Wat andere beelden:


Kijken naar de koningin


Een verzopen Robin Utrecht


Een act die helaas(voor hun) niet doorging


Schuilen voor druppels


Paraplu

De stoet:












Deventer

Het plan was om naar Deventer te gaan en daar wat sfeer te fotograferen. Met name rond de speciale activiteiten vanwege het bezoek. Als ik de koningin zou kunnen fotograferen, dan was dat mooi meegenomen. Maar er was geen doorkomen aan. Alles zat vast en met pijn en moeite had ik een plekje gevonden relatief vooraan aan het einde van de rondrit. Plan B was in werking, gewoon de koningin proberen te fotograferen. Het kostte me ruim een uur in de stromende regen wachten, maar tis wel gelukt. Volgende keer als ik weer zoiets wil doen betere voorzorgsmaatregelen nemen, zodat ik wat betere platen kan maken.
Lees verder

Marktstraat Zevenaar, 29-04-03 23:48

Staat soms gewoon een open haard aan.

Je komt wel eens foto's tegen die je gelijk vasthouden. Foto's die zorgen dat je meer werk van de fotograaf wil zien. Bij Ruben Schipper had ik dat weer. Mooie portretten en nog mooiere fotojournalistiek. Degelijk werk, zonder saai te zijn. In tegendeel.
Lees verder

Heb ik ondertussen meer dan 50000 hits gehad. Ik blijf me afvragen wat iedereen hier eigenlijk komt doen.

De foto's staan een beetje door elkaar. Je hopt van reportage naar portretfoto en weer terug. Een kniesoor die daar op let, want je kan beter letten op de foto's op zich die Jude Edginton maakt. Portretten van meestal bekende mensen in een omgeving. Voor het grootste deel ongetwijfeld in scene gezet, maar ze ogen vrij nonchalant. Het zijn wel portretten die mij bevallen. De persoon is het hoofdonderwerp, maar er gebeurt nog veel meer omheen. Dat maakt het beeld wat spannender vaak. Zoals de jongetjes die op de achtergrond bij James Nesbitt (van Coldfeet onder andere) staan. Wat doen ze daar, is dat bewust? Waarschijnlijk niet bewust, de fotograaf laat dingen in het kader gewoon gebeuren en maakt daar gebruik van (net zoals Sander Veeneman en Barto).
Bij de reportagefoto's gat het overigens vooral om Burning Man, mooie (voornamelijk zwartwit) foto's van een wel erg vreemd festival.

Leusden, 28-04-03 21:54

Ai, na een aantal jaren heb je een systeem opgebouwd. Maar de service is niet geweldig, dus denk je na over een mogelijke overstap. Maar niet voor je wat geprobeerd heb en dan krijg je een camera te testen. En dat is gevaarlijk. Zeker als blijkt dat die camera wel erg goed bevalt, ook al is het 'slechts' een consumentenproduct officieel. Je zit dan met 1 groot probleem: een financieringstekort.....

Dat was gisteren dus. Ik heb geen pinhole, dus deed uiteraard niet mee, ik was bovendien gewoon vergeten. Gelukkig zijn veel mensen dat niet en beetje bij beetje komen de eerste inzendingen online. Er zitten ook Nederlanders bij, die zich overigens weer kunnen verenigen via de Dutch Pinhole Ring. Daar gaat het niet zozeer om het pinhole op zich ('look ma, no lens' zeggen ze op de site), maar om de fotografie vanuit het hart. Mensen die om die reden met pinhole bezig zijn, zijn welkom.

Veel over (Amerikaanse) fotojournalistiek is te vinden bij American Photojournalist (hoe raad je het zo). Veel portfolio's, maar ook artikelen.

