Iedereen het beste licht toegewenst!

Wat is er nu mooier dan een screensaver van Magnumfoto's, die ook nog geregeld ge-update wordt? Windows only voolopig.

Toen ik zat te denken om voor mezelf als fotograaf te beginnen had ik een e-mailcorrespondentie met Wim Wiskerke. Nu had ik zijn site al een tijd niet meer bezocht, maar bij Barto las ik over zijn fotodagboek. En die is leuk.
Ik begin zelf ook steeds meer behoefte te krijgen aan een digitale camera.....

Of bedoelen ze iets anders?

De Indiase fotografe Ami Vitale is een fotojournaliste pur sang. Objectieve verhalen en goed in beeld gebracht. Mooi beeldverhaal over een besnijdenis, het dagelijks leven in Buenos Aires en over de wantoestanden in de Balkan en het Midden Oosten. Dat alles in een mooie verpakking gepresenteerd.

Een tijdje terug kreeg ik een volledige doka-uitrusting voor niets. Inclusief een grote doos met heel veel fotopapier in verschillende maten en soorten. Het paier was oud, erg oud. Op sommige dozen stond een jaartal, 1974.
Weggooien is zonde en dergelijk papier is altijd leuk voor experimenten. Een aantal dozen papier had echter een sluier van hier tot Tokio. Zonder belichten was het papier al grijs, en dus redelijk onbruikbaar. Er zat ook 1 doos barietpapier bij, 10 vel. Helemaal intact en ik was zeer benieuwd hoe goed dat papier nog was. Barierpapier is zonder meer fantastisch materiaal om mee te werken, dus ik hoopte dat het pak nog goed was. Bij het openen rook het papier al helemaal verstofd. De emulsiekant was moeilijk te ontdekken op het gevoel, maar met een klein strookje snel genoeg ontdekt. Wat bleek ook: het papier was totaal sluiervrij, dus gewoon 100% ok en ook nog eens perfect te tonen. De afdrukken zijn helemaal naar mijn zin (zie ook mijn laatste zelfportretten). Een geweldig mooi oppervlak, nog mooier dan ik gewend ben van het barietpapier dat ik normaal gebruik (modern papier dus). Het lijkt wel een druk van een boek. Geweldig mooi zoals de foto op dat papier tot uiting komt. En het papier voelt heerlijk aan. Yeah! Jammer dat er slechts 10 vel van waren. Nu op zoek naar een moderne variant van dat oppervlak.

Tonie heeft een stel foto's van zijn vakantie in SF online gezet, met de mededeling:
Waarschijnlijk alleen boeiend voor familie en vrienden, maar what the heck
Vakantiefoto's zijn meestal alleen maar interessant voor degene die er geweest is en de familie. Maar daar is niets mis mee. Sterker: er mag best wel meer gefotografeerd worden tijdens de vakanties. Want met foto's leg jij je herinnering vast en als bij het bekijken van de foto's de vakantie weer een stuk herbeleefd kan worden, dan is dat super.

Het grote nadeel aan een doka is toch wel het steeds op moeten ruimen.

Bij het zien van de site van Rene Asmussen krijg je ongetwijfeld weer veel fotografieprikkels. Mooie foto's, ingekleurd, gewoon kleur, zwart-wit. Van alles wat en op een goed niveau. Dokatime!

Erwin Olaf is hier al vaker gelogd, maar er staat weer meesterlijk nieuw werk op de site. De serie Paradise bijvoorbeeld. Zo gaaf, zo ontzettend Olaf. De perfecte balans tussen kunst en kitsch.

Toevallig tijdens het zappen zag ik een docu over Twarres. Over het maken van de clip en de fotoshoot. Twarres interesseerde mij niet zo erg, maar des te meer hoe de fotografe, Sarah Wong, aan het werk was. Ben ik nou zo gek dat ik steeds maar zit te kijken hoe andere fotografen werken, of is het een gezonde tik?

Een serie die mij zeer boeide vandaag, was die van Hellen van Meene. Zij fotografeerde meisjes die duidelijk in de pubertijd zijn. Op weg naar volwassenheid. Wat mij trof in de foto's was de blik van de meisjes. Aan de ene kant bewust van de verandering van hun lichaam en daar ook een beetje onzeker en beschaamd over. Aan de andere kant zag ik ook een desinteresse voor het proces van volwassenheid. Ze lijken zich zelf wel te vervelen. Interessant fotomateriaal.

Naats exposities bekijken, wilde ik ook fotograferen. Er was slecht weer voorspeld, dus ik had er wel zin in. Helaas, behalve wat wind was het eigenlijk te mooi weer. Bovendien gingen de onderwerpen die ik wilde fotograferen steeds de verkeerde kant uit. Een vrouw met paraplu tegen de wind in, geweldig om te zien en net toen ik dichtbij genoeg was om te fotograferen, ging ze uit de wind lopen. Brandweerwagens schoten even later door de straat en ik dacht, daar kan ik wat mee. Ik stond klaar, duiken ze een zijstraat in. Jammer, maar helaas. Desalniettemin toch wat geschoten en genoten.

