ook de reden voor mij om bij een club te gaan. In eerste instantie met lood in mijn benen, want ik vond mezelf verre van goed. Nu ben ik zo'n vijf jaar verder en heb ik het eigenlijk wel gehad. Niet dat ik mezelf nu zo goed vind (al vind ik mezelf zeker niet slecht), maar ik ben uitgeluld, ik kom niet meer verder lijkt wel. Ik heb ook andere clubs in mijn omgeving bezocht en eigenlijk komt het steeds op hetzelfde neer, of ze vinden zichzelf erg goed. Helaas pas ik niet in een club met verwaande mensen. Een club springt er nog steeds positief uit en dat is Fotokring Meer Licht uit Nijmegen, maar dat is gewoon te ver om heen te gaan nu met het OV.
Ik maak mijn jaar bij mijn huidige club af en ik denk dat ik na dat jaar gewoon clubloos ben.

Overigens blijf ik nog steeds voorstander van fotoclubs als je meer wil dan alleen maar kiekjes maken. Alleen het valt zo tegen om hier in de buurt een goede club te vinden.

Bij de jaarvergadering van mijn fotoclub is een vast thema altijd het onderwerp voor de jaarlijkse clubwedstrijd. Het leek mij wel leuk om eens zelfportretten als thema te nemen. Niet alleen komt zo ook eens de fotograaf op de foto, maar moet de fotograaf ook nadenken wie of wat hij/zij eigenlijk is. Maar ja, mijn club bestaat voornamelijk uit 50-plussers die niet erg creatief denken en dus werd het idee van tafel geveegd. Want ze houden niet op papier, de lens schijnt te barsten als ze zichzelf fotograferen en meer van dat soort excusen. Jammer, want het is een gemiste kans. Ik maak geregeld zelfportretten, juist om stemmingen vast te houden.
Maar goed, wij moeten nu een stoel fotograferen voor de wedstrijd. Nu heb ik wel creatieve ideeen, maar ik denk niet dat ze er op zitten te wachten....

Volgens mij zag ik even dubbel, want twee keer hetzelfde plaatsen is een beetje onzinnig. Zelfs al zou ik aan stereofotografie doen :)

Veel staan er niet, maar aardig zijn ze wel. De foto's van Shima zijn vooral stadsbeelden. Een paar zijn leuk gepresenteerd en de hele site vind ik overigens wel goed ge-lay-out.

Vandaag heb ik van bovenstaande gescande dia een A4-printje gemaakt met een goede printer en goed papier. Het resultaat vond ik buitengewoon goed, goed genoeg om in de verleiding te komen toch meer digitaal te gaan doen. Zonder de doka te vergeten uiteraard.
Voor de techfreaks: de printer was geen Epson.

De redactie van het tijdschrift Foto heeft gemeend een speciale editie te maken, geheel gewijd aan zwart-wit fotografie. Het resultaat ligt nu in de winkel en bevat fraaie portfolio's en veel techniekpraat van Erwin Puts. Van die laatste ben ik, vooral door zijn enorm gedweep met Leica, overigens niet zo gecharmeerd.
Al met al is het wel een leuk nummer en voor de zwart-witliefhebber zeker een aanrader. Er wordt ook een aardige vergelijking gemaakt tussen de klassieke zwart-wit en de digitale zwart-wit. En dan niet zo erg zwart-wit gesteld overigens. De technische praat van Puts is voor mij wel aardig, omdat ik dan tenminste weet dat ik niet de laatste Mohikaan ben als dokaliefhebber.
Wat me wel opviel waren de vele advertenties van Fotoart (vreselijke site btw). En uitgerekend van de besproken portfolio's heeft Fotoart net fotoboeken, het maakt het net iets te duidelijk gesponsord. Maar net als spam in de mailbox gewoon negeren en genieten van al dat zwart-wit!