Bunnik

Bunnik, 10:35

Bunnik, 26-04-03

Oude Gracht aan de Weerdzijde Utrecht, 26-04-03 14:55


Domplein Utrecht, 26-04-03 15:13


Agnietenstraat Utrecht, 26-04-03 15:35


Moreelse viaduct Utrecht, 26-04-03 17:08


Stationsplein Utrecht, 26-04-03 17:10

Neude Utrecht, 26-04-03 14:43


Neude Utrecht, 26-04-03 14:50


Neude Utrecht, 26-04-03 14:51

Het was de bedoeling om na de weblogmeeting even bij een vriend langs te gaan. Kon hij ook even de 10D bekijken en een fraai objectiefje testen. Dat even duurde dus wat langer en ik heb de nacht in Bunnik doorgebracht. Ik had de kaartjes eigenlijk al vol geschoten gisteren (in Utrecht elf en op de meeting), dus veel speelruimte was er niet meer. En helaas werd de camera niet als externe harde schijf herkend, maar moest alles in Photoshop geladen worden en dan pas bewaren. Dat werkt niet echt, dus de kaartjes bleven vol. Een geluk, hij had zelf nog een kaartje van 128Mb liggen, met een paar foto's erop die hij niet mocht zien (de trouwjurk van zijn verloofde). Die heb ik dan maar op een cd gezet en ik had weer 128Mb beschikbaar. Vandaag had hij een clubwedstrijd tafeltennis en dat is natuurlijk een mooie gelegenheid om de camera te testen. Een kaartje van 128Mb is echter zo vol en ik merk dat 512 Mb voor een weekendje (of eigenlijk een middag en een ochtend) wel erg krap is. Als ik een digitale spiegelreflex koop, dan moet ik gelijk maar iets van een imagetank erbij halen volgens mij. Je schiet gewoon veel meer met digitaal.

1,2,3... veel loggers

In het kader van 'we zijn toch in Utrecht' toch maar naar de weblogmeeting gegaan. Ik kon er maar een uurtje zijn, maar het was wel gezellig. Ik kende alleen meer dan de helft niet, dus de namen bij de foto's zullen of soms ontbreken of soms fout zijn :)
De rest van de foto's staan bij 'zie verder', scheelt laadtijd als je niet geïnteresseerd bent.
Lees verder

Een klant van mij betaalt niet echt geweldig, maar er zitten soms wel leuke klussen bij met leuke 'secundaire arbeidsvoorwaarden' zeg maar. Het gaat dan met name om produktfoto's, ik krijg ze of toegestuurd of ik moet ze zelf halen. Na het fotograferen mag ik ze dan zelf gebruiken. En zo heb ik al maaltijden van Toko Lien gehad, diverse paasprodukten gekocht, zomerprodukten (perenijsjes!!! en lekker vers fruit en drankjes) en nu moet ik trendy dranken fotograferen. Ik heb nu een voorraad Smirnoff, Zinniz, Pushkin, Breezer en meer vreemde drankjes. De helft lust ik waarschijnlijk helemaal niet en voor mezelf kopen zal ik het zeker niet. Het komt wel mooi uit, op 17 mei geef ik mijn verjaardagsfeestje en voor de liefhebber is er dus iets speciaals in huis :-).
Lees verder

Gisteren ontmoette ik bij Canon Sven Hoogerhuis, hij kwam even een 600mm objectief lenen (een echt kanon). Het objectief had hij nodig om Paul McCartney fotograferen in het Gelredome vanaf 78m! Daar stond pas het fotografenpodium. Muziekfotografie is zijn specialiteit en hij heeft met een partner het bedrijf CyberImage opgericht. Zij richten zich helemaal op de evenementen- en concertfotografie. Een speciale tak toch wel. Het gesprek in de trein, net als ik reist Hoogerhuis voornamelijk met ov, was leuk. In zijn carriere heeft hij toch wel het een en ander meegemaakt en heel veel bekende mensen voor zijn lens gehad en kent hij veel sterren goed. Op de site staan veel, heel veel, foto's van evenementen en concerten waar hij en zijn collega's geweest zijn. Je moet kunnen inloggen om het beeld groot te kunnen zien (je moet dus klant zijn), maar op de thumbnails krijg je al snel een indruk van het werk. Indrukwekkend veel. Veel foto's lijken misschien op elkaar, maar als klant wil je soms net iets anders, dus dan is die keuze wel handig.