Ok ok, ik heb ze de laatste tijd wel vaak genoemd, het Fotografie Museum in Amsterdam en INRI. Maar na het bezoekje van vandaag toch nog wat even kwijt. Want de tentoonstelling in FOAM op dit moment, Dutch Delight, is zeker interessant. Heel divers fotowerk, en over het geheel gezien ook heel fraai werk. Sommige foto's deden mij weinig, maar dat heb je altijd. Genoten van het besneeuwde paard van Ed van der Elsken (yessss, eindelijk eens een Van der Elsken in het echt gezien). Ook genoten van de modernere fotografen als Elspeth Diederix en Diane Monkhorst. Voortreffelijk waren ook de raamfoto's van Marike Schuurman. Maar misschien heb ik wel het meest genoten van de foto's uit de 'oude doos'. Van Breitner en vooral ook de foto's uit omstreeks 1880 van Pieter Oosterhuis. Die onscherpte zo mooi, alle mensen heel klein in beeld maar zo duidelijk geposeerd. En dan de oude drukken, fantastisch.
Foam zelf als tentoonstellingsruimte biedt ook absoluut perspectief. Een fraai pand en ik hoop dat ze meer gaan doen dan alleen tentoonstellingen houden. Een reden om vaker naar Amsterdam te gaan. Wel mijn portemonnee thuislaten, want aan fotoboeken kan ik enorm veel uitgeven als ik daar ben....
De andere expositie, INRI, in het Bijbelsmuseum (ook een prachtig pand trouwens) was ook boeiend. Alles in de juiste volgorde, van de geboorte tot en met de wederopstanding. Mooie foto's, maar toen ik het boek bekeek (nee, niet gekocht) had ik toch het gevoel dat de mooiste foto's in het boek geplaatst zijn. Boeiend ook de reakties in het gastenboek. Sommigen vonden het fantastisch, anderen vonden het uiterst ongepast en zelfs tegen godslastering aan. Het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk. Voor mij was het verhaal op een bijzondere wijze in de moderne tijd geplaatst.

Met al het digitaal lijkt het wel of de 'klassieke' fotografie een zachte dood gaat sterven. Gelukkig wordt er nog wel verder ontwikkeld en heel toevallig zag ik dat Fuji met een nieuwe zwart-witfilm komt. Of wordt die alleen maar leverbaar in de US? Nu de geweldige Kodak Tri-X steeds slechter verkrijgbaar is, moet ik toch kijken naar een alternatief. En ik wil niet dat hele gladde van een Tmaxje. Zwart-witfotografie is wel erg mooi eigenlijk.

Vandaag wordt het echte foto(kijk)dag. Zometeen naar Amsterdam (een hele reis voor iemand uit het oosten :) ), en er staan in ieder geval 2 musea op de agenda: Het Bijbels Museum (vanwege INRI) en Foam. Mocht ik er aan toe komen, dan wordt ook de Melkweg met een bezoek vereerd. Hangt ook wel interessant werk.
Uiteraard gaat ook de camera mee, het wordt lekker slecht weer, dus fotografisch moet het goed komen. Een hooggevoelige film mag alles opslaan.

Slechts 1 fotograaf mocht zich vrij bewegen op ground zero. Ze hebben met Joel Meyerowitz volgens mij een uitstekende fotograaf toegelaten. Niet alleen erg betrokken, maar kwalitatief ook een uitstekend fotograaf. Het is goed dat de foto's gemaakt worden, voor de herinnering. Want ook aan nare herinneringen kunnen we later nog veel hebben.

Fout ontdekt (stond per ongeluk op CMYK kleuren ipv RGB), dus bij deze nog een keer de kaart:

Een fotografe met een goed oog, zo kan je Venus Veldhoen wel omschrijven. Ze maakt mooie portretten en reportages. Het is heel direct, je bent er bijna bij aanwezig. Zeker de Chinaserie vind ik mooi. Bij de Indiaserie zijn de voetenfoto's ook erg boeiend. Wat kan ik er meer over zeggen? Gewoon gaan kijken :)

Mijn zwager is Amerikaan, muzikant en vooral een erg aardige vent. Ten tijde van de ramp in NY zat ook hij in Amerika. De zesde dag moest hij zijn gevoelens kwijt en deed dat in de vorm van een lied. Gister is dat nummer gecompleteerd met videobeelden en we mochten vandaag de eerste versie zien. Het was zeer indrukwekkend. Goede teksten en goede beelden. Ik was er absoluut door geraakt. Knap als je zo je gevoelens kan uiten.

Bij de site van het WNF zag ik ook de wedstrijd WNF-Ranger Photo Award staan. Natuurfoto's door de jongste garde van het WNF. Leuk om de uitslag te zien. En goed ook om kinderen te stimuleren met fotografie, je kan niet vroeg genoeg beginnen ;)

In het blad Foto, eindelijk verschijnt het weer regelmatig, stond een mooie serie van de natuurfotograaf Paul van Gaalen. Mooie natuurfoto's die meer laten zien dan alleen maar een dier. Vol enthousiasme ging ik dan ook naar zijn site. Dat viel even tegen, want op de site staan veel slechte scans en zeker niet het beste werk. In Foto staat veel beter werk.
Dat wordt dan toch maar naar de boekhandel om het boek te zoeken, want het artikel in Foto was naar aanleiding van zijn boek "Wild Africa', uitgegeven door het WNF.

Een paar jaar terug ontmoette ik haar bij het eerste kampeerweekend van de Jonge Fotografen. Een zeer goede en betrokken fotografe. Getuige ook de serie waarmee ze genomineerd was voor de Adriaan Boer Fotografieprijs in 2000. Ze is nu verhuisd naar Mauretanië, veel contact is er dus niet. Misschien dat ik daarom ook wel zo blij was dat ik een serie over dat land van haar zag in het januarinummer van Internationale Samenwerking.

Al eerder kwam het fotografiemuseum in Amsterdam ter sprake. Toen was de site nog niet in de lucht. Nu wel. Alleen kan ik de site geen schoonheid noemen. Van een dergelijk instituut had ik meer verwacht.

Morgen kerst bij mijn ouders. Het huis is aardig vol dan, want 2 broers komen, mijn zus, mijn zwager en mijn schoonzus. En uiteraard de 2 nichtjes en mijn neefje. Volgens mij moet ik morgen mijn camera niet vergeten. Niet dat ik het erg vind om de kleintjes te fotograferen :)

Ik heb mij voorgenomen om de site van de JongeFotografen voor het einde van het jaar omgekat te hebben. Vandaag een aardig eind opgeschoten met de lay-out. Maar ik moet nog steeds een elegante manier vinden om al die foto's leuk neer te zetten. Er staan er aardig wat. To be continued :)

Rene heeft zijn site 'geopend op nl.foto' zoals hij mij zei. Er staan meer foto's op en sommigen smaken zeker naar meer.