Gister an vandaag even door alle negatieven gebladerd die ik tijdens de opnames van de serie gemaakt heb en ik ben dik tevreden. Zeker van afgelopen zondag, ik vind een foto zowaar gewoon goed :)
Wees gerust, ze komen ook online :)

Voor wie wat meer met beeld bezig wil zijn en minder met techniek, is dit een aanrader:
Beeldspraak van Ton Hendriks
Uitgeverij: Focus

Van een hele dag negatiefscannen word je gaar. Had ik maar een vak geleerd :)

Gister had ik weer een draaidag, deze keer in Utrecht. Met een beetje tegenzin ging ik erheen, want de 1e dag was mij niet geheel goed bevallen. De figurantenzaal zat deze keer bomvol en de figurantenbegeleider van die dag, Bram, maakte er een feestje van. Het was veel gezelliger. Daarbij moesten we ook veel vaker op komen draven, dus minder wachten en waren de gesprekken met de collega fotografen ook gezelliger. Het beviel me dus uitstekend deze keer. Maar of er nog een volgende keer komt, dat weet ik niet.
Let rond mei in ieder geval op bij de VPRO, dan wordt de serie uitgezonden. En ik kom zelfs in beeld met petje, de styliste zag het petje en ik moest het vooral opdoen. Vond ik niet zo erg :)

Op de site van Arjan Laging staan erg veel foto's. Veel foto's die ook goed zijn en van alles wat. Model, actie, journalistiek, reisfotografie. Voor elk wat wils dus.
De zin onderaan de startpagina bevalt mij overigens ook wel Please use Netscape Communicator or Opera

Het is natuurlijk ongelovelijk oninteressant voor de meesten, maar erg frustrerend voor mij. Na een paar dagen heerlijk gescand te hebben en er steeds beter in thuis te zijn, kreeg ik gisteravond opeens last van rare fouten. Bij bepaalde scans zag ik op het resultaat iets wat op enorme krassen leek. Ik schrok me kapot gisteravond, maar toen ik het negatief bekeek was er geen kras te ontdekken. Dat is vreemd... Nieuwe scan maken en opnieuw zo'n kras. Na wat inzoomen zag ik dat het geen kras was, maar een meer een datafout, want je ziet ineens rare bitfoutjes. De fout bleek te reproduceren, want ik kreeg het steeds op dezelfde plek. Tenzij ik de resolutie veranderde, dan ging het wel goed. Mijn eerste gedachte was dan ook dat ik processorsnelheidsgebrek of geheugenprobleem zou hebben. Niet zo gek op deze oude bak (Pentium 200 met 96Mb). Maar dan had ik de fout eerder moeten zien en het trad pas op na een bepaalde tijd. Er moest wat veranderd zijn en na wat nadenken had ik alleen de verwarming aangezet en de scanner staat dicht bij de verwarming. Zou dat het probleem zijn? Scanner even verplaatst en laten afkoelen, en uiteindelijk een goede scan kunnen maken.

Ik blijf het vreemd vinden dat de warmte deze invloed heeft. Steeds op dezelfde plek. Maar goed, hopelijk zijn deze problemen nu de wereld uit en hoef ik jullie niet meer lastig te vallen met deze oninteressante praat :)

Een van de figuranten afgelopen donderdag was ook een professioneel fotograaf. Hij doet veel perswerk, maar ook veel popfotografie. Er staan aardig wat foto's op de site van deze Peter de Jong. Met sommige hele fraaie, zoals de winnende foto bij de Zilveren Camera in 1998 van Anouk. Fotograferen lukt hem wel.
Van sites bouwen heeft hij echter minder kaas gegeten. Om bij de fotopagina te komen moet je even goed zoeken, de site heeft veel te veel ballast en al die leuke gimmicks hoeft nu ook weer niet, in Opera werkt lang niet alles en ook IE begint hier behoorlijk te kreunen bij de site. Hij zei mij afgelopen donderdag al dat zijn site te lomp is, het is met met Web! gemaakt... Hopelijk wordt de site snel veranderd, want het maakt het kijken toch een stuk prettiger. De foto's zijn het namelijk wel waard.

Niet verkeerd zo'n uitzichtje. Ik blijf het gebouw van de Nationale Nederlanden toch wel steeds imposant en mooi vinden.

Zo zag de filmset er dan ongeveer uit. De fotograaf op de voorgrond is Jaap Vrenegoor, achter de camera vooraan op statief staat een figurant.