Lange Nieuwstraat Utrecht, 15:49

Op de doos staat: Niet aankomen. De bajesdominee doet voor jullie met deze auto zijn werk

Duivendrecht, 13:37

Andrew Buurman maakt prachtige series. Met de serie over een zwemclub heeft hij de derde prijs gewonnen in de World Press Photo. Nu ken ik niet alle inzendingen, maar het lijkt mij zeer zeker terecht.

Een mailtje om me te feliciteren met mijn nominatie als beste fotolog. Nominatie? Ben ik genomineerd? Ja dus. Wat een eer!

Het werk van vrouwelijke fotografen trekt mij meestal wel. Vrouwen zijn over het algemener emotioneler ingesteld, ze werken meestal meer vanuit het gevoel dan vanuit de techniek. Het gevoel vind ik een belangrijk aspect in de foto, misschien wel het belangrijkste aspect. Dat vrouwen meer vanuit het gevoel werken zie je vaak terug in hun foto's en dat spreekt mij, als toch wel technisch ingesteld persoon, aan. Vrouwen lijken in de fotografie ondervertegenwoordigd, ik zeg bewust lijken want volgens mij fotograferen er veel meer vrouwen dan we denken. Al geruime tijd is er een soort vereniging voor vrouwen in de fotografe, genaamd Women in photography international. Tot vandaag had ik er nog nooit van gehoord, de groep is daarentegen best wel actief. Naast een interessante e-zine ontbreken natuurlijk de portfolio's niet. De site is behoorlijk uitgebreid en biedt genoeg informatie om uren zoet te zijn. Als dat nog niet genoeg is, dan ga je gewoon wat links bekijken voor nog veel meer uren plezier. Zoals de site van hun pr-medewerker Susan Scafati, zij maakt vrij journalistieke foto's, maar dan wel op haar eigen manier. Of je gaat naar Rebecca Vex. Zij geeft zichzelf in haar foto's soms letterlijk bloot. Of... nou ja, klik zelf maar verder, ik ben ook nog wel even zoet.

Sue Bird is eigenlijk fotojournaliste. Geen slechte, als je de foto's op de site ziet. Interessanter op haar site zijn echter de Holga foto's. Die hebben een andere, misschien meer emotionele, lading.

Ik moest gewoon eens hoi tegen een meisje zeggen en dan maar zien hoe het verder loopt. Dat was het advies dat ik vandaag kreeg. Klinkt makkelijk, nu nog doen.

Utrecht, 13:19

Vredenburg Utrecht, 12:58

Den Haag, 11:56

Vandaag ben ik geïnterviewd. Niet vanwege mijn fotografie, maar over internetdaten. Het was een leuk gesprek, het helpt wellicht dat ik de schrijfster al kende. Het komt uiteindelijk in een boek terecht en als je ook mee wil werken, ze is nog op zoek naar mensen met ervaring.

Erasmusbrug Rotterdam, 15:45

Arnhem, 9:07

Arnhem, 22:36

"U kunt langs het spoor teruglopen naar het station, wij zijn daar niet ver vandaan"
Maar dan wel zonder begeleiding en een trein die op een naast gelegen spoor voorbij komt. En hoe je op het ruim een anderhalf meter hoger gelegen perron moet komen als 65+, dat zeggen ze niet. Nee, er is geen ladder (wel vier bereidwillende medepassagiers).