Een fotograaf wordt zelden zelf gefotografeerd. Des te leuker is het als een fotograaf zichzelf aan het werk op het web zet.

Een gezamelijke fotolog, dat is niet helemaal uniek, maar blijft leuk. Bekend zijn Photographica en uiteraard iconoblast. In Duitsland hebben ze Photo-blogg. Zelfde principe, andere namen, andere foto's.

Een fantastisch project is uitgevoerd door de fotograaf Carel van Hees. Drie jaar lang heeft hij jongeren gefotografeerd en de beelden zijn gecombineerd met uitspraken, geluiden en muziek. Op de site van Play kan je genieten van dit alles. Het is een mooie serie over het hedendaagse leven geworden.

In Amersfoort is een interessante manifestatie an de gang, de schoonheid van het kwaad. Exposities met fotografie en andere kunstvormen zijn te vinden in de diverse musea en gallerien in Amersfoort. Interessant is ook 20 januari, als Cindy Marler een interview komt geven. Zal vast en zeker boeiend zijn.

Vandaag heb ik nergens zin in. Ik wil fotograferen, maar toch weer niet. Ik wil de doka in, maar als ik de deur open doe heb ik al geen zin meer. Een luierdag vandaag. Dus heb ik maar de band met Anton Corbijn bekeken. Ik blijf het een beetje een vreemde fotograaf vinden. Aan de ene kant lijkt hij ontzettend arrogant en eigenwijs, aan de andere kant is hij heel introvert en onzeker lijkt wel. Vreemd. Leuk aan de docu was om te horen hoe men praatte over de groei als fotograaf. En over verschillende periodes. Zo werd er gesproken over de sombere periode en de kerkhofperiode van Corbijn ('oh no, not the bloody cemetery again'). Als je goed kijkt zie je inderdaad wel steeds verschuiving van de connotatie. Wat is fotografie (en kunst in het algemeen) toch boeiend.

Een interessante site met veel discussies over fotografie. Niet alleen over techniek, maar ook over achterliggende gedachtes. En uiteraard de nodige links. Veel leesvoer voor de vakantie.

Oepsa, was misschien een half uur thuis, maar de rest van de dag lekker weg. Werken, een heerlijk etentje en net terug van een borrel bij een bevriende fotografe. Ik had nog wel wat, maar dat bewaar ik voor later. Truste :)

Digitale beeldbanken zijn en blijven populair. Je zet je foto's online, een bureau bemiddelt in de verkoop en houdt dan een provisie in als je foto verkocht is. Al een tijdje heb je Yimage en StudioEU en sinds kort de fotofabriek. De opzet is iets anders, maar vertoont wel veel gelijkenis. Er staat ook nog niet veel op, het niveau is goed.

De Peet die in de vorige log gemeld staat, heet Peter Verduijn en is een uitstekend fotograaf. Op de site (in aanbouw nog steeds) zijn wat voorbeelden te zien en er zitten wel bekende foto's bij. Een groot verschil met de journalistieke en redactionele fotografie is dat je altijd de naam van de fotograaf ziet. Bij reclamefotografie is dat erg ongewoon. Des te leuker om dan toch de maker te 'ontdekken'.

Ongetwijfeld bedoelde de schrijfster het goed, maar ze plaatste op een totaal verkeerde plaats haar vraag over niet ingedaalde ballen, namelijk op het prikbord van de foto startpagina. Een pijnlijk onderwerp, maar om een aantal reakties moest ik ff goed lachen. Vooral Peet, een prima prof-fotograaf, maakt rake opmerkingen:
Mooie compositie, goed scherp!
Het onderwerp vind ik wat minder.
Ik weet dat je dat niet wilt weten maar dit is een fotografieprikbord en
zodoende beoordeel ik dus de foto's.
Qua onderwerp zit je best goed want Ballen zijn er ook zat hier!
Voor wie niet van medische foto's houdt en niet tegen operaties op tv kan, de foto's laten alles erg goed zien, u bent gewaarschuwd.

Dankzij Tonie ontdekte ik de Unicef-foto van het jaar wedstrijd. De winnende foto van Meredith Davenport is buitengewoon krachtig. Ook de andere series laten zeer goed sprekende beelden zien. Foto's met een boodschap. Dit soort beelden zetten je wel aan het denken, mij in ieder geval wel.

De Duitse fotobladen zijn meestal wel goed. Veel beeldmateriaal, geregeld experimenten en altijd toch wat technische achtergronden. Voor elk wat wils en je kan er veel uit leren. Het professionele blad Profifoto zet daar ook nog een goede site tegenover. Met fraaie portfolio's. Niet alleen van afgelopen jaar, maar van enkele jaren terug. Zo kan je er ook nog op je gemak de WPP van 1998 bekijken. En genieten van een nieuwe serie van Helmut Newton of Herb Ritts.

Ongeveer een jaar geleden zag ik een fraaie serie van Bettina Rheims en Serge Bramly over het leven van Jezus. Erg fraaie foto's, heel beeldend. Zoals ik toen ook op een forum heb gezegd, zou ik de serie graag in het echt willen zien. Dat is nu mogelijk, want tot en met 4 maart is de expositie I.N.R.I. te zien in het Bijbels Museum in Amsterdam.

Wie o wie mag de officiele huwelijksreportage maken van Willem Alexander en Maxima? De keus is gevallen op Jeroen van der Meyde uit Den Haag. Hij doet het overigens niet alleen. Hij werkt met drie fotografen en een chauffeur, maar is wel eindverantwoordelijke. Hij verwacht een album met ongeveer duizend (!!!!) foto's af te leveren. Dat is nogal niet wat. Zo'n tien keer een normaal album, maar de reportage beslaat dan ook een week.
Succes Jeroen!