Vandaag was de eerste draaidag van de miniserie waarin ik zou figureren als politiek fotograaf. Met een stel fotografen stonden we klaar en ontdekten dat figureren vooral erg veel wachten is. Heel erg veel wachten zelfs. Ik had geluk redelijk snel aan de beurt te zijn (dat wil zeggen na drie uur nietsen) en heb dus aardig wat gezien van de set. Dat is wel leuk wat er allemaal op zo'n filmset gebeurd. Uiteraard had ik ook een rolletje in de camera (niet de hele tijd, want anders kostte het wel erg veel film), de resultaten zie ik morgen op zn vroegst pas.

Verder leuk gepraat met de 'officiele' setfotograaf, Jaap Vrenegoor, die voor 98% van zijn werk alleen maar film- en televisiestills fotografeert. Een zeer aardige man, met hart voor het vak. Zo kwam hij in ieder geval over.

Zondag is de 2e draaidag en ik denk dat het voor mij daar ook bij blijft, want het is leuk om eens mee te maken, maar om dat vaak te gaan doen... Respect heb ik dan ook voor de figuranten die steeds maar weer voor €35 een dag opofferen om bij zo'n set aanwezig te zijn. En maar wachten en wachten. Moet je toch wel een tik voor hebben denk ik zo.

Net thuis en lees op GVdD dat een van Nederlands beroemdste fotografen, Paul Huf is overleden. En dat is een gemis. Niet dat ik zo'n groot fan van zijn werk was, maar de bijdrage die hij geleverd heeft aan de Nederlandse fotografie is van wezenlijk belang. Paul was een gedreven fotograaf en in zijn tijd zijn tijd vooruit.

Bij Barto lees ik net dat een documentaire over Huf herhaald wordt. Ga ik wel tapen, want vorige keer had ik maar een deel gezien en het was de moeite meer dan waard.

Bij Het Parool hebben ze een aantal artikelen verzameld over de fotograaf. Een mooi eerbetoon.

Argh, had al lang en breed in bed willen liggen, maar zo'n scanner is echt veel te leuk. Heb vandaag kunnen calibreren met Silverfast. Helemaal lukken wil alles nog niet. De handleiding komt niet echt overeen volgens mij en wat ik vooral wil weten en maar niet kan achterhalen is hoe ik een strookje in 1 keer kan scannen.
Maar voor de rest uitermate tevreden. Ik ben ook erg onder de indruk van alle correctiemogelijkheden vooraf, dat is echt enorm en ik moet me duidelijk in kleurmanagement gaan verdiepen. De kwaliteit vind ik ook zeer behoorlijk. Bovenstaande (oude) dia uit 1996 was prima te scannen, geen probleem. En als je in gaat zoomen (in het origineel van 4000 dpi) en je zit op 100% een oog te bekijken, dan is het wel erg fraai allemaal.
Nu slapen, morgen ofzo verder leren :)

De winnaar van de Zilveren Camera heeft nog veel meer goede foto's online staan.

Morgen de eerste draaidag als figurant voor de nieuwe VPRO-serie. Ben heel benieuwd hoe het is op zo'n set. En hopelijk kan ik ook wat foto's maken (en die later uiteraard verkopen aan de VPRO :) )

Toch wel mooi zo'n negatiefscanner. Ik mis alleen nog het Digital ICE, wat bij onder andere bij Nikon gebruikt wordt.

(de rode streep links is vanwege het begin van de film, per ongeluk licht bij gekomen...)

Ik heb nu een heel leuk speeltje staan. Als je je afvraagt wat ik nu aan het doen ben, dan mag het hopelijk nu duidelijk zijn :)

© Marco Okhuizen

De Zilveren Camera 2001 is gegaan naar een foto van de nieuwjaarsramp in Volendam. Niet eens zo verrassend eigenlijk, want buitenlands nieuws wint niet zo snel de hoofdprijs van de Nederlandse fotojournalistiek.
De foto van Marco Okhuizen is mooi. Later even kijken naar de andere winnaars.