Er hing zowaar een foto in Las Palmas

Ik had er wel zin in, een fotofestival en mijn ervaring de vorige keer met de FBR was goed. Vol verwachting gingen Barto en ik naar Rotterdam. Bij het NFI zagen we de opstelling van Big Brother, vele video-installaties, nog meer video-installaties en verhip er hing ook een foto! Beduusd als we waren, op naar de volgende expositie. In Witte de With. Naast andere exposities, onder andere een fantastisch kleihuis in Tent, hingen er ook foto's. Maar die konden mij niet echt boeien. Helaas. Las Palmas dan maar. Weer werden we overdonderd door video-installaties, computers met vage internetsites, maar foto's? Nou hier en daar eentje. Wij waren toch wel echt op de Foto (!) Biennale Rotterdam? Het aantal foto's konden we bijna op twee handen tellen, voor de videodingen en alle andere zaken kwamen we handen en voeten te kort. Wat een enorme afknapper, ik voelde me zwaar bekocht, tenslotte reis je er wel voor naar Rotterdam en betaal je ook nog 10 euro voor twee exposities. Echt, het was schandalig. Nu ben ik best wel open voor conceptuele kunst en ook video-installaties kan ik wel waarderen. Maar vandaag niet. De eerste ok, maar naar drie en geen foto te zien, dan haak ik echt af. Ik kwam voor foto's, misschien iets te kortzichtig, maar video is voor mij geen fotografie. Fotografie betekent stilstaande beelden voor mij. Die mogen best wel crea gepresenteerd worden, dat is allemaal ok. Maar op een fotofestival, wat FBR pretendeerd te zijn wil ik dan ook wel foto's zien en niet voornamelijk video.
Ik hoef jullie niet meer af te raden om er niet heen te gaan als je foto's wilt kijken, want vandaag was de laatste dag. En ik ben daar niet rouwig om.

Nog net op het nippertje even naar de Fotobiennale Rotterdam met Barto. Ik ben benieuwd of het mij net zoveel kan boeien als de vorige keer. Al zag ik toen meer tentoonstellingen, nu is al een groot deel dicht en vorig jaar ging ik ook twee keer. Las Palmas is in ieder geval open en daar hangt ook de hoofdexpo. Daar gaan we dan maar voor. En een beetje fotograferen wellicht.

Zo voel ik me en moet het ff kwijt.

Een van de leuke dingen van internet is dat er snel wereldwijde projectjes opgezet kunnen worden. Gewoon voor de lol en iedereen kan meedoen. Zoals bij May Day. De bedoeling is dat je op 10 mei ieder uur een foto maakt van waar je mee bezig bent en dat online zet. Het zal mij benieuwen of ik het op 10 mei nog onthouden heb :-)

Via Ecritures

Ik heb het niet zo op fantasyfilm. Niet dat ik geen fantasie heb, maar dat soort films is niet aan mij besteed. Heel bewust had ik dan ook geen Lord of the rings gekeken. Tot vanavond, ik moest hem draaien en ach dan kijk je het wel even mee. Deel 1 had ik niet gezien, maar dat mocht niet deren. Wilde verhalen over hoe mooi LOTR wel niet was en dat deel 2 beter was dan deel 1 maakten mij wel nieuwsgierig. En nu mag je mij rustig een cultuurbarbaar noemen etc, maar ik vond de film helemaal niets. Die rare wezens, het zij zo. Maar wandelende takken? De gebroeders Grimm konden beter verzinnen. Het verhaal vond ik ook maar niets, dat ik deel 1 gemist heb maakt niet echt uit. De meester en zijn tuinman die het eerst min of meer ruzie krijgen maar het wel weer goed maken. En dan de kapitein die hun gevangen heeft genomen en na een zielig betoog van die Sam ineens bijdraait.... Ik had bijna de vuilnisemmer volgespuugd. Vreselijk, net zoals die gevechten. Goh, die stoere man die met de dwerg en elf op pad was overleeft toch. Wat verbazingwekkend. De achtervolgingen bij The Blues Brothers hebben meer spanning. En de beelden? Ja, er zat soms fraai werk bij, maar soms was het ook wel heel erg nep. Niet omdat ik weet dat het maar fantasie is, maar hoe het in beeld is gezet. Hoezo montagewerk? Bovendien zaten er ook nog wel hier en daar een continuiteitsfout in. En dat alles drie uur lang.....