Op de site van de NVJ, Villamedia is onderstaand bericht te lezen:
VNU weert vakbonden bij contracten
De VNU wil niet met bonden onderhandelen over de nieuwe freelancecontracten. In een brief aan een protesterende freelancer zegt de uitgever dat zelf met de freelancers af te kunnen. Uit een uitgelekte e-mail aan de hoofdredacties van de bladen wordt duidelijk dat VNU het hard wil spelen. Als een weigerende fotograaf niet beeldbepalend voor een titel is dan volgt binnen een jaar uitsluiting van opdrachten

Dat ze niet met de vakbonden aan tafel willen, maar het willen regelen met de freelancers zelf, zet mij aan het denken. De tarieven zullen zeker onder druk komen te staan. Met name de zin over de fotografen zet mij erg aan het denken. De Fotografenfederatie heeft tarieven opgesteld, waarop een gezond bedrijf mogelijk zou moeten zijn. Nu wordt al zelden dat tarief betaald. Soms komt het niet eens in de buurt, maar als VNU het zo gaat spelen, denk ik dat de tarieven wel de prullenmand inkunnen. Het gaat dan waarschijnlijk niet om een tientje (of nog niet eens 10 euro) verschil, maar om waarschijlijk een verschil van tegen de 100 gulden. En dat is erg veel. Hoe verziek je de markt.....

Net de contactvellen opgehaald van zowel de bruiloft op het kerkhof als de foto's van mijn interieur. Ik ben tevreden, kan vanavond lekker slapen. Het wordt nog wel eens wat hier :)

De Stichting Beeldende Amateur Kunst richt zich onder ander op fotografie. Sinds kort hebben ze ook een blaadje uitgegeven, Enter geheten, en ze organiseren geregeld activiteiten voor de amateurkunstliefhebbers. De Martien Coppens prijs voor documentaire fotografie is er een van. Maar wat ik me afvraag, waarom houden ze de site niet meer up to date? Het kan een heel mooi startpunt zijn voor de liefhebber. Jammer.

Nee, ik ga niets zeggen over de Kruidvatprints, vreest niet :)
Ik ontdekte net dat het Kruidvat zelfs een nieuwspagina over fotografie heeft. Daar was ik even door verrast. Niet dat ik nu naar Kruidvat ga om mijn rolletjes te laten ontwikkelen, maar vind het wel erg goed om te zien.

Naar aanleiding van die speciale Oor dacht ik 'laat ik maar weer eens de docu over Corbijn gaan bekijken'. De VPRO heeft namelijk een aantal zeer goede docu's gemaakt bij Het uur van de Wolf over onder andere fotografen. De aflevering met Corbijn heb ik vandaag niet gezien. Tijdens het doorspoelen naar de aflevering van Corbijn ben ik blijven hangen bij het laatste stukje over Ed van der Elsken en daarna gekeken naar Dana Lixenberg. Een voortreffelijke fotografe die het in Amerika heeft gemaakt. Mooie serie gemaakt over de wijk Watts in L.A. en over dakloze vrouwen. Hoe zij fotografeert is mooi om te zien. Vrij ver in gedachte verzonken lijkt wel, met een grote 4x5 inch camera. Heel introvert, maar de resultaten zijn zeer sprekend.
De band staat nu klaar voor Corbijn, maar ik denk niet dat ik dat vanavond nog ga kijken.

Stokjes zijn soms toch wel erg nuttig. Door het stokje van Tripleee ben ik even wat gaan kijken in het lijstje en zag daar onder andere xiffy staan. Iemand die ook wel fotografie lijkt te houden, gezien de logs. Zo werd daar ook melding gemaakt van Sektion6. Een log met muziek en beeld. Met werkelijk adembenemende foto's. En gave muziek. Kan weer een hele tijd zoet zijn :)

Stokjes vliegen over het net. Nog steeds en hoewel kettingbrieven bij mij stoppen, gooi ik een stokje graag verder. Corné dacht dat het loggen en praten over fotografie mij zou gaan vervelen en om mij legaal over wat anders te laten praten gooide hij mij het stokje van Tripleee toe. Welke laatste drie CD's ik gedraaid heb vandaag. Gelukkig dat ik ook genoeg CD's heb gedraaid. Hier komt het lijstje:

1. Eels - Beautiful Freak
Lekker luistermuziek, even tot rust komen. Ook aan te bevelen in combinatie met een glas whisky en een goed boek. De foto op de cover is overigens steengoed. Die ogen....

2. Alanis Morissette - Supposed Former Infatuation Junkie
Weer zo'n luistercd, Ik draai ook wel geregeld CD's waar ik me op kan uitleven, maar vandaag niet echt. Elke weg, mooie CD en de foto midden in het boekje is zo lekker Alanis. Aparte kleuren, je ziet haar gezicht nauwelijks, maar wel sfeer.

3. Moby - Play
Goede CD, met een fraaie lichtmeter op de cover: een Minolta Autometer IV F.

Zoals je leest, praten over fotografie gaat mij zeker niet vervelen. Maar nu, wie krijgt het stokje van mij? Ik stuur het door mij belichte stokje naar Clockwise, een collega freelancer. Ik ben benieuwd waar deze tekstdeiner naar luistert.
Lees verder

Mode, reclame en beauty. Fotografie die vaak erg kunstzinnig kan en mag zijn. Gaaf werk is te vinden bij het agentschap Walters Schupfer. Met onder andere het Nederlandse topduo Anuschka Blommers & Niels Schumm.

Voor wie wil, de Volkskrant heeft een boek uitgebracht met foto's van de aanslagen op het WTC. Ik geef mijn dertig gulden liever uit aan een ander fotoboek.