De Nieuwe Lelie (the New Lily) is a product of a co-operation between studio NL12, web designer Isabel Brito and many others. At 'De Nieuwe Lelie' photographers, designers, writers and others working in the fields of arts and journalism can meet and exchange ideas

Het klinkt interessant en dat is het ook. De Nieuwe Lelie is pas begonnen, maar wat mij betreft een absolute blijver. Mooi werk van Leo Erken (die heel veel in Rusland fotografeert) en ook fraai werk van mijn leeftijdsgenote Anna Tiedink. Vergeet ook niet in het archief naar de zwembadfoto's te kijken. Erg mooi!

Twee dagen ben ik niet online geweest (ik had gewoon geen zin en heb ook twee dagen de computer helemaal uit gehad, zeer uniek) en uitgerekend vandaag wordt er van server gewisseld.

Tot slot uit de oude doos nog een van de allereerste reportagefoto's die ik maakte. Bij Jeugdvakantiewerk in Zevenaar. Nog nooit reportages gemaakt oid, maar na dit jaar wist ik wel dat fotografie meer dan gewoon leuk was. Ik was weliswaar al besmet met het fotovirus, maar toen werd het pas actief geloof ik.

Voor ik begon met het fotograferen van reptielen etcetera, fotografeerde ik eigenlijk alleen maar DAF's. Ik ging er zelfs speciaal voor op pad. Om met toen de nieuwste bus mee te kunnen en te kunnen fotograferen. In de map met mijn allereerste DAF-foto's staat bij deze foto: 78. DAF SB220 busnr 4002 16 juli 1988 (Station Arnhem)
Zoveel mogelijk opschrijven, toen nog wel :)

Bij Snotverjeppie las ik over slangen en ik moest gelijk denken aan de slangen die ik ooit heb gehad. En ook aan mijn eerste treden op het fotografiegebied. Juist ja, met onder andere het fotograferen van mijn dieren.

De in Hong Kong geboren fotojournalist Justin Jin reist de hele wereld over en maakt prachtige sociale fotoreportages. Over de islam in Engeland, discriminatie in Oost-Duitsland, medicijnen in China en de zeehondencreche in Pieterburen bijvoorbeeld. De bijbehorende teksten verklaren veel en zijn goed geschreven.

Dit zijn er wel erg veel :)

Via Rik Mulder

De PANL is een toch wel prestigieuze groep fotografen. De jaarlijkse wedstrijd is meestal wel interessant. Heel vaak goed werk, altijd veel werk, en soms ook wel minder goed werk. Maar wel de moeite waard om te bekijken. Jammer alleen dat de site niet zo goed is als het meeste fotowerk. Zelfs in IE gaat het niet helemaal ok.

Het is niet echt slecht gesteld met het werk van the Dutch Photographers.

Je gaat naar Nijmegen om wat films te halen bij Rene, je scant wat middenformaatnegatieven, raakt aan de praat over Photoshop en zo is het al gauw weer veel later dan je denkt. Maar wel weer wat wijzer geworden over Photoshop, met name het kleurmanagement, en ook weer leuke foto's gezien. Ow ja, heb ook weer een boek op mijn lijstje staan :)

Ik ga zo even naar Nijmegen toe. Om wat materiaal op te halen. Zal ik een camera meenemen of niet?
Misschien een retorische vraag.....

Hoe wonen mensen. Dat is een vraag die Bert Teunissen zich ongetwijfeld gesteld heeft. Hij heeft hele fraaie opnames gemaakt van mensen in hun interieur. Heel ingetogen, mooi verlicht en erg eerlijke fotografie. De interieurs van Ruurlo komen mij wel vertrouwd over overigens.

Lees verder

Het is allemaal een beetje Amerikaans, alle boeken wijzen naar Amazon, maar toch is Photophile wel interessant om te bekijken. Al was het maar omdat er ook weer veel interessante links staan. Ook heel keurig bij iedere bespreking staan diverse links.

Normaal heb ik het niet zo op goede voornemens met nieuwjaar. Maar toch heb ik voor dit jaar een goed voornemen genomen: meer vrij werk maken!
Ga dan ook zo lekker weer ontwikkelen, want ik heb gister uiteraard foto's gemaakt :)