Als je begint met fotograferen vind je vaak alles leuk en je doet ook van alles. Belangrijk in het proces vind ik, omdat je dan gaat ontdekken waar je sterke en minder sterke kanten liggen en vooral ook wat je leuk en niet leuk vindt. Zodra fotografie je beroep is geworden neemt de ruimte voor experimenteren vaak af. Je gaat een bepaalde richting in en het is niet altijd makkelijk om daar van af te komen. De jonge Duitse fotografe Stephanie Aumiller maakt voor de inkomsten voornamelijk foto's waar mensen een centrale plaats innemen. Fraaie fotografie, strak en misschien wel net iets te clean. Bij Projects laat ze vrij werk zien en dat wijkt behoorlijk af. Het is mijns inziens boeiender om naar te kijken. Misschien niet omdat het mooier is, dat is natuurlijk erg persoonlijk, maar in ieder geval wel om te zien hoe iemand als fotograaf zich ontwikkelt. En je moet je blijven ontwikkelen, stilstand is achteruitgang. Ook in de fotografie.

Station Velperpoort Arnhem, 17:45

Nieuwe plein Arnhem, 16:27

Rijnkade Arnhem, 16:13

Een aantal jaar geleden volgde ik een cursus Creatieve en Experimentele Fotografie bij De Lindenberg in Nijmegen. Een cursus waar zoals de naam al zegt creativeit en experimenteren centraal stond. Ik heb negatieven bekrasd, foto's met schuurpapier bewerkt en meer rare dingen gedaan. Wel erg leuk en als toch wel techneut verfrissend. Aparte technieken hebben mijn aandacht wel, alleen ontbreekt net de tijd en motivatie om echt eens wat anders te gaan doen. Emil Schildt heeft die tijd en motivatie in ieder geval wel. Een hoop (analoge) technieken worden gebruikt om resultaten te bereiken. Een hoop foto's zijn erg geslaagd, de technieken voegen wat toe aan het beeld. Misschien vind je niet alles even fraai, maar het loont de moeite om gewoon eens te kijken wat je met analoge fotografie allemaal kan doen. Bij de meeste foto's vind je ook een uitgebreide technische beschrijving. Voor de leergierigen onder ons.

Leuk zo'n camera met 14 megapixels. Het vreet alleen wel schijfruimte. Ik heb momenteel 12 cd's met raw-bestanden van die camera. Dat is toch aardig wat bitjes.

Als ik hoor dat ze bij mijn ouders langs komen, dan kan ik het uiteraard niet laten ook even langs te gaan en de camera mee te nemen.

Wat begon met de aanschaf van een nieuwe videokaart resulteerde in een vrijwel nieuwe computer. Ik krijg alleen mijn nieuwe harde schijf niet aan de praat. Ik kan de extra bites wel erg goed gebruiken. Modder nog ff door....

In een reaktie op de foto van mijn voeten reageerde Jan-Edward met een link naar Beneath my feet. Weer een project waar iedereen aan de hand van een vast gegeven (zoals foto's in een spiegelend oppervlak) kan uploaden? Nee, er is slechts een fotograaf. Het is wel een leuk thema. In tegenstelling tot wat Ramses Shaffy zegt moeten we dus zeggen "laag Sammy, kijk omlaag Sammy".

Hoewel ik mijn dagen no nog steeds scannend voor het project Dagindeling op Tournee doorbreng, staan ondertussen ook een aantal foto's als verslag online. Zonder naamsvermelding overigens....

Arnhem, 19:02

Groningen, 16:08
Lees verder

Station Groningen, 15:44

Natuur- en modefotografie zijn twee totaal verschillende takken van fotografie. De eerste is dikwijls veel rustiger, de hectiek is bij modefotografie groter. Voor beide soorten van fotografie heb je ook een ander talent nodig, of althans een ander deel van je talent in kunnen zetten. De Duitser Oliver Heinz beschikt over genoeg talent en inzicht om fraaie foto's van de natuur te maken. Goede foto's, maar ik mis wat. Dat vind ik wel terug bij zijn overige projecten, die modegerelateerd zijn. Daar vind ik meer bezieling, meer originaliteit en creativiteit. Dat stukje boeide mij wel.