Een paar jaar terug waren er miljoenen beschikbaar door het overlijden van een fotoliefhebber, de heer Wertheimer. Het geld moest besteed worden aan de bevordering van de amateurfotografie en het resultaat was een ruzie tussen diverse plaatsen waar een fotografiemuseum moest komen. Rotterdam en Amsterdam streden het hardst.
Uiteindelijk heeft Amsterdam dan een fotografiemuseum gekregen, zonder het geld van het legaat overigens. Het heet Foam en is gevestigd aan de Keizersgracht. Het wordt nu echt tijd om weer eens naar de hoofdstad te gaan.

Veel belangrijker dan het halen van een setje euromunten vond ik het kopen van de nieuwe Oor. Niemand minder dan Anton Corbijn was verantwoordelijk voor de vormgeving/art-direction. Het resultaat: een fraai nummer met veel goed beeldmateriaal. Niet alleen zijn eigen foto's schitteren (inclusief de zeer bekende lith-effectfoto's), maar ook van andere goede fotografen. Ben je een Corbijnliefhebber, dan 'moet' je eigenlijk wel dit nummer hebben.

Bij veel filmfabrikanten kan je zien dan alleen maar productinformatie. Bij Agfa is erg veel te vinden. Niet alleen uitstekende portfolio's van zowel amateurfotografen als professionele fotografen, maar ook een online minicursus, een fotowedstrijd en een fotobespreking. En dat alles in een uitstekend jasje gestoken.

Een tijd terug werd een nieuw Nederlands fotoblad, New Image, gelanceerd. Het duurde een tijd voor nummer 2 uit was, maar nummer 3 laat nog langer op zich wachten. Jammer, want het was geen onaardig blad.
Eigenlijk zou ik wel een Nederlandse versie van het Duitse Photographie willen zien. Uitstekend blad en ik heb ook weinig moeite om het Duits te lezen, maar als er een Nederlandse versie zou bestaan, hadden we een uitstekend blad met goede Nederlandse fotografen. Want tja, Photogrpahie besteedt logischerwijs meer aandacht aan Duitse fotografen.

Merel Roze kan prachtige verhalen vertellen over haar belevenissen op de fiets.

Als ik ga emigreren, dan is het misschien naar Parijs. Niet omdat ik Frankrijk nu zo mooi vind of de mensen daar bijzonder aardig ofzo, ook niet vanwege het weer, maar omdat Parijs zo geweldig fotogeniek is.
Maar gelukkig wil ik niet weg uit Nederland.

© Ed van der Elsken

De ultieme jazzfoto is voor mij nog altijd bovenstaande van Ed van der Elsken. Een korrel waar je op kan lopen, schaduwen die dichtlopen, maar die sfeer.......

Om te groeien als fotograaf heb je een klankbord nodig. Mensen die op een gedegen manier jouw foto's kunnen beoordelen en ook goede kritieken (dat is niet hetzelfde als positieve kritieken) kunnen geven op je werk, zonder steeds weer terug te komen op de camera. Ik mis dat hier in de buurt.

Ecritures maakte me er weer op attent: Mood-Indigo van Rachel. Erg mooie foto's en een hele leuke vormgeving. Ik snap niet waarom ik die site lang niet meer bezocht heb.

Dat is de ondertitel van People, wat weer een bedrijfsnaam is van Isabelle Zumbrink. Geen onbekende voor lezers van nl.foto of een van de clubs bij Het Net. Isabelle fotografeert mensen en op een leuke manier. Je ziet wel terug dat haar hart bij mensenfotografie ligt.

Lijken alle trouwfoto's op mekaar? Interessante vraag eigenlijk, want iedere (trouw)fotograaf zegt zowat dat wat hij/zij maakt uniek is. Laten we een rondje surfen over het Nederlandse web. Uiteraard kom je dan terecht bij bruidsfotograaf.nl en bruidsfotografie.nl. Beiden tonen nette foto's. Je ziet ze dikwijls veel slechter in de vitrines hangen (is een ergelijke tik, bij iedere fotograaf zit ik in de etalage te kijken naar hun fotowerk). En logisch is ook bruidsreportages.nl
Wil je een bekende trouwfotograaf, dan kom je al gauw terecht bij Jos Sprangers terecht, met mooie traditionele foto's. Of voor de Nijmegenaren ongetwijfeld bekende Henk van Kooten uit de Lange Heezestraat. Veel experimenteren met technieken daar en originele houdingen. Voor mezelf denk ik bij trouwfoto's altijd aan een bevriende fotograaf, René Sloot, die mij ook het nodige geleerd heeft. En voor de rest kan je van alles tegenkomen, zoals Rich Pontier of Topfoto uit Delft.

Misschien lijkt het allemaal wat op mekaar, maar er zit toch altijd wat variatie in sfeer in. En het moet klikken tussen paar en fotograaf. Het belangrijkste voor mij is, dat de sfeer van de dag in de ogen van het bruidspaar klopt. Dat zij er fijne herinneringen aan hebben, dan is het album geslaagd. Voor anderen dan het bruidspaar is zo'n album dikwijls hetzelfde als een doorsnee vakantie-album. Leuk voor de betrokkenen, maar niet veelzeggend voor de anderen. En daar is helemaal niets op tegen.

...maar wel leuk.
Trouwen doen de meeste mensen in de warmere maanden, niet in december ofzo. En meestal worden de portretfoto's gemaakt bij romantische achtergronden.
Vandaag had ik een bruiloft, in december dus, en de portretfoto's werden gemaakt op een kerkhof. Een beetje vreemd misschien wel wel erg leuk om te doen. Paste ook perfect in de stijl waarin ze trouwden en het paar poseerde mooi. De krenten in de pap dit soort bruiloften. Zeker met zo'n leuk bruidspaar.

Dat fotojournalistiek mij erg boeit, zal ondertussen wel bekend zijn. Een site als die van Rob Huibers is voor mij dan ook erg interessant. Op die site is veel fotojournalistiek te vinden. Niet alleen van hemzelf, maar ook van andere fotografen. Zoals Jan Banning, met een prachtige reportage. Of de bij World Press Photo bekroonde serie over de Tour du Faso van Chris Keulen. Boeiende site en zeker het bookmarken waard.

Oeps, van de serie van henk Braam waarin je huiselijk geweld ziet, schrik je toch wel weer even.

Terwijl ik gister zat te genieten van een mooi fotoboek (Shootback en de catalogus van Noorderlicht) kreeg ik opeens een dwang om te fotograferen. Mijn huis, of eigenlijk hoe ik leef. En dus liep ik met een flitsinstallatie en een middenformaatcamera door mijn huis te sjouwen en heb daar rare platen gemaakt. Waarom weet ik eigenlijk ook niet, maar ben wel benieuwd naar het resultaat. De Polaroid geeft mij in ieder geval wel vertrouwen in het resultaat. En het voelde ook goed. Als de resultaten een beetje zijn van wat ik in gedachte had, dan ga ik het vaker doen. Als ik niet oppas word ik een ooit door mij zo verfoeilijkte kunstenaar. Want die vage mensen, daar kan je niets mee.... Hoe kan een mens veranderen :)

Was ik nu niet zo beroerd (lekkere keelpijn etc), dan had ik nu mijn camera gepakt en was heerlijk gaan schieten vandaag. Mooi licht, licht bevroren weilanden. Mooi is dat. Maar ja, voel me dus te beroerd en heb morgen wel een trouwerij te fotograferen, dus geen risico's lopen.
Ik moest vlug nog even naar mijn tussenpersoon voor films en vaklabwerk en zag een paar op een span met paarden lopen en genoot heel even. Uiteraard op dat moment toch geen camera bij me, maar wel even genoten. En daarna zo snel mogelijk weer de warmte in en vooral daar blijven.

Glas whisky, lekkere muziek en een goed fotoboek. Dat heet genieten.

Om de jeugd meer met de krant in aanraking te laten komen bestaat al een aantal jaar de Stichting Krant In De Klas. En bij de krant horen natuurlijk ook journalistieke foto's en daarbij een wedstrijd. Dit jaar won een foto van het meisje van Nulde de eerste prijs. Wat mij vooral boeit bij dat soort wedstrijden waar de jeugd mag kiezen is het waarom ze tot een keuze komen. Ze kijken met een totaal andere blik naar de foto's dan de volwassen vakmensen. En daar kunnen we best wel veel van leren.

De wereld onder water is een heel bijzondere wereld. De Nederlandse fotograaf Willem Kolvoort weet dat heel goed. In vele wateren heeft hij al gedoken en gefotografeerd. Vooral in sloten en zijn eigen vijver vindt hij zeer bijzondere dingen. Het is moeilijk fotograferen is zoetwater, maar Kolvoort beheerst ook dat uitstekend. Niets voor niets sleept hij voor de tweede achtereenvolgende keer een prijs in de wacht bij de zeer prestigieuze BBC Wildlife Photographer of the Year wedstrijd. Zeg maar de World Press Photo voor de natuurfotografen. Frans Lanting is daar ook al eens bekroond.
Bij 2 vandaag was de fotograaf aan het woord en wat mij bijzonder plezierde was de liefde voor de onderwaterfotografie die Kolvoort toonde.

Van het geld dat ik kreeg als spreker wilde ik iets doen wat mij ook fotografisch weer inspireert. Dus niet alleen een fles whisky. Bij De Slegte zag ik het boek Shootback weer. Ik had het al eerder in mijn handen gehad, maar toen niet kunnen kopen. Vandaag zag ik het boek weer en wist dat dit een juist 'cadeautje' was. Het gaat over een krottenwijk, slums genoemd, in Nairobi. Om de slum Mathare om precies te zijn. In totaal 31 kinderen tussen de 12 en 17 jaar kregen een camera om de slums te fotograferen. Doel van het Shootback project is om de jeugd daar te leren met behulp van fotografie hun verhalen te kunnen vertellen. Zodat zij zich kunnen uiten. Ze hebben les gehad in fotografie en de resultaten zijn verbluffend. Er zitten natuurlijk onscherpe en bewogen opnames bij, maar de boodschap in de foto's is erg sterk en het technisch imperfecte doet er dan helemaal niet toe. Misschien maakt het het beeld zelfs sterker.

Een paar jaar geleden zag ik al wat foto's, maar te weinig in totaal om echt een indruk te krijgen. Het boek geeft wel een goede indruk. Natuurlijk spreekt het me ook aan vanwege het Nyumbaniproject waar ik bij betrokken ben. Ook dat speelt zich voor een groot deel af in een van de vele slums in Nairobi. De foto hierboven is van een jongetje dat geadopteerd is vanuit Kenia. Hij is over zijn HIV besmetting heengegroeid en krijgt nu een goed leven in Nederland. Als ik in Shootback kijk, dan denk ik dat het jongetje hierboven veel geluk bij een ongeluk heeft gehad. Hij gaat een betere en meer stabielere tijd tegemoet. Want momenteel is het flinke oorlog in de slums.

Behalve foto's staan er ook teksten in van de kinderen. Een passage staat nu al in mijn geheugen gegrift en is tekenend voor hoe ik het boek heb ervaren, want naast veel narigheid is er ook hoop.
But whatever you have, thank God. If you don't have shoes, thank God because there are some people without legs

Bij mijn vorige 1-uurscentrale was ik gewend aan foto's met een wit randje, het negatiefrandje en dan uiteindelijk de foto. Na de overgang naar de Hema was ik de kanalen kwijt. Tot afgelopen maandag. Toen zijn (speciaal voor mij?) de kanalen aangemaakt die de foto's zo afdrukken als ik het graag heb. Het hele negatief met een wit randje eromheen. Heerlijk, net zoals ik ze zelf afdruk in de doka. En als iemand bij mij een afdruk heeft besteld (zoals de bovenstaande foto), dan krijgt die persoon het ook wat leuker gepresenteerd dan een gewoon printje. Het oogt beter vind ik zelf.