Tussen twee klussen door had ik even tijd om naar Foam te gaan. Bij Foam waren twee exposities te zien. Eentje was een west-oost reis van Los Angeles naar New York, gemaakt door Barbara Dijkhuis en Auke Vleer. In 1998 heb ik zelf ook een zogenaamde coast-to-coast trip gemaakt en de foto's die ik zag herinnerden mij onmiddelijk weer aan mijn eigen reis. Soms zag ik dezelfde soort foto's als ik had gemaakt. Een feest der herkenning voor een groot deel. De kunstenaars hebben Amerika vast gelegd zoals zij het tegenkwamen. Niets geen opsmuk, gewoon puur. Soms hele fraaie portretten, de doorsnee Amerikaan (voor zover er een doorsnee is natuurlijk). Mensen zoals jij en ik zeg maar, maar dan in Amerika. Het is fraai en echt en puur. Bijzonder leuk vond ik de kleine foto's die geranschikt per soort waren opgehangen. Het was zo een echt reisverslag. Maar dan wel goed uitgevoerd. Dit soort 'vakantiefoto's' zie ik graag. Het bezoeken waard. En eigenlijk was het een kleine verrassing, want ik ging voor Go no go van Ad van Denderen eigenlijk naar Foam.
Het contrast is groot. Is All American volledig in kleur en zie je eigenlijk mensen die het helemaal zo slecht niet hebben, bij Go no go zie je zwartwit foto's van mensen die het alles behalve goed hebben. Ellende pur sang. Het probleem van de migranten wordt zeer treffend verbeeld door Van Denderen. De presentatie versterkt het enorm. Op grote schermen worden de indringende foto's geprojecteerd, op de vloer een begeleidende tekst. De foto's zo groot zien maakt indruk. De foto's op zich ook, al zijn ze vaak onscherp, missen ze doortekening in de zwarte partijen etcetera. Maar het verhaal staat en hoe! Bij de fotopresentaties draaien ook videos met interviews van vluchtelingen. Onthutsende verhalen. De tentoonstelling raakte me diep. En dan hoor je vanavond een toch wel vernietigend rapport over het asielzoekersbeleid in Nederland. Natuurlijk zijn er mensen die misbruik maken, maar de algehele ellende is toch wel groot. De tentoonstelling Go no go is een absolute must-go!
Gekoppeld aan de tentoonstelling kunnen schoolklassen foto's maken van elkaar, in het kader van Wie ben jij. Door een foto te maken moet je iemand leren kennen is de achtergrond en door mekaar beter te leren kennen ontstaat er hopelijk meer begrip voor elkaar. De portretten die nu gemaakt zijn, geven een mooi beeld van de huidige klassen. Hopelijk komen er nog veel meer klassen bij. En hopelijk helpt het inderdaad om de verhoudingen te verbeteren en zo een betere wereld te krijgen. Maar ach, misschien ben ik nu wel te idealistisch.

Een tijdje terug had ik het over een mogelijke overstap, van Nikon naar Canon en van analoog naar digitaal. Als we toch overgaan... Vandaag was ik bij Canon, om een paar opnames met de nieuwe Eos 10D te maken. Uiterlijk zegt niet alles, maar de manier waarop je bij Canon wordt behandeld is toch echt een niveau beter. Ik werd geholpen door Ron, van de anderhalf uur dat ik daar was heb ik geloof ik amper een half uur gefotografeerd. Voor de rest openhartig gepraat over de voor- en nadelen van digitaal en uiteraard ook over Canon. Gewoon de tijd nemen om met je te praten, dat is wel fijn. Het scheelt natuurlijk dat hij wist dat ik voor Foto schrijf, maar toch. Uiteraard kwam een mogelijke overstap ter sprake en dat was uiteraard niet tegen dovemansoren gezegd. Uitgebreid gesproken over de service, hoe het gaat etc, en het voelt gewoon heel vertrouwd. Nu moet ik eerst een hele andere investering doen (die gewoon belangrijker is), maar daarna weet ik waarschijnlijk wel mijn volgende. Moet ik wel wennen aan een andere manier van werken, de jaren Nikon fotograferen zijn behoorlijk ingesleten merkte ik.