Dames bedankt! Nu nog weer mijn naam achterop :)

Op zoek naar een link over pinhole kan je natuurlijks iets leuks verwachten. Bijvoorbeeld dat pinhole.nl gewoon bestaat. Het is een site met geweldig leuke fotografie. De fotografe is afgestudeerd aan de kunstacademie en maakt maquettes en dergelijke en een daarbij passende pinholecamera. De resultaten zijn erg leuk en inspirerend.

Bekend in de fotografie is de pinholecamera, een gaatjescamera. Je stopt een fotopapier in een lichtdichte koekblik met een gaatje ervoor en gaat dat fotograferen.
Een echte digitale pinhole is er niet, maar deze zelfbouw digitale camera komt toch wel in de richting.

Een paar dagen terug sprak ik over een kunstenaar die foto's besprak. Zijn eigen werk bestaat voornamelijk uit 3D en microscoopfotografie. Erg klein spul allemaal dus, van amoebe tot insecten. Door gebruik te maken van stereofotografie wordt een heus 3d effect gekregen. Op de site staan dan ook dverse voorbeelden. Kijk je zonder bril met rood en groen glas, dan oogt het heel raar. Maar met zo'n 3d brilletje kan je veel diepte ervaren. Althans ik verwacht van wel, want ik heb niet zo'n brilletje, maar wel ervaring met kijken naar stereofotografie. Even zo'n bril ergens vandaan plukken en dan zo voor je monitor gaan zitten. Ziet er misschien niet uit, maar levert wel veel kijkplezier op. Erg gaaf is ook de foto van de foetus.
Op de site ook veel informatie en links naar andere sites die te maken hebben met stereofotografie en microscopie.

Na een paar keer weinig slapen (volgende keer echt maar eerder beginnen met afdrukken etc), val ik nu bijna om. Ik duik mn bed maar eens vroeg in.

Ook zo benieuwd of die vanavond je huisje niet voorbij rijdt?

Ik heb het overleefd. De ruimte zat veel voller dan ik had gedacht. Nooit gedacht dat er zoveel mensen naar mij zouden willen luisteren. En ik vond het nog leuk ook. Heerlijk over fotografie praten en hopen dat ik wat enthousiasme en vrijheid heb kunnen overdragen. Volgens mij wel gelukt, want ik hoorde na afloop wel commentaren als 'ik ga nu toch weer anders kijken naar mijn zelfportretten' (naar aanleiding van een creatief zelfportret) en 'ja, waarom zou ik niet bij slecht weer fotograferen'. Leuk te horen als mensen inspiratie of enthousiasme krijgen na het zien van mijn werk. Dat doet mij erg goed. Wat mij betreft doe ik het vaker :)
En binnenkort maar een heerlijke fles whisky halen van de beloning.

Alliëtte is jarig vandaag en is ook verbaasd dat in haar nieuwe (tijdelijke?) woonplaats de buschauffeur 'tot ziens' zeggen bij het uitstappen. Daarom speciaal voor jou deze foto. Kan je alvast oefenen met dag zeggen :)

De koffer met foto's staat klaar, ik heb ongeveer in mijn hoofd wat ik wil zeggen, dus ik kan zo met de billen bloot bij Fotokring Meerlicht. Zenuwen? Die komen denk ik dadelijk helemaal als ik de ruimte binnenkom. Volgens voorzitter Barto maak ik goede foto's en ben ik een enthousiast verteller over fotografie en werd ik daarom uitgenodigd. Ik voel me nog steeds vereerd, want ik vind het allemaal ook weer niet zo bijzonder wat ik doe. Ik ben er in ieder geval klaar voor, zij hopelijk ook.

Op iconoblast heeft Bob een aantal foto's neergezet van een parkeergarage in Den Haag. Er is ook een link naar meer foto's. Zitten een paar fraaie bij. Het lijken soms net stills uit een thriller oid.

Vandaag naar Rotterdam geweest. Niet bij de Erasmusbrug, maar bij de Lijnbaan. Rotterdam blijft me boeien als stad, ik mag er graag komen. De gebouwen spreken mij aan. Het is natuurlijk patserig, maar ik vind het wel fraai. Het is heel anders dan Amsterdam (waar ik ook graag kom). Wat zakelijker, maar Rotterdam is minstens zo fotogeniek.

Zonder licht ka je geen foto's maken. Je hebt misschien niet veel nodig, maar iets heb je nodig. Licht is ook een zeer boeiend medium. In de fotografie kan je er alle kanten mee op. Bij National Geographic, sowieso een (fototechnisch) interessant blad, hebben ze een leuke flashfilm over licht. Met schitterende foto's.

Vanmorgen 'even' naar Barneveld om foto's te maken van een suikerwarenproducent (goed stoffig, ben blij dat mijn camera er tegen kan), 's middags nog vlug foto's laten afwerken en afspraak op het gemeentehuis en dan gelijk door naar Doetinchem voor foto's. Hapje eten en films wegbrengen voor het vaklab. Preciese timing allemaal en morgen doe ik het nog eens. Eerst wat in Zevenaar, aanmaning tussendoor versturen, KPN bellen voor mijn mobie, dan naar Rotterdam voor foto's bij een kapsalon en als ik geluk heb kan ik nog wat eten voor ik naar Nijmegen moet. Als ik dan terug ben, films van vandaag ophalen en dan wie weet naar bed. Moet allemaal lukken :)

Overmorgen hopelijk meer tijd voor sites bekijken etc.