Hoofddorp, 15:16

Hoofddorp, 14:58

Uiteraard weet iedereen waar deze schoenen staan op de foto.

Nijmegen, 18:57

Veghel, 11:50

Wittenburgstraat Zevenaar, 12:05

Foto op de foto: © Barto

Het is toch wel eer van je werk om een door jou gemaakte afdruk (niet de foto) te zien hangen op een tentoonstelling.

Werken


Praten


Luisteren


Kijken
Lees verder

Blijkt Rood Petje ook al zijn eigen smiley te hebben!

Nog een tentoonstelling die de moeite meer dan waard lijkt is die in Foam in Amsterdam van Ad van Denderen. Hij volgt al jaren de migranten van binnen en buiten Europa, een paar jaar geleden gezien als het grote vraagstuk door de World Press Photo. Van Denderen maakte een indrukwekkende serie foto's, met de serie Go no go laat hij zijn kwaliteiten weer zien. En hij drukt ons weer met de neus op de feiten. Het migrantenvraagstuk is complex en niet zelden mensonterend. Een probleem dus, dat je niet oplost door de grenzen te sluiten en te roepen dat het vol is.

Al een tijdje kon je bij Barto lezen over de voorbereidingen van de tentoonstelling van Meer Licht, de Nijmeegse fotokring. Vandaag gaat de expositie open en hoera, ook ik ben uitgenodigd om de opening mee te maken. Van de verhalen die ik heb gehoord ben ik wel nieuwsgierig geworden. Er is in ieder geval veel energie in gestoken en dat siert de club. Wie in Nijmegen is raad ik alvast aan om eens een kijkje te nemen. Wie graag fotografeert en in (de buurt van) Nijmegen woont, raad ik aan om eens te informeren over het lidmaatschap. Het is een club met een aantal enthousiaste leden, en dat is altijd goed om de hobby te stimuleren.

Heel lang stond vermeld dat de site nog in de steigers stond, maar nu is die dan eindelijk echt af. En de vorm is behoorlijk veranderd. Ten goede, PhotoQ ziet er nu aantrekkelijker en overzichtelijker uit mijns inziens. Ook de doelen zien er veelbelovend uit en men wil het duidelijk goed aanpakken. Ik hoop van harte dat het lukt, want het kan een goede informatiebron vormen voor het vak.

Naar aanleiding van de World Press Photo vorig jaar had ik al een gelogd over Erik Refner. Een goede fotojournalist die erg veel in zwart-wit werkt. Dat blijkt ook uit zijn site, waar ik weer op gewezen werd door een log bij Elrado. De foto's bij Refner komen op je af, ze raken gelijk doel. Vaak knoeperharde zwart-witfoto's met soms een korrelindruk waarop je kan lopen. Het lijkt op de oudere fotojournalistiek, voor het digitale tijdperk. Toen fotografen nog 's avonds laat hun (keiharde) negatieven aan het afdrukken waren. De standpunten van Refner wijken daarentegen nog wel eens af van de oudere fotografie en dat maakt het weer wat eigentijdser. Het is in ieder geval een vorm van fotojournalistiek zoals ik die graag veel vaker zou zien.

Vredenburg Utrecht, 17:57

Utrecht, 17:53

Utrecht, 17:49

Arnhem, 13:06

Deventer

Maak een creatieve foto van het zuivelschap in de supermarkt, dat was de opdracht. En het viel niet mee, er zaten nogal wat randvoorwaarden bij die het er niet makkelijker op maakten. Ik ben het ook niet echt gewend dat iemand zo mee kijkt met het fotograferen.

Vandaag bestaat DAF 75 jaar.

Dudokplein Hilversum, 14:01

Ik ben geen gebouwenfotograaf noch een architectuurfreak, maar het raadhuis van Hilversum vond ik wel erg fraai. Te fraai om er geen foto van te maken. Niet dat het een geweldige foto is (al ontdekte ik wel weer een foutje in de beeldsensor), maar toch.