Het hele weekend bijna in de doka gestaan. Ik moest afdrukken maken voor aanstaande dinsdag, dan ben ik spreker bij Fotokring Meerlicht. Waarom ik er nu pas aan begonnen ben? Allereerst ben ik een meester in uitstellen, ik hou dan ook wel van deadlines. Maar wat zeker een belangrijke rol speelde, is dat ik eigenlijk niet eens wist wat ik zou laten zien. Wat is er nu interessant van mijn fotowerk om anderen te laten zien. Wat doe ik speciaal. Eigenlijk niets, maar de afgelopen twee weken begon dan eindelijk een beetje te dagen wat ik wilde laten zien. Maar ja, alles wat ik had was in het klein (20x25cm) en als je iets laat zien moet het wel goed te bekijken zijn. Dus dit weekend een heel stel barietdrukken gemaakt op 30x40cm. Nu is bariet erg mooi, voor mij het mooiste wat er is. Het is wel bewerkelijk, maar het leeft zeg maar, en je moet veel langer ontwikkelen en fixeren. Ik heb het hele weekend dus extra lang boven heerlijk chemische dampen gehangen en dat merk ik. Ogen die prikkelen, moe en erg dorstig. Volgens mij is het allemaal niet gezond.
Als ze dinsdag maar tevreden zijn over wat ik heb te laten zien.

Vandaag kreeg een afdeling van het Verpleeghuis hier in Zevenaar een enorme vlaai aangeboden. De afdeling huisvest veel (zwaar) demente ouderen. Ik moest een foto maken van de overhandiging van de vlaai, maar mocht in verband met de privacy geen bewoner op de foto zetten van het personeel. Aan de ene kant jammer, want ik zag de pret in de ogen. Zeker ook omdat Sinterklaas erbij was.
Nu ben ik wel vaker op die afdeling geweest, voor onder andere een zoveel jarig huwelijk, en steeds als ik daar kom heb ik diep respect voor het geduld van het personeel. En ook steeds heb ik de drang om een reportage te maken over zo'n afdeling. Het lief, het leed, de contacten, het missen van de contacten, de liefde van het personeel. Ik kan me moeilijk voorstellen dat ik later ook in zo'n afdeling zou liggen. Wat gaat er door je heen, gaat er uberhaupt nog wel iets door je heen. Je hele leven actief geweest en dan zit je daar. Ik hoop dat die mensen gelukkig zijn.

Normaal gesproken denk ik er al bijna dagelijks aan, maar vandaag denk ik er zelfs bijna non-stop aan. De de met HIV besmette weeskinderen in het weeshuis Nyumbani in Kenia. Ik heb het al eens eerder gehad over het Nyumbani project dat door Iet Rubio is opgestart. Zelf heb ik een kleine bijdrage kunnen leveren door een fotoreportage te maken van twee adoptiekinderen in Nederland. Misschien dat ik me mede daardoor betrokken voel met het weeshuis. Wat ik wel weet is dat de kinderen me niet los laten en ik graag wat voor ze wil doen. Vandaag denk ik eens extra vaak aan ze. En aan al die mensen die vrijwillig zich inzetten voor het weeshuis. Onder die omstandigheden, want er zijn grote rellen aan de gang in de slums. Daar waar juist ook veel hulp nodig is om de Aids-slachtoffers te helpen.
Aids is al erg genoeg, maar Aids bij kinderen daar kan ik helemaal slecht tegen.

Van ieder onderwerp worden wel foto's gemaakt. Belangrijke onderwerpen als Aids uiteraard ook. En daar zitten fraaie staaltjes fotografie bij. Vreemd eigenlijk dat je foto's over ellende mooi kan vinden. Neem bijvoorbeeld de serie van James Nachtwey. Enorm sprekende beelden, mooie composities, mooie drukken, goede momenten en mooie verlichting. Het versterkt het onderwerp enorm, het drukt je met de neus op de feiten. Aids is een ramp. Dat de bestrijding en genezing vaak maar moeilijk gaat bewijst de serie van Denise McGill. De foto van drogende handschoenen die steeds weer gebruikt gaat worden, laat zien hoe het gesteld is daar.
Aids is ook overal, Eric Miller fotografeerde Aids in Afrika. Mooie kleurenserie. De Noorse fotograaf Morten Hvaal vertelt op indringende wijze over Aids in Azie. Bij sommige foto's heb je niet het idee met Aids te maken te hebben, maar als je de context ziet, dan grijpt het je misschien wel des te harder. Heel erg indrukwekkend is ook de kleurenserie van Sebastian Lasse. Hij heeft in Roemenie gefotografeerd. Een land waar tweederde van de Aidsslachtoffers jonger dan 15 jaar is. Dat mag toch niet kunnen?
Uiteraard niet alleen in de arme landen is er Aids, ook in onze luxe westerse wereld is het aanwezig. Maar daar zie je toch minder foto's van. Hoe dichtbij Aids kan zijn, laat het verhaal over de familie Simon in de Verenigde Staten. Een verhaal in woord en beeld over hun besmetting en hoe ze er mee omgaan.
En dat Aids niet iets is van de laatste jaren, bewijst de serie 20 Years Aids & Photography bij The Digital Journalist. Wereldberoemde fotografen laten daar hun foto's met het thema Aids zien. Niet alleen de eerder genoemde James Nachtwey, maar ook toppers als Herb Ritts, Ana Leibovitz en Nan Goldin staan er bij. En uiteraard ook de spraakmakende advertentie van Benetton. Allemaal belangeloos, om te laten zien dat er wat gedaan moet worden. En dat is heel heel hard nodig.

Update: De site van de Digital Journalist is (tijdelijk?) uit de lucht.
Nieuwe update: de site is weer in de lucht.